1Ein Gebet des Elenden, wenn er schmachtet und seine Klage vor dem HERRN ausschüttet. (H102-2) O HERR, höre mein Gebet, und mein Schreien komme vor dich!
1ای خداوند، دعایم را بشنو و فریاد من نزد تو برسد.
2(H102-3) Verbirg dein Angesicht nicht vor mir am Tage meiner Not; neige dein Ohr zu mir; am Tage, da ich dich anrufe, erhöre mich eilends!
2در روز سختی از من رو مگردان. به من توجه فرما و هرگاه دعا می کنم مرا به زودی اجابت فرما.
3(H102-4) Denn meine Tage sind in Rauch aufgegangen, und meine Gebeine glühen wie ein Ofen.
3روزهای عمرم مانند دود برباد رفته و استخوانهایم مثل هیزم در حال سوختن است.
4(H102-5) Mein Herz ist geschlagen und verdorrt wie Gras; denn ich habe vergessen, mein Brot zu essen.
4دل من مثل گیاهی است که کوبیده و خشک شده باشد. خوردن غذای خود را فراموش کرده ام.
5(H102-6) Vor lauter Seufzen kleben meine Knochen an meinem Fleisch.
5به سبب آواز نالۀ من، جزء پوست و استخوان چیزی در بدنم باقی نمانده است.
6(H102-7) Ich gleiche einer Rohrdommel in der Wüste, bin wie ein Käuzlein in den Ruinen;
6مثل مرغ سقای صحرا شده و مانند بوم خرابه ها گردیده ام.
7(H102-8) ich wache und bin wie ein einsamer Vogel auf dem Dach.
7خواب به چشمانم راه ندارد و چون پرنده ای تنها بر پشت بام هستم.
8(H102-9) Täglich schmähen mich meine Feinde, und die wider mich toben, schwören bei mir;
8دشمنانم هر روز مرا سرزنش می کنند و مسخره کنندگانم مرا لعنت می نمایند.
9(H102-10) denn ich esse Asche wie Brot und mische meinen Trank mit Tränen
9به سبب خشم و غضب تو خاکستر را مثل نان می خورم و اشکهایم با آبی که می نوشم آمیخته اند،
10(H102-11) wegen deines Grimms und deines Zorns, daß du mich aufgehoben und hingeschleudert hast.
10زیرا که مرا برداشتی و بر زمین زدی.
11(H102-12) Meine Tage sind wie ein langgestreckter Schatten, und ich verdorre wie Gras.
11روزهایم مانند سایه های عصر رو بزوال است و من مثل گیاه پژمرده می شوم.
12(H102-13) Aber du, o HERR, bleibst ewig und dein Gedächtnis von einem Geschlecht zum andern.
12لیکن تو ای خداوند، تا به ابد پادشاه هستی! و شهرت نام تو در تمام نسل ها باقی خواهد ماند.
13(H102-14) Du wollest dich aufmachen und dich über Zion erbarmen; denn es ist Zeit, daß du ihr gnädig seiest, die Stunde ist gekommen!
13تو برخاسته، بر سهیون رحم می کنی، زیرا وقت آن است که بر او شفقت نمائی و زمان معین رسیده است.
14(H102-15) Denn deine Knechte lieben Zions Steine und trauern über ihren Schutt.
14چون بندگان تو به سنگهای آنجا علاقه و دلبستگی دارند و بر خاک آن شفقت می نمایند.
15(H102-16) Dann werden die Heiden den Namen des HERRN fürchten und alle Könige auf Erden deine Herrlichkeit,
15قوم ها از نام خداوند خواهند ترسید و پادشاهان روی زمین از عظمت و جلال او.
16(H102-17) wenn der HERR Zion gebaut hat und erschienen ist in seiner Herrlichkeit,
16زیرا خداوند سهیون را بنا می کند و در جلال خود ظاهر می گردد.
17(H102-18) wenn er sich zum Gebet der Heimatlosen gewendet und ihr Gebet nicht verachtet hat.
17به زاری درماندگان توجه نموده و دعای مسکینان را خوار نخواهد شمرد.
18(H102-19) Das wird man aufschreiben für das spätere Geschlecht, und das Volk, das geschaffen werden soll, wird den HERRN loben,
18این برای نسل آینده نوشته می شود تا قومی که آفریده خواهند شد، خداوند را ستایش کنند.
19(H102-20) daß er herabgeschaut hat von der Höhe seines Heiligtums, daß der HERR vom Himmel zur Erde geblickt hat,
19خداوند از جایگاه ملکوتی خود نگریسته و از آسمان بر زمین نظر افگنده است.
20(H102-21) zu hören das Seufzen der Gefangenen und loszumachen die Kinder des Todes;
20تا نالۀ اسیران را بشنود و آنانی را که محکوم به مرگ بودند، رهایی بخشد.
21(H102-22) auf daß sie den Namen des HERRN preisen zu Zion und sein Lob in Jerusalem,
21بنابراین نام خداوند در سهیون ذکر خواهد گردید و در اورشلیم او را ستایش خواهند کرد،
22(H102-23) wenn die Völker sich versammeln allzumal und die Königreiche, dem HERRN zu dienen.
22هنگامیکه اقوام و ملتهای جهان یکجا جمع شوند تا خداوند را عبادت نمایند.
23(H102-24) Er hat auf dem Wege meine Kraft gebeugt, meine Tage verkürzt.
23توانائی مرا در نصف راه از من گرفت و روزهای مرا کوتاه گردانید.
24(H102-25) Ich spreche: Mein Gott, nimm mich nicht weg in der Hälfte meiner Tage! Deine Jahre währen für und für.
24آنگاه گفتم که ای خدای من، نگذار که در جوانی بمیرم. ای که جاویدان و ابدی هستی.
25(H102-26) Du hast vormals die Erde gegründet, und die Himmel sind deiner Hände Werk.
25از قدیم بنیاد زمین را نهادی و آسمان ها عمل دستهای تو است.
26(H102-27) Sie werden vergehen, du aber bleibst; sie alle werden wie ein Kleid veralten, wie ein Gewand wirst du sie wechseln, und sie werden verschwinden.
26آن ها فانی می شوند، لیکن تو باقی هستی و همگی آن ها همچون لباس، کهنه و فرسوده می شوند. تو آن ها را مثل ردا تبدیل می کنی و مبدل خواهند شد.
27(H102-28) Du aber bleibst, der du bist, und deine Jahre nehmen kein Ende!
27لیکن تو همان هستی و سالهای تو تمام نخواهد گردید.فرزندان بندگانت در پناه تو بسر برده و نسل ایشان در حضور تو پایدار خواهند بود.
28(H102-29) Die Kinder deiner Knechte werden bleiben, und ihr Same wird vor dir bestehen.
28فرزندان بندگانت در پناه تو بسر برده و نسل ایشان در حضور تو پایدار خواهند بود.