¹Von David. Lobe den HERRN, meine Seele, und alles, was in mir ist, seinen heiligen Namen!

¹ای جان من خداوند را ستایش کن، ای تمام وجود من نام مقدس او را متبارک بخوان.

²Lobe den HERRN, meine Seele, und vergiß nicht, was er dir Gutes getan!

²ای جان من خداوند را ستایش کن و مهربانی های او را از یاد نبر.

³Der dir alle deine Sünden vergibt und alle deine Gebrechen heilt;

³او تمام گناهانت را می بخشد و همۀ مرض های ترا شفا می دهد.

⁴der dein Leben vom Verderben erlöst, der dich krönt mit Gnade und Barmherzigkeit;

⁴ترا از مرگ می رهاند و تاج رحمت و شفقت خود را بر سر تو می نهد.

⁵der dein Alter mit Gutem sättigt, daß du wieder jung wirst wie ein Adler.

⁵جان ترا از نعمت های خود سیر می کند تا جوانی تو مثل عقاب تازه شود.

⁶Der HERR übt Gerechtigkeit und schafft allen Unterdrückten Recht.

⁶خداوند عدالت را به جا می آورد و انصاف را برای همۀ مظلومان.

⁷Er hat seine Wege Mose kundgetan, den Kindern Israel seine Taten.

⁷طریق های خود را به موسی تعلیم داد و اعمال خود را به بنی اسرائیل.

⁸Barmherzig und gnädig ist der HERR, geduldig und von großer Güte.

⁸خداوند بخشنده و مهربان است، دیر غضب و بسیار رحیم.

⁹Er wird nicht immerdar hadern und nicht ewiglich zürnen.

⁹تا به ابد محاکمه نمی کند و خشم را همیشه نگاه نخواهد داشت.

¹⁰Er hat nicht mit uns gehandelt nach unsern Sünden und uns nicht vergolten nach unsrer Missetat;

¹⁰با ما موافق گناهان ما عمل ننموده و ما را مطابق خطاهائی ما جزا نداده است،

¹¹denn so hoch der Himmel über der Erde ist, so groß ist seine Gnade über die, so ihn fürchten;

¹¹زیرا آنقدر که آسمان از زمین بلندتر است، به همان قدر رحمت او بر ترسندگانش عظیم است.

¹²so fern der Morgen ist vom Abend, hat er unsre Übertretung von uns entfernt.

¹²به اندازه ای که مشرق از مغرب دور است، گناهان ما را از ما دور می کند.

¹³Wie sich ein Vater über Kinder erbarmt, so erbarmt sich der HERR über die, so ihn fürchten;

¹³چنانکه پدر بر فرزندان خود رحیم است، خداوند هم بر ترسندگان خود شفقت می نماید.

¹⁴denn er weiß, was für ein Gemächte wir sind; er denkt daran, daß wir Staub sind.

¹⁴خداوند از سرشت ما آگاه است و می داند که خاک هستیم.

¹⁵Eines Menschen Tage sind wie Gras; er blüht wie eine Blume auf dem Felde;

¹⁵روزهای عمر انسان مثل گیاه است و مانند گل صحر می شگفد.

¹⁶wenn ein Wind darüber geht, so ist sie nimmer da, und ihre Stätte kennt sie nicht mehr;

¹⁶وقتی باد بر آن می وزد، نابود می شود و مکانش دیگر آن را نمی شناسد.

¹⁷aber die Gnade des HERRN währt von Ewigkeit zu Ewigkeit über die, so ihn fürchten, und seine Gerechtigkeit auf Kindeskind;

¹⁷لیکن رحمت خداوند بر ترسندگانش از ازل تا به ابد است و عدالت او بر فرزندانِ فرزندان شان

¹⁸bei denen, die seinen Bund bewahren und an seine Gebote gedenken, sie zu tun.

¹⁸و بر آنانی که عهد او را حفظ می کنند و فرایض او را یاد می دارند تا آن ها را بجا آورند.

¹⁹Der HERR hat seinen Thron im Himmel gegründet, und seine Herrschaft erstreckt sich über alles.

¹⁹خداوند تخت خود را در آسمان ها برقرار نموده و بر همه سلطنت می کند.

²⁰Lobet den HERRN, ihr seine Engel, ihr starken Helden, die ihr seinen Befehl ausrichtet, gehorsam der Stimme seines Worts!

²⁰خداوند را متبارک خوانید، ای فرشتگان او که در قوّت زورآورید و آواز کلام او را می شنوید و به جا می آورید.

²¹Lobet den HERRN, alle seine Heerscharen, seine Diener, die ihr seinen Willen tut!

²¹ای تمام لشکرهای او، خداوند را ستایش کنید و ای خادمان او که ارادۀ او را به جا می آورید!ای همۀ کارهای خداوند، او را در همه جاهای سلطنت او متبارک خوانید! ای جان من خداوند را ستایش کن.

²²Lobet den HERRN, alle seine Werke, an allen Orten seiner Herrschaft! Lobe den HERRN, meine Seele!

²²ای همۀ کارهای خداوند، او را در همه جاهای سلطنت او متبارک خوانید! ای جان من خداوند را ستایش کن.