¹Von David. Zu dir, o HERR, erhebe ich meine Seele;

¹ای خداوند، به سوی تو جان خود را بر می افرازم.

²mein Gott, ich traue auf dich; laß mich nicht zuschanden werden, daß meine Feinde nicht frohlocken über mich.

²ای خدای من به تو توکل دارم. پس مگذار که شرمنده شوم و دشمنانم بر من سرافرازی کنند.

³Gar keiner wird zuschanden, der deiner harrt; zuschanden werden, die ohne Ursache treulos handeln!

³بلی، کسانی که چشم امید بسوی تو دارند هرگز خجل نمی شوند، اما آنهائی که خیانت می کنند شرمنده و سرافگنده می گردند.

⁴HERR, zeige mir deine Wege und lehre mich deine Pfade;

⁴ای خداوند، طریق های خود را به من بیاموز و راههای خود را به من تعلیم ده.

⁵leite mich durch deine Wahrheit und lehre mich; denn du bist der Gott meines Heils; auf dich harre ich allezeit.

⁵مرا به راستی خود هدایت کن و تعلیم ده، زیرا تو خدا و نجات دهندۀ من هستی. چشم امید من همیشه بسوی توست.

⁶Gedenke, o HERR, deiner Barmherzigkeit und deiner Gnade, die von Ewigkeit her sind!

⁶ای خداوند، شفقت و رحمت خود را بیاد آور، زیرا که آن ها از ازل بوده است.

⁷Gedenke nicht der Sünden meiner Jugend und meiner Übertretungen; gedenke aber mein nach deiner Gnade, um deiner Güte willen, o HERR.

⁷خطایای جوانی و سرکشی هایم را بیاد نیاور. ای خداوند مطابق رحمت و نیکویی خویش مرا یاد کن.

⁸Der HERR ist gut und gerecht, darum weist er die Sünder auf den Weg;

⁸خداوند نیک و عادل است، پس به گناهکاران راه راست را می آموزد.

⁹er leitet die Elenden auf den rechten Pfad und lehrt die Elenden seinen Weg.

⁹فروتنان را به انصاف رهبری می کند و به حلیمان طریق خود را تعلیم می دهد.

¹⁰Alle Pfade des HERRN sind Gnade und Wahrheit denen, die seinen Bund und seine Zeugnisse bewahren.

¹⁰همه راههای خداوند، برای آنهائی که به پیمان و احکام او وفادار هستند، رحمت و راستی است.

¹¹Um deines Namens willen, o HERR, vergib meine Schuld; denn sie ist groß!

¹¹ای خداوند به خاطر نام خود، گناهان زیاد مرا ببخش.

¹²Wer ist der Mann, der den HERRN fürchtet? Er lehrt ihn den Weg, den er erwählen soll.

¹²کیست آن شخصی که از خداوند می ترسد؟ خداوند او را در طریقی که اختیار کرده است هدایت می کند.

¹³Seine Seele wird im Guten wohnen, und sein Same wird das Land besitzen.

¹³جان او از نیکویی خدا برخوردار می گردد و اولادۀ او وارث زمین می شوند.

¹⁴Freundschaft hält der HERR mit denen, die ihn fürchten, und seinen Bund tut er ihnen kund.

¹⁴راز خداوند با ترسندگان او است و پیمان او به ایشان تعلیم داده می شود.

¹⁵Meine Augen sind stets auf den HERRN gerichtet, daß er meinen Fuß aus dem Netze ziehe.

¹⁵چشمان من همیشه به سوی خداوند است زیرا که او پاهای مرا از دام رهایی می دهد.

¹⁶Wende dich zu mir und sei mir gnädig; denn ich bin einsam und elend!

¹⁶به من توجه فرما و رحم کن، زیرا که تنها و درمانده ام.

¹⁷Erleichtere die Angst meines Herzens und führe mich heraus aus meinen Nöten!

¹⁷غمهای دلم زیاد شده است، مرا از سختی هایم نجات ده.

¹⁸Siehe an mein Elend und meine Plage und vergib mir alle meine Sünden!

¹⁸بر بینوایی و رنج من توجه فرما و همۀ گناهانم را بیامرز.

¹⁹Siehe an meine Feinde, denn ihrer sind viele, und sie hassen mich grimmig.

¹⁹دشمنانم را ببین زیرا که بسیارند و به کینۀ تلخ از من نفرت دارند.

²⁰Bewahre meine Seele und rette mich; laß mich nicht zuschanden werden; denn ich traue auf dich!

²⁰جانم را حفظ کن و مرا نجات ده تا شرمنده نشوم، زیرا به تو توکل دارم.

²¹Unschuld und Redlichkeit mögen mich behüten; denn ich harre deiner.

²¹صداقت و راستی حافظ من باشد، زیرا که چشم امید به تو دارم.ای خداوند، اسرائیل را از جمیع سختی های وی برهان.

²²O Gott, erlöse Israel aus allen seinen Nöten!

²²ای خداوند، اسرائیل را از جمیع سختی های وی برهان.