¹Eine Unterweisung; von Asaph. Höre, mein Volk, meine Lehre, neiget eure Ohren zu den Reden meines Mundes!

¹ای قوم من به تعلیمات من گوش دهید و به سخنان دهانم گوش فرا دهید.

²Ich will meinen Mund zu einem Spruche öffnen, will Rätsel vortragen aus alter Zeit,

²دهان خود را به مَثَل ها باز خواهم کرد و چیزهای را شرح خواهم داد که از بنای عالم مخفی بوده است،

³was wir gehört und gelernt und was unsre Väter uns erzählt haben.

³چیزهای که شنیده و دانسته ایم و پدران ما برای ما بیان کرده اند.

⁴Es wurde ihren Söhnen nicht vorenthalten, sondern sie haben dem spätern Geschlecht den Ruhm des HERRN erzählt, seine Macht und seine Wunder, die er getan,

⁴ما هم آن ها را از فرزندان ایشان پنهان نخواهیم کرد. ستایشات خداوند را و قدرت او و معجزات شگفت انگیزی را که او کرده است، برای نسل های آینده بیان می کنیم.

⁵nämlich, daß er ein Zeugnis aufstellte in Jakob und ein Gesetz gab in Israel, von welchem er unsern Vätern befahl, es ihren Kindern kundzutun,

⁵خداوند شهادتی در یعقوب برپا داشت و احکامی در اسرائیل وضع کرد و پدران ما را امر فرمود که آن ها را به فرزندان خود تعلیم دهند،

⁶damit das spätere Geschlecht es wisse, die Kinder, die noch sollten geboren werden, und damit auch sie, wenn sie aufgewachsen wären, es ihren Kindern erzählten;

⁶تا نسل آینده آن ها را بدانند و فرزندانی که در آینده متولد می گردند نیز برخاسته و آن ها را به فرزندان خود بیان نمایند.

⁷daß diese auf Gott ihr Vertrauen setzten und nicht vergäßen die Taten Gottes und seine Gebote befolgten

⁷و ایشان به خدا توکل نمایند و اعمال خدا را فراموش نکنند بلکه احکام او را اطاعت کنند.

⁸und nicht würden wie ihre Väter, ein abtrünniges und widerspenstiges Geschlecht, ein Geschlecht, das kein festes Herz hatte, und dessen Geist nicht treu war gegen Gott.

⁸تا مثل پدران خود نسل سرکش و فتنه انگیز نشوند که دل شان با خدا راست نبود و نه روح ایشان بسوی خدا وفادار.

⁹Die Kinder Ephraims, geübte Bogenschützen, wandten um am Tage der Schlacht.

⁹مردم افرایم با وجودیکه با تیر و کمان مسلح بودند، در روز جنگ فرار کردند.

¹⁰Sie bewahrten den Bund Gottes nicht und wollten nicht nach seinem Gesetze wandeln.

¹⁰پیمان خدا را نگاه نداشتند و مطابق احکام او عمل نکردند.

¹¹Und sie vergaßen seine Taten und seine Wunder, die er ihnen erzeigt.

¹¹کارهای خداوند را فراموش کردند و معجزاتی را که او به ایشان ظاهر کرده بود.

¹²Vor ihren Vätern hatte er Wunder getan im Lande Ägypten, im Gefilde Zoan.

¹²در برابر چشمان پدران شان در سرزمین مصر و صوعَن، کارهای شگفت انگیزی بعمل آورد.

¹³Er spaltete das Meer und führte sie hindurch und türmte die Wasser auf wie einen Damm,

¹³آب بحر را دو شق کرده، ایشان را عبور داد و آبها را مانند دیوار برپا داشت.

¹⁴und leitete sie bei Tag mit einer Wolke und während der ganzen Nacht mit einem hellen Feuer.

¹⁴در روز آن ها را در زیر سایۀ ابر و هنگام شب با نور آتش هدایت می نمود.

¹⁵Er spaltete Felsen in der Wüste und tränkte sie wie mit großen Fluten,

¹⁵در بیابان صخره ها را بشگافت و آب فراوان، مثل آبی که از عمق ها به دست می آید، به آن ها فراهم نمود.

¹⁶und ließ Bäche aus dem Felsen hervorspringen und Wasser herabfließen in Strömen.

¹⁶آب از صخره ها فوران کرد و مثل نهرها جاری شد.

¹⁷Dennoch fuhren sie fort, wider ihn zu sündigen und den Höchsten zu erzürnen in der Wüste.

¹⁷با وجود همۀ اینها، بار دیگر نسبت به او گناه ورزیدند و در برابر خدای متعال در بیابان آشوب برپا کردند.

¹⁸Und sie versuchten Gott in ihrem Herzen, indem sie Speise forderten nach ihrem Gelüste.

¹⁸در دلهای خود خداوند را امتحان کردند، زیرا از او برای ارضای نفس خود غذا خواستند.

¹⁹Und sie redeten wider Gott und sprachen: «Kann Gott einen Tisch bereiten in der Wüste?

¹⁹بر ضد خدا حرف می زدند و می گفتند: «آیا خدا می تواند در این بیابان سفره ای برای ما تهیه کند؟

²⁰Siehe, er hat den Felsen geschlagen, daß Wasser flossen und Bäche sich ergossen. Kann er aber auch Brot geben? Wird er seinem Volke Fleisch verschaffen?»

²⁰بلی، دیدیم که او صخره را زد و آبها روان شد و نهرها جاری گردید، پس آیا می تواند نان را نیز بدهد و گوشت برای قوم برگزیدۀ خود حاضر سازد؟»

²¹Darum, als der HERR das hörte, ward er entrüstet, und Feuer entbrannte wider Jakob, ja, Zorn stieg auf über Israel,

²¹وقتی خداوند این را شنید، غضبناک شد و آتش در یعقوب شعله ور شد و خشم بر اسرائیل افروخته گردید،

²²weil sie Gott nicht glaubten und nicht auf seine Hilfe vertrauten.

²²زیرا به خدا ایمان نداشته و به قدرت نجات بخش او اعتماد نکردند.

²³Und er gebot den Wolken droben und öffnete die Türen des Himmels;

²³پس ابر ها را از بالا امر فرمود و دریچه های آسمان را گشود.

²⁴und er ließ Manna auf sie regnen zum Essen und gab ihnen Himmelskorn.

²⁴آنگاه «مَنّا» را بر ایشان بارانید تا بخورند و غلۀ آسمان را به ایشان بخشید.

²⁵Der Mensch aß Engelsbrot; er sandte ihnen Speise genug.

²⁵مردمان از غذای فرشتگان خوردند و آذوقۀ فراوان داشتند.

²⁶Er erregte den Ostwind am Himmel und führte durch seine Kraft den Südwind herbei,

²⁶باد شرقی را در آسمان وزانید و با قدرت خود باد جنوبی را آورد.

²⁷ließ Fleisch auf sie regnen wie Staub und beschwingte Vögel wie Sand am Meer,

²⁷گوشت را برای شان مثل غبار فرستاد یعنی پرندگان را مانند ریگ دریا.

²⁸und ließ sie fallen mitten in ihr Lager, rings um ihre Wohnung her.

²⁸او آنرا در بین خیمه ها و اطراف اقامتگاه شان فرود آورد.

²⁹Da aßen sie und wurden allzu satt; was sie gewünscht hatten, gewährte er ihnen.

²⁹همگی خوردند و سیر شدند و آنچه که نفس شان آرزو داشت، به آن ها داده شد.

³⁰Sie hatten sich ihres Gelüstes noch nicht entschlagen, und ihre Speise war noch in ihrem Munde,

³⁰ایشان از طمع خود دست بردار نبوده و غذای دهن را هنوز فرو نبرده بودند،

³¹als der Zorn Gottes sich wider sie erhob und die Fetten unter ihnen erwürgte und die Jungmannschaft Israels darniederstürzte.

³¹که غضب خدا بر ایشان شعله ور گردیده، تنومندان شان را کشت و جوانان اسرائیل را هلاک ساخت.

³²Trotz alledem sündigten sie weiter und glaubten nicht an seine Wunder.

³²با وجود این همه، آن ها دست از گناه نکشیدند و به معجزات او ایمان نیاوردند.

³³Darum ließ er ihre Tage wie einen Hauch vergehen und ihre Jahre durch plötzlichen Untergang.

³³بنابران او کاری کرد که روزهای شان در بیهودگی گذشت و سال های شان در وحشت و ترس.

³⁴Wenn er sie tötete, so suchten sie ihn und kehrten sich wieder zu Gott

³⁴هنگامیکه عده ای از آنها را کشت، بقیه به خدا رو آورده، توبه نمودند و حضور او را طلبیدند.

³⁵und dachten daran, daß Gott ihr Fels sei, und Gott, der Höchste, ihr Erlöser.

³⁵آن ها به یاد آوردند که خدا صخرۀ ایشان و خدای متعال رهانندۀ ایشان است.

³⁶Aber sie heuchelten ihm mit ihrem Munde und logen mit ihren Zungen;

³⁶اما با دهان خود به او چاپلوسی کردند و با زبان خویش به او دروغ گفتند،

³⁷denn ihr Herz war nicht aufrichtig gegen ihn, und sie hielten nicht treu an seinem Bund.

³⁷زیرا که دل ایشان با او راست نبود و به عهد وی وفادار نماندند.

³⁸Er aber war barmherzig und vergab die Schuld und vertilgte sie nicht und hat oftmals seinen Zorn abgewandt und nicht allen seinen Grimm erweckt;

³⁸اما او از روی رحمت خود گناه ایشان را بخشیده، آن ها را هلاک نساخت بلکه بارها از غضب خود برگشته و تمامیِ خشم خود را ظاهر نکرد.

³⁹denn er dachte daran, daß sie Fleisch seien, ein Wind, der hinfährt und nicht wiederkehrt.

³⁹و بیاد آورد که آن ها بشر هستند و مثل بادی که می وزد و بر نمی گردد.

⁴⁰Wie oft empörten sie sich wider ihn in der Wüste und betrübten ihn in der Einöde!

⁴⁰آن ها به مراتب در بیابان در مقابل او سرکشی نمودند و در صحرا او را رنجانیدند.

⁴¹Und sie versuchten Gott immer wieder und kränkten den Heiligen Israels.

⁴¹بارها او را امتحان کردند و به قدوسِ اسرائیل بی حرمتی نمودند.

⁴²Sie sind seiner Hand nicht eingedenk gewesen, des Tages, da er sie vom Feinde erlöste;

⁴²قدرت او را به خاطر نداشتند، روزی که ایشان را از دشمن رهانیده بود،

⁴³da er seine Zeichen tat in Ägypten und seine Wunder im Gefilde Zoan;

⁴³که چگونه نشانه های خود را در مصر ظاهر ساخت و معجزات خود را در دیار صوعَن.

⁴⁴als er ihre Ströme in Blut verwandelte und ihre Bäche, so daß man nicht trinken konnte;

⁴⁴دریاها و نهرهای شان را به خون تبدیل کرد، طوریکه آب برای نوشیدن نداشتند.

⁴⁵da er Ungeziefer unter sie sandte, das sie fraß, und Frösche, die sie verderbten;

⁴⁵انواع حشرات نیشدار را فرستاد که آن ها را گزیدند و بقه ها که به آن ها آسیب رسانیدند.

⁴⁶da er den Fressern ihre Früchte gab und den Heuschrecken ihre Erzeugnisse;

⁴⁶کِشت و زراعت شان را بوسیلۀ کرمها تلف کرد. محصول زحمت شان را خوراک ملخ ها ساخت.

⁴⁷da er ihre Weinstöcke mit Hagel schlug und ihre Maulbeerbäume mit Schlossen

⁴⁷تاکستان ایشان را با ژاله خراب کرد و درختان انجیر شان را با ژاله های بزرگ.

⁴⁸und ihr Vieh dem Hagel preisgab und ihre Herden den Wetterstrahlen;

⁴⁸رمه و گلۀ شان را به ژاله سپرد و مواشی شان را به شعله های برق.

⁴⁹da er gegen sie die Glut seines Zornes entsandte, Grimm und Ungnade und Drangsal, Scharen von Unglücksengeln;

⁴⁹آتش خشم خود را بر ایشان فرستاد، یعنی غضب و خشم شدید و مصیبت را با فرشتگان هلاکت.

⁵⁰da er seinem Zorn den Lauf ließ, ihre Seele nicht vor dem Tod bewahrte, sondern ihr Leben der Pest preisgab;

⁵⁰غضب خود را جاری ساخت و جان ایشان را از موت نرهانید، بلکه به مرض کشندۀ وبا تسلیم نمود.

⁵¹da er alle Erstgeburt in Ägypten schlug, die Erstlinge ihrer Kraft in den Hütten Hams.

⁵¹همۀ نخست زادگان مصریان را کشت و اولباری های قوّت ایشان را در خیمه های حام.

⁵²Und er ließ sein Volk ausziehen wie Schafe und leitete sie wie eine Herde in der Wüste

⁵²آنگاه قوم برگزیدۀ خود را مثل گوسفندان از مصر بیرون آورد و ایشان را در بیابان همچون گله ای رهنمایی نمود.

⁵³und führte sie sicher, daß sie sich nicht fürchteten; ihre Feinde aber bedeckte das Meer.

⁵³ایشان را در امنیت رهبری کرد تا نترسند، اما بحر دشمنان شان را در کام خود فرو برد.

⁵⁴Und er brachte sie in die Grenzen seines Heiligtums; zu diesem Berg, den seine Rechte erworben.

⁵⁴بعد ایشان را به سرزمین مقدس خود آورد، به این کوهی که با قدرت دست راست خود حاصل کرده بود.

⁵⁵Und er vertrieb vor ihnen her die Heiden und teilte ihnen das Erbe aus mit der Meßschnur und ließ in ihren Zelten die Stämme Israels wohnen.

⁵⁵امت ها را پیش روی ایشان بیرون راند و مُلک شان را با ریسمان تقسیم نموده و قبایل اسرائیل را در خیمه های ایشان ساکن گردانید.

⁵⁶Aber sie versuchten und erzürnten den höchsten Gott und hielten seine Zeugnisse nicht,

⁵⁶لیکن آن ها بازهم خدای متعال را امتحان کردند، به او آشوب برپا کردند و شهادات او را نگاه نداشتند.

⁵⁷sondern wichen zurück und fielen ab wie ihre Väter; sie gingen fehl wie ein trügerischer Bogen.

⁵⁷ایشان برگشته، مانند پدران خود خیانت ورزیدند و مثل کمان نادرست، منحرف شدند.

⁵⁸Und sie reizten ihn zum Zorn durch ihre Höhen und zur Eifersucht durch ihre Götzen.

⁵⁸با ساختن بتخانه ها در جاهای بلند خشم او را برافروختند و با پرستش بتهای خویش غیرت او را به هیجان آوردند.

⁵⁹Gott hörte es und entrüstete sich und verabscheute Israel sehr.

⁵⁹چون خدا این را شنید، غضبناک گردید و از اسرائیل به شدت متنفر گردید.

⁶⁰Und er verließ seine Wohnung zu Silo, das Zelt, wo er unter den Menschen wohnte,

⁶⁰پس خیمۀ شیلو را ترک نمود، آن خیمه ای که جای سکونت را که در میان آدمیان برپا ساخته بود.

⁶¹und gab seine Macht in Gefangenschaft und seine Herrlichkeit in Feindeshand,

⁶¹به دشمنان موقع داد تا صندوق پیمان را که نشانۀ قدرت او بود، به اسیری برند و جلال خود را به دست ایشان سپرد.

⁶²und überlieferte sein Volk dem Schwert und war entrüstet über sein Erbe.

⁶²قوم برگزیدۀ خود را به شمشیر تسلیم نمود و بر میراث خود غضبناک گردید.

⁶³Seine Jünglinge hat das Feuer verzehrt, und seine Jungfrauen mußten ohne Brautlied bleiben.

⁶³جوانان آن ها را در آتش هلاک ساخت و دوشیزگان شان بی شوهر ماندند.

⁶⁴Seine Priester sind durchs Schwert gefallen, und seine Witwen konnten nicht weinen.

⁶⁴کاهنان شان با شمشیر بقتل رسیدند و بیوه های شان امکان عزاداری را نداشتند.

⁶⁵Da erwachte der Herr wie ein Schlafender, wie ein Starker, der sich Mut zugetrunken.

⁶⁵سرانجام خداوند مثل کسی که بیدار شده و مانند شخص نیرومندی که از باده سرخوش گردیده است،

⁶⁶Und er schlug seine Feinde zurück, ewige Schande fügte er ihnen zu.

⁶⁶دشمنان خود را به عقب راند و برای همیشه خجل و سرکوب ساخت.

⁶⁷Und er verwarf das Zelt Josephs und erwählte nicht den Stamm Ephraim,

⁶⁷خانوادۀ یوسف را رد کرد و قبیلۀ افرایم را نپذیرفت،

⁶⁸sondern erwählte den Stamm Juda, den Berg Zion, welchen er liebt.

⁶⁸بلکه قبیلۀ یهودا و کوه سهیون را که دوست می داشت، برگزید.

⁶⁹Und er baute sein Heiligtum wie Himmelshöhen, gleich der Erde, die er auf ewig gegründet hat.

⁶⁹او در آنجا عبادتگاه خود را مثل کوههای بلند و مثل زمین که استوار و همیشه پایدار است، بنا کرد.

⁷⁰Und er erwählte seinen Knecht David und nahm ihn von den Schafhürden weg.

⁷⁰بندۀ خود، داود را برگزید و او را از آغل های گوسفندان گرفت.

⁷¹Da er den tragenden Schafen nachging, holte er ihn, daß er weiden sollte Jakob, sein Volk, und Israel, sein Erbe.

⁷¹او را از عقب میش های شیری آورد تا قوم برگزیدۀ او یعقوب و میراث او اسرائیل را چوپانی کند.پس داود ایشان را با صداقت دل چوپانی نمود و با مهارت دست هدایت کرد.

⁷²Und er weidete sie mit aller Treue seines Herzens und leitete sie mit geschickter Hand.

⁷²پس داود ایشان را با صداقت دل چوپانی نمود و با مهارت دست هدایت کرد.