1Darauf antwortete Eliphas, der Temaniter, und sprach:
1¶ Ano ra ko Eripata Temani; i mea ia,
2Mag auch ein Mann Gott etwas nützen? Es nützt ja der Verständige nur sich selbst.
2E whai pai ano ranei te Atua i te tangata? He pono e whai pai te tangata i a ia ano ki te mea he ngakau mohio tona.
3Hat der Allmächtige Freude, wenn du gerecht bist? Ist's ihm ein Gewinn, wenn du in Unschuld wandelst?
3He oranga ngakau ranei ki te Kaha Rawa tou tika? Hei taonga ranei ki a ia, ki te meinga e koe ou ara kia tino tika?
4Straft er dich wegen deiner Gottesfurcht, und geht er darum mit dir ins Gericht?
4He wehi ranei nou i a ia i whakahe ai ia i a koe, i whakawa ai i a koe?
5Sind nicht deine Missetaten groß und deine Schulden ohne Ende?
5¶ He teka ianei he nui tou he? Kahore hoki he pito whakamutunga o ou kino.
6Du hast wohl deine Brüder gepfändet und den Entblößten die Kleider ausgezogen;
6I tangohia noatia hoki e koe nga mea a tou teina hei taunaha, huia ana e koe nga kakahu o te hunga e noho tahanga ana.
7vielleicht hast du dem Müden kein Wasser zu trinken gegeben oder dem Hungrigen das Brot versagt.
7Kihai i whakainumia e koe ki te wai te hunga ngenge; kaiponuhia ana e koe he taro ki te hunga e matekai ana.
8Der Mächtige hat das Land bekommen, und der Angesehene wohnte darin.
8Ko te tangata marohirohi, i a ia te whenua; ko te tangata honore, noho ana ia i reira.
9Du hast Witwen leer fortgeschickt und die Arme der Waisen zusammenbrechen lassen.
9Ko nga pouaru, unga rawakoretia atu ana e koe, whatiwhatiia ana nga ringa o nga pani.
10Darum liegst du in Banden und hat Furcht dich plötzlich überfallen.
10Na reira karapotia putia ana koe e nga mahanga, raruraru ana koe i te wehi pa whakarere;
11Oder siehst du die Finsternis nicht und die Wasserflut, die dich bedeckt?
11I te pouri ranei, e kore ai koe e kite; a nui atu te wai e taupoki na i a koe.
12Ist Gott nicht himmelhoch? Siehe doch die höchsten Sterne, wie hoch sie stehen!
12He teka ianei kei te wahi tiketike o te rangi te Atua? Tirohia atu ano hoki a runga o nga whetu, to ratou teitei!
13Und du denkst: «Was weiß Gott! Sollte er hinter dem Dunkel richten?
13A e mea na koe, He aha ta te Atua e mohio ai? E puta mai ranei tana whakawa i roto i te kapua pouri?
14Die Wolken hüllen ihn ein, daß er nicht sehen kann, und er wandelt auf dem Himmelsgewölbe umher!»
14Ko tona wahi ngaro ko nga kapua matotoru, te kite ia; kei te taiawhio ano ia i nga rangi.
15Willst du den alten Weg befolgen, den die Bösewichte gegangen sind,
15¶ Ka mau tonu ranei koe ki te ara o mua, i haerea ra e nga tangata kikino?
16die weggerafft wurden von der Flut, deren Fundament der Strom wegriß,
16I kapohia atu nei i te mea kahore ano i rite o ratou ra; tahoroa ana to ratou turanga ano he awa:
17die zu Gott sprachen: «Hebe dich weg von uns!» und «was könnte der Allmächtige einem tun?»
17I mea nei ki te Atua, Mawehe atu i a matou; a, He aha e taea e te Kaha Rawa mo matou?
18Und er hatte doch ihre Häuser mit Gütern erfüllt! Doch der Gottlosen Rat sei fern von mir!
18Heoi i whakakiia e ia o ratou whare ki nga mea papai: ko te whakaaro ia o te hunga kino e matara atu ana i ahau.
19Die Gerechten werden es sehen und sich freuen, und der Unschuldige wird ihrer spotten:
19E kite ana te hunga tika, a koa ana: kataina iho ratou e te hunga harakore:
20«Fürwahr, unsere Widersacher werden vertilgt, und das Feuer hat ihren Überrest verzehrt.»
20Me te ki, He pono kua haukotia te hunga i tahuri mai ki a tatou, pau ake i te ahi te toenga o ratou.
21Befreunde dich doch mit Ihm und mache Frieden! Dadurch wird Gutes über dich kommen.
21¶ Waiho ia hei hoa mou, katahi koe ka ata noho; ma reira ka tae mai ai te pai ki a koe.
22Nimm doch Belehrung an aus seinem Mund und lege seine Worte in dein Herz!
22Tahuri mai ra ki te ture a tona mangai, rongoatia hoki ana kupu ki roto ki tou ngakau.
23Wenn du dich zu dem Allmächtigen kehrst, so wirst du aufgerichtet werden, wenn du die Ungerechtigkeit aus deiner Hütte entfernst.
23Ki te hoki koe ki te Kaha Rawa, tera koe e hanga; ki te nekehia atu e koe te kino kia mamao i ou teneti.
24Wirf das Gold in den Staub und das Ophirgold zu den Steinen der Bäche,
24A ka whakapuranga koe i tau taonga ki te puehu, te koura o Opira ki waenga i nga kohatu o nga awa;
25so wird der Allmächtige dein Gold und dein glänzendes Silber sein!
25A ko te Kaha Rawa hei taonga mou, hei hiriwa utu nui ki a koe.
26Dann wirst du dich an dem Allmächtigen ergötzen und dein Angesicht zu Gott erheben;
26Ko reira hoki koe ahuareka ai ki te Kaha Rawa, a ka ara ake tou mata ki te Atua.
27du wirst zu ihm flehen, und er wird dich erhören, und du wirst deine Gelübde bezahlen.
27Ka inoi ano koe ki a ia, a ka whakarongo mai ia ki a koe; ka whakamana ano e koe au kupu taurangi.
28Was du vornimmst, das wird dir gelingen, und ein Licht wird auf deinen Wegen leuchten.
28Ka whakatakotoria hoki e koe he tikanga, a ka whakapumautia ki a koe; ka whiti ano te marama ki runga ki ou ara.
29Führen sie abwärts, so wirst du sagen: «Es geht empor!» Und wer die Augen niederschlägt, den wird er retten.
29Ki te maka koe e ratou ki raro, ka ki koe, Tenei ano he whakaarahanga ake; ka whakaorangia ano e ia te ngakau whakaiti.
30Er wird selbst den freilassen, der nicht unschuldig ist: durch die Reinheit deiner Hände wird er entrinnen.
30Ka whakaorangia e ia te tangata ahakoa ehara i te harakore: ae ra, ka whakaorangia ia e te ma o ou ringa.