¹Darauf antwortete Hiob und sprach:

¹آنگاه ایوب جواب داد:

²Hört, hört, was ich zu sagen habe; das soll der Trost sein, den ihr mir gewährt!

²«لطفاً به حرفهای من به دقت گوش بدهید تا دل من تسلی یابد.

³Erlaubet mir, daß ich rede; und wenn ich gesprochen habe, mögt ihr spotten!

³به من موقع بدهید که حرفهای خود را بزنم و بعد اگر خواستید مسخره ام کنید.

⁴Richte ich meine Klage an einen Menschen? Und warum sollte ich nicht ungeduldig sein?

⁴من از خدا شکایت دارم نه از انسان و به همین دلیل صبر و طاقتم را از دست داده ام.

⁵Wendet euch zu mir und erstaunet und leget die Hand auf den Mund!

⁵به من نگاه کنید و از تعجب دست بر دهان بگذارید و خاموش باشید.

⁶Ja, wenn ich daran denke, so erschrecke ich, und Zittern erfaßt meinen Leib.

⁶وقتی مصیبت هائی را که بر سر من آمده است بیاد می آورم، تمام بدنم از وحشت به لرزه می آید.

⁷Warum leben denn die Gottlosen, werden alt, groß und stark?

⁷چرا مردم بدکار تا سن پیری زنده می مانند و به قدرت و جلال می رسند؟

⁸Ihr Same ist beständig vor ihnen, und ihre Sprößlinge wachsen vor ihren Augen um sie her.

⁸فرزندان و نواسه های خود را می بینند که پیش روی شان بزرگ می شوند.

⁹Ihre Häuser sind in Frieden, ohne Furcht; die Rute Gottes schlägt sie nicht.

⁹خانه های شان از هر گونه خوف و خطر در امان هستند و خدا آن ها را جزا نمی دهد.

¹⁰Ihr Ochse bespringt, und nicht umsonst; ihre Kühe kalben und sind nicht unfruchtbar.

¹⁰تعداد گله های شان افزایش می یابد و هیچ کدام آن ها تلف نمی شود.

¹¹Ihre Buben lassen sie ausziehen wie eine Schafherde, und ihre Kinder hüpfen herum.

¹¹کودکان شان بیرون می روند و مانند گوسفندان رقص و پایکوبی می کنند.

¹²Sie singen laut zur Pauke und Harfe und sind fröhlich beim Klang der Schalmei.

¹²با آواز دایره و رباب و نَی، سرودِ خوشی را می سرایند.

¹³Sie verbringen in Wohlfahrt ihre Tage und fahren in einem Augenblick ins Totenreich hinab.

¹³بدکاران عمر خود را در خوشبختی و کامرانی می گذرانند و با آسودگی و خاطرِ جمع از جهان می روند.

¹⁴Und doch sprechen sie zu Gott: «Hebe dich weg von uns; der Erkenntnis deiner Wege fragen wir nichts nach!

¹⁴از خدا می خواهند که کاری به کار شان نداشته باشد و مایل نیستند که راه راست خدا را بشناسند.

¹⁵Was sollten wir dem Allmächtigen dienen, und was nützt es uns, ihn anzurufen?»

¹⁵می گویند: «قادر مطلق کیست که بندگی او را نمائیم؟ چه فایده که پیش او دعا کنیم؟»

¹⁶Und doch steht ihr Glück nicht in ihrer Hand; darum sei der Rat der Gottlosen fern von mir!

¹⁶آن ها ادعا می کنند که سعادت شان نتیجۀ سعی و کوشش خود آن ها است، اما من با طرز فکر شان موافق نیستم.

¹⁷Wie oft erlischt die Leuchte der Gottlosen und ereilt sie ihr Schicksal? Teilt Er ihnen Schmerzen zu in seinem Zorn?

¹⁷آیا گاهی چراغ شریران خاموش شده یا بلائی بر سر شان آمده است؟ آیا گاهی خدا آن ها را از روی غضب خود جزا داده است؟

¹⁸Werden sie wie Stroh vor dem Wind und wie Spreu, die der Sturm entführt?

¹⁸یا مثل کاهی در برابر باد یا مانند خاک در برابر طوفان پراگنده کرده است؟

¹⁹Spart Gott sein Unglück für seine Kinder auf? Ihm selbst sollte er vergelten, so daß er es weiß!

¹⁹شما می گوئید که خدا فرزندان گناهکاران را بعوض آن ها مجازات می کند، اما من می گویم که خدا باید خود گناهکار را جزا بدهد تا بداند که خدا از گناه چشم نمی پوشد.

²⁰Seine eigenen Augen sollen sein Verderben sehen, und den Zorn des Allmächtigen soll er selbst trinken!

²⁰خود شان باید نابودی خود را ببینند و از جام غضب خدای قادر مطلق بنوشند.

²¹Denn was für Freude wird er an seiner Nachkommenschaft haben, wenn die Zahl seiner Monde abgeschnitten ist?

²¹وقتی انسان می میرد دیگر احساس نمی کند که خانواده اش در چه وضعی قرار دارد.

²²Kann man Gott Erkenntnis lehren, da er doch die Himmlischen richtet?

²²آیا کسی می تواند به خدائی که داور عالم است، بگوید که چه باید بکند؟

²³Der eine stirbt im Vollbesitz seines Glücks, vollkommen ruhig und sorglos;

²³بعضی بعد از یک عمر مسعود و آسوده و با صحت کامل و در حالیکه از همه نعمت دنیا برخوردارند، از جهان می روند،

²⁴seine Tröge fließen über von Milch, und das Mark seiner Gebeine wird getränkt.

²⁴و برخی در بدبختی و بی بهره از لذات زندگی، می میرند.

²⁵Der andere aber stirbt mit betrübter Seele und hat nie Gutes geschmeckt:

²⁵اما همه یکسان به خاک می روند خوراک کرمها می شوند.

²⁶Gemeinsam liegen sie im Staube, und Gewürm bedeckt sie beide.

²⁶من می دانم که شما چه فکر می کنید و چه نقشه ای دارید.

²⁷Seht, ich kenne eure Gedanken und die Anschläge, mit denen ihr mir Unrecht tut.

²⁷می گوئید: «خانۀ بزرگان و امیران چه شد و آنهائی که کار شان همیشه شرارت بود، کجا هستند؟»

²⁸Denn ihr denkt: Wo ist das Haus des Tyrannen hingekommen? Und wo ist das Zelt, darin die Gottlosen wohnten?

²⁸بروید از کسانی که دنیا را دیده اند، بپرسید و گزارش سفر آن ها را مطالعه کنید.

²⁹Habt ihr euch nicht bei denen erkundigt, die des Weges zogen? Und könnt ihr ihre Zeichen nicht anerkennen,

²⁹آنگاه می دانید که عموماً اشخاص بدکار در روز بد و مصیبت در امان می مانند و از غضب خدا نجات می یابند.

³⁰daß der Böse am Tage des Unglücks verschont bleibt und dem Tage des Zorns entgeht?

³⁰شخص شریر را هیچ کسی متهم نمی کند به سزای اعمالش نمی رساند.

³¹Wer kann ihm ins Gesicht seinen Wandel vorhalten, und sein Tun, wer vergilt es ihm?

³¹وقتی می میرد با احترام خاصی به خاک سپرده می شود و در مقبره اش نگهبان می گمارند.

³²Doch er wird zu Grabe getragen, und über seinem Grabhügel hält man Wache.

³²مردمِ بسیار جنازۀ او را مشایعت می کنند حتی خاک هم او را با خوشی می پذیرد.پس شما چطور می توانید با سخنان پوچ و بی معنی تان مرا تسلی بدهید؟ همه جوابهای تان غلط و از حقیقت دورند.»

³³Süß sind ihm des Grabes Schollen; hinter ihm her zieht jedermann, und vor ihm her eine unzählbare Schar.

³³پس شما چطور می توانید با سخنان پوچ و بی معنی تان مرا تسلی بدهید؟ همه جوابهای تان غلط و از حقیقت دورند.»

³⁴Was tröstet ihr mich denn so vergeblich? Eure Antworten sind nichts als Treulosigkeit!