¹Da antwortete Hiob und sprach:

¹ایوب جواب داد:

²Auch heute noch ist meine Klage bitter; seine Hand preßt mir schwere Seufzer aus!

²«من هنوز هم از خدا شکایت دارم و پیش او ناله می کنم، اما با اینهم او از آزار من دست بردار نیست.

³O daß ich wüßte, wo ich Ihn fände! Ich würde zu seinem Throne gehen.

³ای کاش، می دانستم که خدا را در کجا می توانم بیابم تا پیش تخت او می رفتم.

⁴Ich würde ihm die Streitfrage vorlegen und meinen Mund mit Beweisen füllen;

⁴دعوای خود را به پیشگاه او عرضه می کردم و دلایل خود را به او می گفتم.

⁵ich möchte wissen, was er mir antworten, und gerne sehen, was er zu mir sagen würde.

⁵آنگاه می دانستم که به من چه جواب می دهد و چه می گوید.

⁶Würde er heftig mit mir streiten? Nein, er würde mich gewiß anhören.

⁶آیا از قدرت و عظمت خود علیه من کار می گیرد؟ نه، یقین دارم که به سخنان من گوش می دهد.

⁷Da würde der Redliche bei ihm Recht finden, und ich würde auf ewig frei ausgehen von meinem Richter.

⁷چون من شخص راستکاری هستم، می توانم با او گفتگو کنم و او که داور من است، برای همیشه تبرئه ام می کند.

⁸Wenn ich aber schon nach Osten gehe, so ist er nirgends; wende ich mich nach Westen, so werde ich seiner nicht gewahr;

⁸اما وقتی به شرق می روم، او آنجا نیست و به جستجوی او به غرب می روم او را نمی یابم.

⁹begibt er sich nach Norden, so erspähe ich ihn nicht, verbirgt er sich im Süden, so kann ich ihn nicht sehen.

⁹آثار دست قدرت او را در شمال و جنوب می بینم، اما خودش دیده نمی شود.

¹⁰Er aber kennt meinen Weg; er prüfe mich, so werde ich wie Gold hervorgehen!

¹⁰او هر قدمی که بر می دارم، می بیند و وقتیکه مرا آزمایش کند، مثل طلای ناب بیرون می آیم.

¹¹Mein Fuß hat seinen Pfad innegehalten; seinen Weg habe ich bewahrt, ich bog nicht davon ab;

¹¹من وفادارانه طریق او را دنبال نموده و از راه او انحراف نکرده ام.

¹²vom Gebote seiner Lippen wich ich nicht; in meinem Busen bewahrte ich die Reden seiner Lippen.

¹²اوامر او را بجا آورده و کلام او را چون گنجی در دل خود نگهداشته ام.

¹³Doch Er bleibt sich gleich, und wer will ihn davon abbringen? Was er will, das tut er.

¹³خدا تغییر نمی پذیرد و هیچ کس نمی تواند او را از اراده اش باز دارد.

¹⁴Er vollführt, was mir bestimmt ist, und dergleichen hat er viel im Sinn.

¹⁴او نقشه ای را که برای من کشیده است، عملی می سازد و این تنها یکی از نقشه های او است.

¹⁵Darum schrecke ich zurück vor ihm, und wenn ich daran denke, so fürchte ich mich davor.

¹⁵وقتی به این چیزها می اندیشم، از حضور او وحشت می کنم.

¹⁶Ja, Gott hat mein Herz verzagt gemacht, und der Allmächtige hat mich erschreckt.

¹⁶خدای قادر مطلق جرأت مرا سلب کرده و مرا هراسان ساخته استو با تاریکی ترسناک و ظلمت غلیظ مرا پوشانده است.

¹⁷Daß ich aber nicht vergehe vor dem Anblick der Finsternis, hat er vor meinem Angesicht das Dunkel verdeckt.

¹⁷و با تاریکی ترسناک و ظلمت غلیظ مرا پوشانده است.