German: Schlachter (1951)

Cebuano

Job

29

1Und Hiob fuhr in dem Vortrag seiner Sprüche fort und sprach:
1Ug si Job migamit pag-usab sa iyang sambingay, ug miingon:
2Wer gibt mir die vorigen Monate zurück und die Tage, in welchen Gott mich behütete?
2Oh, nga maingon unta ako niadtong unang mga bulan, Niadtong unang mga adlaw sa diha nga ang Dios nagbantay pa kanako;
3als seine Leuchte über meinem Haupte schien und ich in seinem Lichte durch das Dunkel ging;
3Sa diha nga ang iyang suga nagdan-ag sa ibabaw sa akong ulo, Ug pinaagi sa iyang kahayag gilatas ko ang kangitngit;
4wie ich in den Tagen meines Herbstes vertrauten Umgang mit Gott bei meinem Zelte pflog;
4Ingon sa akong pagkamauswagon sa akong mga adlaw, Sa diha nga ang pakig-abyan sa Dios nagpuyo pa sa sulod sa akong balong-balong;
5als der Allmächtige noch mit mir war und meine Knaben um mich her;
5Sa diha nga ang Makagagahum kauban pa kanako, Ug ang akong mga anak kanako nagalibut;
6da ich meine Tritte in Milch badete und der Fels neben mir Öl in Strömen goß;
6Sa diha nga ang akong mga lakang ginahugasan sa mantequilla, Ug ang bato nagapaagay-ay kanako ug mga sapa nga lana!
7als ich noch zum Tore ging, zur Stadt hinauf, und meinen Sitz auf dem Markt aufstellte.
7Sa miadto ako sa ganghaan ngadto sa ciudad, Sa giandam ko ang akong lingkoranan diha sa dalan,
8Wenn mich die Knaben sahen, so verbargen sie sich, die Greise standen auf und blieben stehen.
8Ang mga batan-on nakakita kanako ug nanagtago sa ilang kaugalingon, Ug ang mga tigulang nanindog ug wala manglihok;
9Die Fürsten hörten auf zu reden und legten die Hand auf den Mund.
9Ang mga principe nanagpugong sa pagsulusulti, Ug gidapion ang ilang mga kamot sa ilang baba;
10Die Stimme der Vornehmen stockte, und ihre Zunge klebte am Gaumen.
10Ang tingog sa mga tawong halangdon gipahilum, Ug ang ilang mga dila nanapot sa alingag-ngag sa ilang baba.
11Wessen Ohr mich hörte, der pries mich glücklich, und wessen Auge mich sah, der stimmte mir zu.
11Kay sa diha nga nakadungog kanako ang igdulungog, unya kana kanako nanalangin; Ug sa diha nga nakakita kanako ang mata, kana nagpamatuod kanako:
12Denn ich rettete den Elenden, der da schrie, und das Waislein, das keinen Helfer hatte.
12Kay akong giluwas ang kabus nga nagtu-aw, Ang ilo usab nga kaniya walay makatabang.
13Der Segen des Verlorenen kam über mich, und ich machte das Herz der Witwe jauchzen.
13Ang panalangin niadtong haduol sa kamatayon midangat kanako; Ug ang kasingkasing sa babaye nga balo gipaawit ko sa kalipay.
14Gerechtigkeit zog ich an, und sie bekleidete mich, mein Talar und Turban war das Recht.
14Gisul-ob ko ang pagkamatarung, ug kana nahimo nga akong bisti: Ang akong justicia nahimutang ingon sa kupo ug purongpurong.
15Ich war des Blinden Auge und des Lahmen Fuß.
15Ako nahimong mga mata sa mga buta, Ug sa mga bakol ako nahimong mga tiil.
16Ich war des Armen Vater; und die Streitsache, die ich nicht kannte, untersuchte ich.
16Ako nahimong amahan sa mga hangul: Ug ang katungod niadtong wala ko hiilhi akong gipangita.
17Ich zerbrach die Stockzähne des Ungerechten und riß ihm den Raub aus den Zähnen.
17Ug gilumpag ko ang apapangig sa mga tawong dili matarung, Ug gilaksi ko ang tinukob diha sa iyang mga ngipon.
18Und so dachte ich, ich würde mit meinem Neste sterben und wie der Phönix viele Tage erleben.
18Unya ako miingon: Ako mamatay sa akong salag, Ug pagadaghanon ko ang akong mga adlaw ingon sa balas:
19Meine Wurzel war an Wassern ausgebreitet, und der Tau übernachtete auf meinem Zweig.
19Ang akong gamot mikaylap ngadto sa katubigan, Ug ang yamog mipabilin sa ibabaw sa akong sanga sa tibook nga gabii:
20Meine Herrlichkeit erneuerte sich bei mir, und mein Bogen verjüngte sich in meiner Hand.
20Ang akong himaya nga ania kanako lunhaw, Ug ang akong pana nabag-o dinhi sa akong kamot.
21Auf mich hörte und wartete man und lauschte stillschweigend auf meinen Rat.
21Kanako ang mga tawo nanagpatalinghug ug nanagpaabut, Ug nanaghilum tungod sa akong tambag.
22Auf meine Rede folgte kein Widerspruch, und meine Worte träufelten auf sie.
22Sa pagkatapus sa akong mga pulong sila wala na mousab pagsulti; Ug ang akong tambag nagatulo sa ibabaw nila.
23Sie harrten auf mich, wie das Erdreich auf einen Regen, und sperrten ihren Mund auf, wie nach einem Spätregen.
23Ug ingon sa pagpaabut sa ulan ang ilang pagpaabut kanako; Ug gibuka nila ang ilang baba ingon sa nagahulat sa ulahing ulan.
24Lächelte ich sie an, so konnten sie es kaum glauben, und das Licht meines Angesichts konnten sie nicht verdunkeln.
24Ug ako mipahiyum kanila sa diha nga sila walay pagsalig; Ug ang kahayag sa akong panagway wala nila isalikway.
25Ich prüfte ihren Weg und saß oben an und wohnte wie ein König unter dem Volke, wie einer, der die Traurigen tröstet.
25Ako nagpili sa ilang dalan ug milingkod ingon sa usa ka pangulo, Ug mipuyo ingon sa usa ka hari sa kasundalohan, Ingon sa usa ka nagalipay niadtong mga masulob-on.