¹Einen Bund hatte ich geschlossen mit meinen Augen, und wie hätte ich mein Auge auf eine Jungfrau werfen dürfen!

¹با چشمان خود عهد کرده ام که به هیچ دختری با نظر شهوت نگاه نکنم.

²Denn was würde mir Gott vom Himmel dafür zuteilen, und welchen Lohn erhielte ich vom Allmächtigen aus der Höhe?

²چون می دانم که خدای قادر مطلق عامل این کار را چه جزا می دهد.

³Ist denn das Unglück nicht für den Ungerechten und das Mißgeschick für die Übeltäter?

³او بر سر مردم شریر و بدکار از آسمان بلا و مصیبت را نازل می کند.

⁴Sieht Er nicht meine Wege und zählt alle meine Schritte,

⁴او هر کاری که می کنم و هر قدمی که بر می دارم، می بیند.

⁵so daß er wissen kann, ob ich mit Lügen umgegangen oder auf Betrug ausgegangen bin?

⁵من هرگز به راه غلط نرفته ام و کسی را فریب نداده ام.

⁶Er wäge mich auf gerechter Waage, so wird Gott meine Unschuld erkennen!

⁶می خواهم خدا خودش مرا با ترازوی عدالت بسنجد تا بیگناهی من ثابت شود.

⁷Ist mein Schritt vom Wege abgewichen oder mein Herz den Augen nachgewandelt und klebt meinen Händen ein Makel an,

⁷اگر از راه راست انحراف کرده باشم، یا دلم دنبال آنچه که چشمم خواسته است، رفته باشد و یا دستم به گناه آلوده شده باشد،

⁸so will ich säen, und ein anderer soll es essen, und meine Pflanzungen sollen entwurzelt werden!

⁸آنوقت چیزی را که کاشته ام دیگران بخورند و همه محصولات من از ریشه کنده شوند.

⁹Hat sich mein Herz hinreißen lassen zu einem Weibe, oder habe ich gelauert an der Tür meines Nächsten,

⁹اگر دلم فریفتۀ زن مرد دیگر شده باشد یا من به دروازۀ زن همسایه کمین کرده باشم،

¹⁰so soll mein Weib für einen andern mahlen, und andere mögen sich über sie beugen!

¹⁰پس زن من هم کنیز مرد دیگر و با او همبستر شود،

¹¹Denn das wäre eine Schandtat und ein strafwürdiges Vergehen,

¹¹زیرا این کار جنایت است و عامل آن سزاوار مجازات می باشد

¹²ja ein Feuer wär's, das bis in die Hölle hinein brennen und alle meine Habe verzehren müßte mit Stumpf und Stiel.

¹²و مثل آتش سوزان جهنم می تواند همه چیز مرا از بین ببرد و محصول مرا ریشه کن سازد.

¹³Habe ich das Recht verweigert meinem Knecht oder meiner Magd, wenn sie eine Sache wider mich hatten,

¹³اگر شکایت کنیز و غلام خود را علیه خود نشنیده و با آن ها از روی انصاف رفتار نکرده باشم،

¹⁴was wollte ich tun, wenn Gott wider mich aufträte, und wenn er mich zur Rede stellte, was wollte ich ihm antworten?

¹⁴چطور می توانم با خدا روبرو شوم و وقتیکه از من بازخواست کند، چه جوابی می توانم به او بدهم.

¹⁵Hat nicht der, der mich im Mutterschoße bereitete, auch sie gemacht, hat nicht ein und derselbe uns aus dem Mutterleibe hervorgebracht?

¹⁵زیرا همان خدائی که مرا آفریده، کنیز و غلام مرا هم خلق کرده است.

¹⁶Habe ich den Armen versagt, was sie begehrten, und die Augen der Witwe verschmachten lassen?

¹⁶از کمک به مردم نادار و مسکین دریغ نکرده ام، بیوه زنی را در حال بیچارگی نگذاشته ام،

¹⁷Habe ich meinen Bissen allein verzehrt, und hat das Waislein nichts davon gekriegt?

¹⁷نان خود را به تنهائی نخورده ام و همیشه با یتیمان گرسنه قسمت کرده

¹⁸Wahrlich, von meiner Jugend auf hat es mich hochgehalten wie einen Vater, und von Mutterleib an habe ich sie geführt!

¹⁸و در سراسر عمر خود برای آن ها مثل پدر غمخوار و از کودکی راهنمای بیوه زنان بوده ام.

¹⁹Habe ich einen umherirren sehen ohne Kleider und dem Armen keine Decke gegeben?

¹⁹اگر می دیدم که کسی لباس ندارد و از سرما در خطر است و یا شخص مسکینی برهنه بسر می برد،

²⁰Nein, wahrlich, es haben mich seine Lenden gesegnet, wenn sie von der Wolle meiner Lämmer warm geworden sind!

²⁰از پشم گوسفندانم لباس مهیا می کردم و به او می دادم تا از سردی هوا در امان بوده از صمیم دل برای من دعا کند و من برکت ببینم.

²¹Habe ich meine Hand gegen die Waise erhoben, weil ich sah, daß man mir helfen würde im Tor,

²¹اگر بخاطر اینکه در محکمه طرفدار دارم، حق یتیمی را پایمال کرده باشم،

²²so soll mir die Schulter vom Nacken fallen und mein Arm aus seiner Röhre brechen!

²²بازوی من از شانه قطع شود و دستم بشکند.

²³Aber ich hätte mich vor Gottes Strafe gefürchtet, und aus Ehrfurcht vor ihm hätte ich es gar nicht gekonnt.

²³چون من از مجازات و عظمت خدا می ترسیدم، هرگز جرأت نمی کردم که به چنین کاری دست بزنم.

²⁴Habe ich mein Vertrauen auf Gold gesetzt und zu dem feinen Gold gesagt:

²⁴به طلا و نقره اعتماد و اتکاء نداشته ام

²⁵«Sei du meine Zuversicht!», habe ich mich gefreut, weil ich reich geworden bin und meine Hand viel erworben hat;

²⁵و مال ثروت زیاد مایۀ خوشی من نبوده است.

²⁶habe ich die Sonne angesehen, weil sie leuchtete, und den Mond, weil er so prächtig dahinzog,

²⁶به آفتاب تابان و مهتاب درخشان دل نبسته ام.

²⁷und habe ich mein Herz im Geheimen betören lassen, daß ich ihnen Küsse zuwarf mit der Hand,

²⁷آن ها را نپرستیده و از دور نبوسیده ام.

²⁸so wäre auch das ein strafwürdiges Vergehen gewesen; denn ich hätte den Gott verleugnet, der höher ist.

²⁸زیرا این کار هم یک عمل زشت است و اگر آن کار را می کردم، مستوجب مجازات می بودم، چون از خدای قادر مطلق منکر می شدم.

²⁹Habe ich mich gefreut über den Sturz meines Feindes und mich ergötzt daran, wenn ihn ein Unglück traf?

²⁹هرگز از مصیبت دشمنان خوشی نکرده ام و از بلائی که بر سر شان آمده است، خوشحال نبوده ام.

³⁰Nein, ich habe meine Zunge nicht hergegeben zum Sündigen, daß ich mit einem Fluche sein Leben gefordert hätte.

³⁰زبان خود را از گناه بازداشته و برای آن ها دعای بد نکرده ام.

³¹Haben meine Hausgenossen nicht oft gesagt: Wer hätte sich nicht von seinem Fleische gesättigt?

³¹آنهائی که برای من کار می کنند هرگز گرسنه نبوده اند.

³²Kein Fremdling brauchte draußen zu übernachten; ich öffnete meine Tür dem Wandersmann.

³²هیچ بیگانه ای را نگذاشته ام که شب در سر سرک بخوابد و دروازۀ خانۀ من همیشه به روی مسافران باز بوده است.

³³Habe ich, wie Adam, meine Übertretung bedeckt, so daß ich meine Schuld in meinem Busen verbarg,

³³هیچگاهی مانند دیگران نکوشیده ام که گناهان خود را پنهان کنم

³⁴weil ich die große Menge fürchtete und die Verachtung der Geschlechter mich erschreckte, so daß ich schweigen mußte und nicht zur Tür hinausgehen durfte?...

³⁴و از ترس سرزنشِ مردم خاموش در خانه مانده و بیرون نروم.

³⁵O daß ich einen hätte, der mir Gehör schenkte! Siehe, da ist meine Unterschrift; der Allmächtige antworte mir, und mein Gegner schreibe eine Klageschrift wider mich!

³⁵آیا کسی هست که به سخنان من گوش بدهد؟ من قسم می خورم که حقیقت را می گویم. بگذارید که خدای قادر مطلق جواب مرا بگوید و اتهاماتی را که دشمنانم علیه من وارد کرده اند نشان بدهد.

³⁶Wahrlich, ich würde sie auf meine Schulter legen und sie mir wie eine Krone umbinden!

³⁶من آن را بدوش خود می گیرم و تاج سر خود می سازم.

³⁷Meine Schritte dürfte ich ihm getrost aufzählen und ihm nahen wie ein Fürst!

³⁷او را از همه کارهائی که کرده ام، آگاه می کنم و با سرفرازی در پیشگاه او حضور می یابم.

³⁸Wenn mein Acker wider mich schreit und seine Furchen miteinander weinen,

³⁸اگر زمینی را که در آن کشت می کنم، از مالک اصلی اش بزور گرفته باشم،

³⁹weil ich, ohne ihn zu bezahlen, seinen Ertrag genossen und seinen Besitzer ums Leben gebracht habe,

³⁹و از محصول آن بدون قیمت خورده و باعث قتل مالک آن شده باشم،در آن زمین بعوض گندم خار و بجای جَو علف هرزه بروید.» پایان کلام ایوب.

⁴⁰so soll er statt Weizen Dornen tragen und Unkraut anstatt der Gerste! Zu Ende sind die Reden Hiobs.

⁴⁰در آن زمین بعوض گندم خار و بجای جَو علف هرزه بروید.» پایان کلام ایوب.