¹Jetzt aber lachen über mich, die an Jahren jünger sind als ich, deren Väter ich verschmäht hätte, sie neben die Hunde meiner Herde zu setzen.

¹اما حالا آنهائی که از من جوانتر هستند و عار داشتم که پدران شان با سگهای من از گله ام نگهبانی نمایند، مسخره ام می کنند.

²Wozu konnte die Arbeit ihrer Hände mir dienen, da es ihnen an ungebrochener Kraft gebrach?

²آن ها یک عده اشخاص تنبل بودند که کاری از دست شان پوره نبود.

³Durch Mangel und Hunger abgezehrt, benagten sie das dürre Land, welches längst wüste und verödet war.

³آنقدر فقیر و نادار بودند که از گرسنگی در بیابان می رفتند و زمین خشک آن را می کاویدند و ریشه و برگ گیاه را می خوردند.

⁴Sie pflückten die Melde ab beim Gesträuch, und die Ginsterwurzel war ihr Brot.

⁴از اجتماع راند شده بودند و مردم با آن ها مثلیکه دزد باشند، رفتار می کردند.

⁵Aus der Gemeinde wurden sie gejagt, man schrie über sie wie über Diebe.

⁵در غارها و حفره ها زندگی می کردند و در بین صخره ها پناه می بردند.

⁶In grausigen Schluchten müssen sie wohnen, in Erdlöchern und Felsenhöhlen.

⁶مثل حیوان عر می زدند و در زیر بوته ها با هم جمع می شدند.

⁷Im Gebüsche kreischen sie und liegen unter Nesseln hingestreckt.

⁷حالا فرزندان شان مثل پدران خود بیکاره و بی نام و نشان هستند و از اجتماع طرد شده اند.

⁸Kinder von Narren, Kinder Ehrloser, sind sie aus ihrem Lande verstoßen.

⁸اکنون آن ها به من می خندند و مرا بازیچۀ دست خود ساخته اند.

⁹Und deren Spottlied bin ich nun geworden und diene ihnen zum Geschwätz.

⁹از من نفرت می کنند به رویم تف می اندازند.

¹⁰Sie verabscheuen und fliehen mich, und vor meinem Angesicht sparen sie den Speichel nicht.

¹⁰چون خدا مرا درمانده و بیچاره ساخته است، آن ها به مخالفت من برخاسته اند.

¹¹Denn meine Sehne hat Er aufgelöst und mich gebeugt, darum lassen sie den Zügel schießen vor mir.

¹¹فتنه گران از هر سو به من حمله می کنند و اسباب هلاکت مرا مهیا کرده اند.

¹²Zu meiner Rechten erhebt sich die Brut. Sie lassen meinen Füßen keine Ruhe und bahnen ihre Unheilswege gegen mich.

¹²راه مرا می بندند و به من آزار می رسانند و کسی نیست که آن ها را باز دارد.

¹³Meinen Pfad haben sie zerstört, zu meinem Falle helfen sie, die keinen Helfer haben.

¹³ناگهان از هر طرف بر من هجوم می آورند و بر سر من می ریزند.

¹⁴Wie durch eine weite Bresche fallen sie über mich her, unter Kriegsgeschrei wälzen sie sich daher.

¹⁴ترس و وحشت مرا فراگرفته و عزت و آبرویم برباد رفته است.

¹⁵Es ist Schrecken über mich gekommen; meine Ehre ist wie der Wind verflogen; und wie eine Wolke ist mein Heil vorübergegangen.

¹⁵حالا جانم بلب رسیده و رنجهای من پایانی ندارد.

¹⁶Und nun ergießt sich meine Seele in mir, denn die Tage meines Elends haben mich ergriffen.

¹⁶در شب استخوانهایم به درد می آیند و لحظه ای آرام قرار ندارم.

¹⁷Die Nacht durchbohrt mein Gebein, und meine nagenden Schmerzen schlafen nicht;

¹⁷از شدت سختی لباس هایم بدورم می پیچد و گلویم را تنگ ساخته است.

¹⁸durch ihre große Heftigkeit verändert sich mein Kleid, wie ein Hemd umschließt es mich.

¹⁸خدا مرا در گِل و لای افگنده و در خاک و خاکستر پایمالم کرده است.

¹⁹Er hat mich in den Kot geworfen, und ich bin wie Staub und Asche geworden.

¹⁹پیش تو ای خدا، زاری و فریاد می کنم، اما تو به من جواب نمی دهی. در حضورت می ایستم، ولی تو به من توجه نمی نمائی.

²⁰Ich schreie zu dir, und du antwortest mir nicht, ich stehe da, und du beobachtest mich.

²⁰تو بر من رحم نداری و با قدرت به من جفا می کنی.

²¹Du hast dich mir in einen unbarmherzigen Feind verwandelt, mit deiner gewaltigen Hand widerstehst du mir.

²¹مرا در میان تندباد می اندازی و در مسیر طوفان قرار می دهی.

²²Du setzest mich dem Wind aus und lässest mich dahinfahren, daß mir jeder Halt entschwindet.

²²می دانم که مرا به دست مرگ، یعنی به سرنوشتی که برای همۀ زنده جانها تعیین کرده ای، می سپاری.

²³Denn ich weiß, daß du mich zum Tode führen wirst, ins Haus, wo alle Lebendigen zusammenkommen.

²³چرا به کسیکه از پا افتاده است و برای کمک التماس می نماید، حمله می کنی؟

²⁴Wahrlich, kein Bittender hat seine Hand ausgestreckt, wenn er in seinem Unglück schrie,

²⁴آیا من برای کسانی که در زحمت بودند، گریه نکردم و آیا بخاطر مردم مسکین و نیازمند غصه نخوردم؟

²⁵daß ich nicht mit ihm geweint hätte in böser Zeit und meine Seele sich nicht um den Armen bekümmert hätte!

²⁵اما بجای خوبی بدی دیدم و بعوض نور تاریکی نصیبم شد.

²⁶Aber ich habe auf Gutes gehofft, und es kam Übel, ich habe auf das Licht gewartet, und es ist Finsternis gekommen.

²⁶دلم پریشان است و آرام ندارم و به روز بد گرفتار شده ام.

²⁷Meine Eingeweide wallen und wollen nicht stille werden; die Tage meines Jammers sind mir begegnet.

²⁷ماتم کنان در عالم تاریکی سرگردان هستم. در میان جماعت می ایستم و برای کمک فریاد می زنم.

²⁸Traurig gehe ich einher, ohne Sonne; ich bin in der Gemeinde aufgestanden und habe um Hilfe geschrieen.

²⁸همنشین من شغال و دوست من شترمرغ شده است.

²⁹Ich bin ein Bruder geworden der Schakale und ein Gefährte der jungen Strauße.

²⁹پوست بدنم سیاه شده و به زمین می ریزد و استخوانهایم از شدت تب می سوزند.آواز چنگ من به ساز غم تبدیل شده است و از نَی من نوای ناله و صدای گریه می آید.

³⁰Meine Haut ist schwarz geworden an mir, und meine Gebeine sind vor Hitze verdorrt.

³⁰آواز چنگ من به ساز غم تبدیل شده است و از نَی من نوای ناله و صدای گریه می آید.

³¹Meine Harfe ist zu einem Trauerlied geworden und mein Flötenspiel zu lautem Weinen.