¹Und Hiob antwortete und sprach:

¹ایوب جواب داد:

²Wie lange wollt ihr doch meine Seele betrüben und mich mit euren Reden niederdrücken?

²«تا بکی می خواهید با سخنان تان مرا عذاب بدهید و دلم را بشکنید؟

³Ihr habt mich nun zehnmal geschmäht; schämt ihr euch nicht, mich so zu mißhandeln?

³به مراتب به من اهانت کرده اید و از رفتار خود با من خجالت نمی کشید.

⁴Habe ich aber gefehlt, so trifft doch wahrlich mein Vergehen mich selbst!

⁴اگر من گناهی کرده باشم، ضرر آن به خودم می رسد و به شما آسیبی نمی رساند.

⁵Wollt ihr aber wirklich großtun gegen mich und mir meine Schmach vorwerfen,

⁵شما خود را بهتر و برتر از من می دانید و مصیبت های مرا دلیل گناه من می پندارید.

⁶so erkennet doch, daß Gott mich gebeugt und sein Netz über mich geworfen hat.

⁶در حالیکه خدا این روز بد را بر سر من آورده و به دام خود گرفتارم کرده است.

⁷Klage ich über Gewalttätigkeit, so erhalte ich keine Antwort, und schreie ich um Hilfe, so finde ich kein Recht.

⁷حتی وقتی از ظلمی که به من شده است فریاد می زنم و کمک می طلبم، کسی به داد من نمی رسد.

⁸Undurchdringlich hat er mir den Weg verzäunt und über meine Pfade Finsternis gebreitet.

⁸او راه مرا مسدود و تاریک کرده است و امید رهائی از این وضع برای من نیست.

⁹Er hat mich meiner Herrlichkeit entkleidet und mir die Krone vom Haupte weggenommen.

⁹او عزت و اعتبار مرا از بین برد و هرچه که داشتم از من گرفت.

¹⁰Er hat mich gänzlich niedergerissen, so daß ich vergehe, und hat meine Hoffnung entwurzelt wie einen Baum.

¹⁰از هر طرف مرا خُرد و خمیر کرده و نهال آرزوی مرا از ریشه بر کنده است.

¹¹Sein Zorn ist wider mich entbrannt, und er sieht mich an als seinen Feind.

¹¹آتش غضب خود را بر من افروخته است و مرا دشمن خود می شمارد.

¹²Seine Scharen rücken allzumal aus und bahnen sich einen Weg gegen mich und lagern sich um meine Hütte her.

¹²لشکر خود را می فرستد تا خیمۀ مرا محاصره کنند.

¹³Meine Brüder hat er von mir verscheucht, und die mich kennen, tun fremd gegen mich.

¹³او خانواده ام را از من جدا کرد و آشنایانم را بیگانه ساخت.

¹⁴Meine Verwandten bleiben aus, und meine Bekannten verlassen mich.

¹⁴خویشاوندان و دوستانِ نزدیک من فراموشم کردند

¹⁵Meine Hausgenossen und meine Mägde halten mich für einen Fremden, sie sehen mich als einen Unbekannten an.

¹⁵و مهمان خانه ام مرا از یاد برد. کنیزان خانه ام مرا نمی شناسند و برای شان بیگانه شده ام.

¹⁶Rufe ich meinen Knecht, so antwortet er mir nicht, ich muß ihn mit meinem Munde anflehen.

¹⁶خدمتگار خود را با زاری و التماس صدا می کنم، اما او جوابم را نمی دهد.

¹⁷Mein Atem ist meinem Weibe zuwider und mein Gestank den Söhnen meiner Mutter.

¹⁷زن من طاقت بوی دهان مرا ندارد و برادرانم از من بیزار هستند.

¹⁸Sogar Buben verachten mich; stehe ich auf, so reden sie wider mich.

¹⁸حتی کودکان به نظر حقارت به من می نگرند و مسخره ام می کنند.

¹⁹Alle meine Vertrauten verabscheuen mich, und die ich liebte, haben sich gegen mich gewandt.

¹⁹دوستان صمیمی ام از من متنفرند و کسانی را که دوست داشتم، مخالف من شده اند.

²⁰An meiner Haut und meinem Fleisch klebt mein Gebein, und ich habe kaum noch Haut, um meine Zähne zu behalten.

²⁰از من فقط پوست و استخوان باقی مانده است و به سختی از مرگ گریخته ام.

²¹Erbarmt, erbarmt euch meiner, ihr, meine Freunde, denn die Hand Gottes hat mich getroffen!

²¹شما دوستان من هستید، بر من رحم کنید، زیرا دست خدا مرا به این روز انداخته است.

²²Warum verfolgt ihr mich wie Gott und werdet nicht satt, mich zu zerfleischen?

²²چرا شما مثل خدا به من جفا می کنید؟ آیا اینهمه آزاری که دیده ام برای من کافی نیست؟

²³O daß doch meine Worte aufgezeichnet und daß sie in ein Buch eingetragen,

²³ای کاش سخنان مرا کسی یادداشت می کرد و در کتابی می نوشت

²⁴daß sie mit eisernem Griffel in Blei oder auf ewig in einen Felsen gegraben würden:

²⁴و یا با قلم آهنین برای همیشه بر سنگی حک می نمود،

²⁵Ich weiß, daß mein Erlöser lebt, und er wird zuletzt über dem Staube stehen.

²⁵زیرا می دانم که نجات بخشای من زنده است و سرانجام به زمین خواهد ایستاد.

²⁶Und nachdem diese meine Hülle zerbrochen ist, alsdann werde ich, von meinem Fleische los, Gott schauen.

²⁶و یقین دارم که حتی پس از آنکه گوشت و پوست بدنم بپوسند، خدا را می بینم.

²⁷Den werde ich mir ansehen, meine Augen werden ihn schauen, ohne Ihm fremd zu sein. Es schmachten meine Nieren in mir!

²⁷او برای من بیگانه نیست. او را با همین چشمان خود خواهم دید.

²⁸Denn ihr sprechet: «Wie wollen wir ihn verfolgen!» und die Wurzel der Sache sei in mir zu finden!

²⁸وقتی گفتید: «چگونه او را عذاب کنیم.» از حال رفتم. شما می خواستید با بهانه ای مرا متهم سازید.پس از شمشیر مجازات خدا بترسید و بدانید که روز داوری خدا در انتظار شما است.»

²⁹Nehmet euch in acht vor dem Schwert! denn das Schwert wird die Sünden rächen, damit ihr wisset, daß ein Gericht ist.

²⁹پس از شمشیر مجازات خدا بترسید و بدانید که روز داوری خدا در انتظار شما است.»