¹Da antwortete Hiob und sprach:

¹ایوب جواب داد:

²Wahrhaftig, ich weiß, daß dem so ist; und wie kann der schwache Mensch rechten mit dem starken Gott!

²«همۀ اینها را که گفتی می دانم و قبلاً شنیده ام. اما یک انسان فانی چطور می تواند در برابر خدا راست و نیک باشد؟

³Wollte er mit Ihm rechten, so könnte er Ihm auf tausend nicht eins beantworten.

³چه کسی می تواند با خدا بحث کند؟ کسی قادر نیست که از هزار سوالی که می کند، یکی را هم جواب بدهد.

⁴Er ist weisen Herzens und von ungebrochener Kraft; wer hat ihm je getrotzt und es durchgesetzt?

⁴زیرا خدا حکیم و دانا و توانا است. کسی نمی تواند در برابر او مقاومت کند و موفق شود.

⁵Er verrückt Berge, und man merkt es nicht, daß er sie in seinem Zorn umgekehrt hat.

⁵بی خبر کوهها را منتقل می سازد و با خشم غضب آن ها را واژگون می کند.

⁶Er bewegt die Erde von ihrem Ort, daß ihre Säulen zittern.

⁶زمین را از جایش تکان می دهد و پایه های آن را به لرزه می آورد.

⁷Er gebietet der Sonne, so geht sie nicht auf; er legt die Sterne unter Siegel.

⁷اگر به آفتاب فرمان بدهد، طلوع نمی کند و ستارگان در شب نمی درخشند.

⁸Er allein spannt den Himmel aus und tritt auf Meereswogen daher.

⁸خدا به تنهائی آسمان ها را پهن کرد و بر موجهای بحر می خرامد.

⁹Er macht den Bären, den Orion und das Siebengestirn, samt den Kammern des Südens.

⁹دُب اکبر، جبار، ثریا و ستارگان جنوب را آفرید.

¹⁰Er tut große Dinge, die unerforschlich sind, Wunder ohne Zahl.

¹⁰عقل ما از درک کارهای بزرگ و بیشمار او عاجز است.

¹¹Siehe, er geht an mir vorüber, und ich sehe ihn nicht; er fährt vorbei, und ich gewahre ihn nicht.

¹¹از کنار من می گذرد و من او را دیده نمی توانم. حرکت می کند و من احساس نمی کنم.

¹²Er rafft dahin, wer hindert ihn? Wer ruft ihm zu: Was machst du da?

¹²هرچه را بخواهد می رباید و کسی نمی تواند مانع او شود و بگوید که چه می کنی؟

¹³Gott unterdrückt nicht seinen Zorn; Rahabs Helfer beugen sich unter ihn.

¹³خدا از خشم خود دست نمی کشد و دشمنان خود را که با هیولای بحری کمک کردند، پایمال می سازد.

¹⁴Wie sollte ich ihm denn antworten und Worte finden, um mit ihm zu reden?

¹⁴پس من چطور می توانم با او بحث کنم و جواب درست بدهم؟

¹⁵Auch wenn ich im Recht wäre, dürfte ich ihm nicht entgegnen; ich müßte meinen Richter um Gnade anflehen.

¹⁵گرچه گناهی ندارم، چیزی گفته نمی توانم، بجز اینکه از خدائی که داور من است، طلب رحمت کنم.

¹⁶Wenn ich rufe, wird er mir antworten? Ich glaube nicht, daß er meine Stimme hört;

¹⁶حتی اگر مرا بگذارد که حرفی بزنم، یقین ندارم که به سخنان من گوش بدهد.

¹⁷denn im Sturm hat er mich zerschlagen und mir ohne Ursache viele Wunden zugefügt.

¹⁷او تُندباد را می فرستد و مرا پاشان می سازد و بدون جهت به زخمهایم می افزاید.

¹⁸Er läßt mich nicht einmal Atem holen, sondern sättigt mich mit Bitterkeit.

¹⁸مرا نمی گذارد که نفس بکشم و زندگی مرا تلخ و زار می سازد.

¹⁹Kommt's auf die Kraft an, siehe, so ist er stark; wenn aber aufs Recht, wer ladet mich dann vor?

¹⁹با او یارای مقابله را ندارم، زیرا قادر و توانا است. اگر به محکمه شکایت ببرم، چه کسی می تواند او را احضار کند؟

²⁰Wenn ich schon im Recht bin, so wird mich doch mein Mund verdammen, und bin ich auch unschuldig, so kommt es doch verkehrt heraus.

²⁰اگر بیگناه هم باشم، حرف زبانم مرا محکوم می سازد و هر چیزی که بگویم، مجرم شناخته می شوم.

²¹Ich bin unschuldig, bin unbesorgt um meine Seele; ich verachte das Leben!

²¹گرچه گناهی ندارم، اما برای من فرقی نمی کند، زیرا از زندگی سیر شده ام.

²²Darum sage ich: Es ist einerlei; Fromme und Gottlose bringt er gleicherweise um!

²²خدا بیگناه و گناهکار را یکسان از بین می برد.

²³Wenn die Geißel plötzlich tötet, so lacht er der Prüfung der Unschuldigen.

²³وقتی مصیبتی برسد و بیگناهی را ناگهان هلاک کند، خدا می خندد.

²⁴Die Erde ist in die Gewalt des Frevlers gegeben; das Angesicht ihrer Richter verhüllt er; wenn nicht er, wer tut es denn?

²⁴اختیار زمین را به دست مردم شریر داده و چشمان قضات را کور کرده است. اگر خدا این کار را نکرده چه کسی کرده است؟

²⁵Meine Tage eilen schneller dahin als ein Läufer; sie sind entflohen und haben nichts Gutes gesehen;

²⁵زندگی من سریعتر از نامه رسان تیزرَو می گذرد و بدون آنکه روی خوشی را ببینم.

²⁶sie sind vorbeigefahren wie Rohrschiffe, wie ein Adler, der sich auf Beute stürzt.

²⁶سالهای عمرم مانند کشتی های سریع السیر و عقابی که بر شکار خود فرود می آید، به سرعت سپری می شوند.

²⁷Wenn ich denke: Ich will meiner Klage vergessen, meine Miene ändern und heiter dreinschauen,

²⁷اگر خندان باشم و سعی کنم که غمهای خود را از یاد ببرم، چه فایده؟

²⁸so muß ich meine vielen Schmerzen fürchten; denn ich weiß, daß du mich nicht lossprechen wirst!

²⁸زیرا می ترسم که مبادا غم و رنج دوباره به سراغ من بیایند و می دانم که خدا مرا خطاکار می شمارد.

²⁹Soll ich denn schuldig sein, was mühe ich mich vergeblich ab?

²⁹پس اگر محکوم شوم چرا تلاش بیجا کنم؟

³⁰Wüsche ich mich auch mit Schnee und reinigte meine Hände mit Lauge,

³⁰اگر خود را با صابون بشویم و دستهای خود را با صافترین آبها پاک کنم،

³¹so würdest du mich doch in die Grube tauchen, daß ich meine Kleider nicht mehr anziehen dürfte!

³¹تو مرا در لای و کثافت فرو می بری تا لباس خودم از من نفرت کند.

³²Denn er ist nicht ein Mann wie ich, daß ich ihm antworten könnte, daß wir miteinander vor Gericht gingen;

³²تو مانند من یک انسان فانی نیستی که بتوانم به تو جواب بدهم و با تو به محکمه بروم.

³³es ist auch kein Schiedsrichter zwischen uns, der seine Hand auf uns beide legen könnte.

³³کسی نیست که بین ما داوری کند و ما را آشتی بدهد.

³⁴Er nehme aber seine Rute von mir, und sein Schrecken überfalle mich nicht,

³⁴اگر از مجازات من دست برداری و هیبت تو مرا به وحشت نیندازد،آنگاه می توانستم بدون ترس با تو حرف بزنم، اما متأسفانه اینطور نیست.

³⁵so will ich reden und ihn nicht fürchten; denn nicht also steht es in mir selbst.

³⁵آنگاه می توانستم بدون ترس با تو حرف بزنم، اما متأسفانه اینطور نیست.