1Warum toben die Heiden und reden die Völker vergeblich?
1Hví geisa heiðingjarnir og hví hyggja þjóðirnar á fánýt ráð?
2Die Könige der Erde stehen zusammen, und die Fürsten verabreden sich wider den HERRN und wider seinen Gesalbten:
2Konungar jarðarinnar ganga fram, og höfðingjarnir bera ráð sín saman gegn Drottni og hans smurða:
3«Wir wollen ihre Bande zerreißen und ihre Fesseln von uns werfen!»
3,,Vér skulum brjóta sundur fjötra þeirra, vér skulum varpa af oss viðjum þeirra.``
4Der im Himmel thront, lacht, der HERR spottet ihrer.
4Hann sem situr á himni hlær. Drottinn gjörir gys að þeim.
5Dann wird er zu ihnen reden in seinem Zorn und sie schrecken mit seinem Grimm:
5Því næst talar hann til þeirra í reiði sinni, skelfir þá í bræði sinni:
6«Ich habe meinen König eingesetzt auf Zion, meinem heiligen Berge!»
6,,Ég hefi skipað konung minn á Síon, fjallið mitt helga.``
7Ich will erzählen vom Ratschluß des HERRN; er hat zu mir gesagt: «Du bist mein Sohn, heute habe ich dich gezeugt
7Ég vil kunngjöra ályktun Drottins: Hann mælti við mig: ,,Þú ert sonur minn. Í dag gat ég þig.
8Heische von mir, so will ich dir die Nationen zum Erbe geben und die Enden der Erde zu deinem Eigentum.
8Bið þú mig, og ég mun gefa þér þjóðirnar að erfð og endimörk jarðar að óðali.
9Du sollst sie mit eisernem Zepter zerschmettern, wie Töpfergeschirr sie zerschmeißen!»
9Þú skalt mola þá með járnsprota, mölva þá sem leirsmiðs ker.``
10So nehmet nun Verstand an, ihr Könige, und lasset euch warnen, ihr Richter der Erde!
10Verið því hyggnir, þér konungar, látið yður segjast, þér dómarar á jörðu.
11Dienet dem HERRN mit Furcht und frohlocket mit Zittern.
11Þjónið Drottni með ótta og fagnið með lotningu.Hyllið soninn, að hann reiðist eigi og vegur yðar endi í vegleysu, [ (Psalms 2:13) því að skjótt bálast upp reiði hans. Sæll er hver sá er leitar hælis hjá honum. ]
12Küsset den Sohn, daß er nicht zürne und ihr nicht umkommet auf dem Wege; denn wie leicht kann sein Zorn entbrennen! Wohl allen, die sich bergen bei ihm!
12Hyllið soninn, að hann reiðist eigi og vegur yðar endi í vegleysu, [ (Psalms 2:13) því að skjótt bálast upp reiði hans. Sæll er hver sá er leitar hælis hjá honum. ]