1Ein Psalm Davids. Zum Gedächtnis. (H38-2) HERR, strafe mich nicht in deinem Zorn, züchtige mich nicht in deinem Grimm;
1ای خداوند، مرا در غضب خود سرزنش مفرما و در خشم خویش تنبیه نکن.
2(H38-3) denn deine Pfeile haben mich getroffen, und deine Hand liegt schwer auf mir.
2تیرهای تو در بدنم فرو رفته اند و دست تو بر من سنگینی می کند.
3(H38-4) Es ist nichts Unversehrtes an meinem Fleisch vor deinem Zorn, kein Friede in meinen Gebeinen wegen meiner Sünde.
3به سبب غضب تو سلامتی در بدنم نیست و به سبب گناه خودم استخوانهایم بدرد آمده اند.
4(H38-5) Denn meine Schulden gehen über mein Haupt; wie eine schwere Last sind sie mir zu schwer geworden.
4زیرا گناهانم از سرم گذشته است و مثل بار گران از طاقتم سنگین تر شده.
5(H38-6) Meine Wunden stinken und eitern von meiner Torheit.
5به سبب حماقت من، زخمهایم متعفن شده و چرک برداشته اند.
6(H38-7) Ich bin tief gebeugt und niedergedrückt; ich gehe traurig einher den ganzen Tag;
6به خود می پیچم و بکلی خمیده شده ام؛ تمام روز از درد نالیده و بی قرارم.
7(H38-8) denn meine Lenden sind ganz entzündet, und es ist nichts Gesundes an meinem Fleisch.
7زیرا کمرم از درد می سوزد و سلامتی در بدنم نیست.
8(H38-9) Ich bin ganz kraftlos und zermalmt; ich heule vor Unruhe meines Herzens.
8تمام وجودم ضعیف شده و تحمل خود را از دست داده ام؛ از فغان دل خود می نالم.
9(H38-10) O Herr, mein ganzes Verlangen sei dir vorgelegt, und mein Seufzen sei dir nicht verborgen!
9ای خداوند، از تمام آرزو هایم خبر داری و ناله های من از تو پوشیده نیست.
10(H38-11) Mein Herz pocht heftig, meine Kraft hat mich verlassen, und das Licht meiner Augen ist nicht bei mir.
10قلب من به شدت می تپد، نیرویم را از دست داده ام و نور در چشمانم نمانده است.
11(H38-12) Meine Lieben und Freunde treten beiseite wegen meiner Plage, und meine Nächsten stehen von ferne;
11دوستان و رفقایم به سبب مصیبتم از من فاصله گرفته اند و خویشاوندانم از من دوری می کنند.
12(H38-13) die aber, welche mir nach dem Leben trachten, legen mir Schlingen, und die mein Unglück suchen, besprechen meinen Untergang und ersinnen Lügen den ganzen Tag.
12دشمنان برای کشتنم دام گسترده اند. بدخواهانم سخنان فتنه انگیز می زنند و همیشه علیه من دسیسه می سنجند.
13(H38-14) Ich aber bin wie ein Tauber und höre nichts, und wie ein Stummer, der seinen Mund nicht auftut.
13ولی من مثل یک شخص کر نمی شنوم و مانند گنگ حرفی نمی زنم.
14(H38-15) Und ich bin wie einer, der nichts hört, und in dessen Mund kein Widerspruch ist.
14بلی، مثل کسی گردیده ام که نمی شنود و حرفی در زبان ندارد.
15(H38-16) Denn auf dich, HERR, hoffe ich; du wirst antworten, Herr, mein Gott!
15اما ای خداوند، امید من به تو است و تو ای خداوند، خدایم جواب می دهی.
16(H38-17) Denn wenn ich redete, wie würden sie sich über mich freuen! Wenn mein Fuß ins Wanken geriete, wie würden sie frohlocken über mich!
16زیرا گفته ام که مبادا دشمنانم در بدبختی من شاد شوند و وقتی می افتم بر من سرافرازی کنند.
17(H38-18) Denn ich bin nahe daran zu fallen, und mein Schmerz ist immerdar vor mir.
17نزدیک است از پای درآیم و از دست درد لحظه ای آرام ندارم.
18(H38-19) Denn ich bekenne meine Schuld und bin bekümmert wegen meiner Sünde.
18به گناه خود اعتراف می کنم و از خطای که کرده ام پشیمانم.
19(H38-20) Aber die mich grundlos befeinden, sind mächtig, und derer, die mich unter falschem Vorwand hassen, sind viele.
19دشمنانم سالم و قوی هستند؛ بسیارند آنانی که بی سبب از من نفرت دارند.
20(H38-21) Die mir Gutes mit Bösem vergelten, sind mir feind, weil ich dem Guten nachjage.
20آنانی که به عوض نیکی بدی می کنند با من دشمنی می ورزند، چون نیکویی را پیروی می کنم.
21(H38-22) Verlaß mich nicht, o HERR! Mein Gott, sei nicht fern von mir!
21ای خداوند، مرا ترک منما. ای خدای من از من دور مباش!ای خداوندی که نجات من هستی، برای اعانت من تعجیل فرما.
22(H38-23) Eile mir zu helfen, o Herr, mein Heil!
22ای خداوندی که نجات من هستی، برای اعانت من تعجیل فرما.