1Und Hiob fuhr in dem Vortrag seiner Sprüche fort und sprach:
1ایوب به کلام خود ادامه داده گفت:
2Wer gibt mir die vorigen Monate zurück und die Tage, in welchen Gott mich behütete?
2«ای کاش دوران سابق و آن روزهائی که خدا نگهدار من بود، دوباره می آمد.
3als seine Leuchte über meinem Haupte schien und ich in seinem Lichte durch das Dunkel ging;
3درآن روزها نور او بر من می تابید و راه تاریک مرا روشن می کرد.
4wie ich in den Tagen meines Herbstes vertrauten Umgang mit Gott bei meinem Zelte pflog;
4آن وقت دوران کامرانی من بود و از دوستی خدا برخوردار بودم.
5als der Allmächtige noch mit mir war und meine Knaben um mich her;
5خدای قادر مطلق با من بود و فرزندانم به دور من جمع بودند.
6da ich meine Tritte in Milch badete und der Fels neben mir Öl in Strömen goß;
6پاهای خود را با شیر می شستم و از صخره ها برای من روغن زیتون جاری می شد.
7als ich noch zum Tore ging, zur Stadt hinauf, und meinen Sitz auf dem Markt aufstellte.
7وقتی به دروازۀ شهر می رفتم و به چوکی خود می نشستم،
8Wenn mich die Knaben sahen, so verbargen sie sich, die Greise standen auf und blieben stehen.
8جوانان به من راه می دادند و مو سفیدان بپا بر می خاستند.
9Die Fürsten hörten auf zu reden und legten die Hand auf den Mund.
9بزرگان شهر از حرف زدن باز می ایستادند و سکوت می کردند.
10Die Stimme der Vornehmen stockte, und ihre Zunge klebte am Gaumen.
10حتی شخصیت های مهم با دیدن من خاموش می شدند و حرفی زده نمی توانستند.
11Wessen Ohr mich hörte, der pries mich glücklich, und wessen Auge mich sah, der stimmte mir zu.
11هر کسی که مرا می دید و سخنان مرا می شنید، از من تعریف و توصیف می کرد.
12Denn ich rettete den Elenden, der da schrie, und das Waislein, das keinen Helfer hatte.
12زیرا من به داد مردم فقیر می رسیدم و به یتیمانِ بی کس کمک می کردم.
13Der Segen des Verlorenen kam über mich, und ich machte das Herz der Witwe jauchzen.
13کسانی که در حال مرگ بودند، برایم دعا می کردند و با کار ثواب دل بیوه زنان را خوش می ساختم.
14Gerechtigkeit zog ich an, und sie bekleidete mich, mein Talar und Turban war das Recht.
14کارهای خود را از روی عدل و انصاف انجام می دادم.
15Ich war des Blinden Auge und des Lahmen Fuß.
15برای کورها، چشم و برای مردم لَنگ، پا بودم.
16Ich war des Armen Vater; und die Streitsache, die ich nicht kannte, untersuchte ich.
16از نیازمندان مثل یک پدر دستگیری می کردم و از حق بیگانه ها دفاع می نمودم.
17Ich zerbrach die Stockzähne des Ungerechten und riß ihm den Raub aus den Zähnen.
17دندانهای مردم شریر را می شکستم و شکار را از دهن شان می ربودم.
18Und so dachte ich, ich würde mit meinem Neste sterben und wie der Phönix viele Tage erleben.
18آرزو داشتم که بعد از یک عمر شاد و طولانی به آسودگی در آشیانۀ خود بمیرم.
19Meine Wurzel war an Wassern ausgebreitet, und der Tau übernachtete auf meinem Zweig.
19مثل درختی بودم که ریشه اش در آب می رسید و شاخه هایش با شبنم شاداب می شدند.
20Meine Herrlichkeit erneuerte sich bei mir, und mein Bogen verjüngte sich in meiner Hand.
20همگی از من تمجید می کردند و قدرت و نیروی من روزافزون بود.
21Auf mich hörte und wartete man und lauschte stillschweigend auf meinen Rat.
21همه به سخنان من گوش می دادند و از پندهای من استفاده می کردند.
22Auf meine Rede folgte kein Widerspruch, und meine Worte träufelten auf sie.
22وقتی من سخنانم را تمام می کردم، کسی حرفی نمی زد. کلام من مثل قطرات شبنم بر آن ها می چکید.
23Sie harrten auf mich, wie das Erdreich auf einen Regen, und sperrten ihren Mund auf, wie nach einem Spätregen.
23آن ها مثل دهقانی که چشم براه باران باشد، با شوق تمام منتظر شنیدن کلام من می بودند.
24Lächelte ich sie an, so konnten sie es kaum glauben, und das Licht meines Angesichts konnten sie nicht verdunkeln.
24وقتی دلسرد می شدند، با یک تبسم آن ها را دلگرم می ساختم و با روی خوش آن ها را تشویق می نمودم.در میان آن ها مثل پادشاه حکومت می کردم و در هنگام غم آن ها را تسلی می دادم.
25Ich prüfte ihren Weg und saß oben an und wohnte wie ein König unter dem Volke, wie einer, der die Traurigen tröstet.
25در میان آن ها مثل پادشاه حکومت می کردم و در هنگام غم آن ها را تسلی می دادم.