¹Da antwortete Zophar, der Naamatiter, und sprach:

¹صوفرِ نعماتی جواب داد:

²Soll die Menge der Worte unbeantwortet bleiben und der beredte Mann recht behalten?

²«آیا به این همه سخنان پوچ و بیهوده نباید جواب داد؟

³Darfst du mit deinem Geschwätz andern das Maul stopfen und spotten, ohne daß man es dir verweist?

³آیا کسی با پُرگوئی می تواند حق بجانب شمرده شود؟ آیا با یاوه گوئی می توانی دیگران را خاموش سازی؟ آیا می خواهی وقتی که دیگران را مسخره می کنی، آن ها ساکت بمانند و اعتراضی نکنند؟

⁴Und darfst du sagen: Meine Lehre ist lauter, und ich bin vor Deinen Augen rein?

⁴تو ادعا می کنی که در پیشگاه خداوند پاک و بیگناه هستی،

⁵O daß doch Gott reden möchte und seinen Mund auftäte gegen dich!

⁵اما ای کاش، خدا لب به سخن بگشاید و جواب ترا بدهد

⁶Und daß er dir kundtäte die verborgene Weisheit (denn es gibt noch doppelt soviel, als du weißt), so würdest du sehen, daß Gott dir noch nachläßt von deiner Schuld.

⁶و اسرار حکمت خود را برایت بیان کند، زیرا حکمت خدا جنبه های زیادی دارد که دانستن آن ها برای انسان خیلی مشکل است. بدان که خدا ترا کمتر از آنچه که سزاوار هستی، جزا داده است.

⁷Kannst du das Geheimnis Gottes ergründen oder zur Vollkommenheit des Allmächtigen gelangen?

⁷کسی نمی تواند حد و اندازۀ عظمت و قدرت خدای قادر مطلق را درک کند.

⁸Sie ist himmelhoch, (was willst du tun? tiefer als der Scheol), was kannst du wissen?

⁸عظمت او بالا تر از آسمان ها و عمیقتر و وسیعتر از بحرها است و عقل تو حتی از تصور آن عاجز است.

⁹Ihre Ausdehnung ist größer als die Erde und breiter als das Meer.

⁹اگر خدا ترا بگیرد و محاکمه کند، چه کسی می تواند مانع او شود؟

¹⁰Wenn er einherfährt, verhaftet und vor Gericht stellt, wer will es ihm wehren?

¹⁰زیرا اعمال هیچ کسی از او پوشیده نیست و می داند که گناهکار کیست.

¹¹Denn er kennt die eitlen Menschen und sieht auch die Schuld, deren man sich nicht bewußt ist;

¹¹شخص احمق وقتی دانا می شود، که خر وحشی انسان بزاید.

¹²ein Hohlkopf bekommt Verstand, so daß selbst ein junger Wildesel zum Menschen umgeboren wird.

¹²حالا اگر با قلب صاف و پاک دست دعا را به سوی خدا بلند کنی،

¹³Wenn du nun dein Herz bereitest und deine Hände ausstreckst nach Ihm,

¹³از بدی و گناه بپرهیزی و شرارت را در خانه ات راه ندهی،

¹⁴wenn du das Unrecht entfernst, das an deinen Händen klebt, und in deinen Zelten nichts Böses duldest;

¹⁴آنوقت می توانی با سربلندی، اطمینان کامل و بدون ترس و تشویش با دنیا روبرو شوی.

¹⁵dann darfst du ohne Scheu dein Angesicht erheben und fest auftreten ohne Furcht;

¹⁵مصیبت ها را فراموش می کنی و همه را مثل آب رفته به خاطر می آوری.

¹⁶dann wirst du deiner Mühsal vergessen wie des Wassers, das vorübergeflossen ist;

¹⁶زندگی ات درخشانتر از آفتاب نیمروز و تاریکی آن مثل صبح روشن می شود.

¹⁷heller als der Mittag wird die Zukunft dir erstehn, das Dunkel wird wie der Morgen sein;

¹⁷با امید و اطمینانِ خاطر زندگی می کنی و در راحت و آسایش بسر می بری.

¹⁸dann wirst du getrost sein, weil du Hoffnung hast, und wirst sehen, daß du überall ruhig schlafen kannst.

¹⁸بدون ترس می خوابی و همگی از تو تعریف و توصیف می کنند.اما چشمان بدکاران کور و راهِ گریز از هر سو به روی شان بسته می شود و یگانه امید شان مرگ می باشد.»

¹⁹Du legst dich nieder, und niemand schreckt dich auf, nein, viele schmeicheln dir alsdann.

¹⁹اما چشمان بدکاران کور و راهِ گریز از هر سو به روی شان بسته می شود و یگانه امید شان مرگ می باشد.»

²⁰Aber die Augen der Gottlosen verschmachten, ihre Zuflucht geht ihnen verloren, und ihre Hoffnung ist das Aushauchen der Seele.