German: Schlachter (1951)

Maori

Job

23

1Da antwortete Hiob und sprach:
1¶ Katahi ka whakautua e Hopa, i mea ia,
2Auch heute noch ist meine Klage bitter; seine Hand preßt mir schwere Seufzer aus!
2I tenei ra nei ano e amuamu ana taku tangi: nui noa atu i taku aue te taimaha o te patunga i ahau.
3O daß ich wüßte, wo ich Ihn fände! Ich würde zu seinem Throne gehen.
3Aue, me i mohio ahau ki te wahi e kite ai ahau i a ia, kia tae rawa atu ai ahau ki tona nohoanga!
4Ich würde ihm die Streitfrage vorlegen und meinen Mund mit Beweisen füllen;
4Ka ata whakatakotoria e ahau aku korero ki tona aroaro, ka whakakiia hoki toku mangai ki nga kupu tautohetohe.
5ich möchte wissen, was er mir antworten, und gerne sehen, was er zu mir sagen würde.
5Ka mohio ahau ki nga kupu e whakahokia mai e ia ki ahau, ka marama hoki tana e mea ai ki ahau.
6Würde er heftig mit mir streiten? Nein, er würde mich gewiß anhören.
6E whakaputaina mai ranei tona kaha nui ina tautohetohe ki ahau? Kahore; engari ka whai whakaaro ia ki ahau.
7Da würde der Redliche bei ihm Recht finden, und ich würde auf ewig frei ausgehen von meinem Richter.
7Ko reira te tangata tika tautohetohe ai ki a ia: a ora tonu ake ahau i toku kaiwhakawa ake tonu atu.
8Wenn ich aber schon nach Osten gehe, so ist er nirgends; wende ich mich nach Westen, so werde ich seiner nicht gewahr;
8¶ Nana, haere ana ahau ki mua, a kahore ia i reira; ki muri, heoi kahore ahau e kite i a ia:
9begibt er sich nach Norden, so erspähe ich ihn nicht, verbirgt er sich im Süden, so kann ich ihn nicht sehen.
9Ki maui, ina ka mahi ia, heoi kahore ahau e kite i a ia; e huna ana ia i a ia ano i te taha ki matau, te kite ahau i a ia.
10Er aber kennt meinen Weg; er prüfe mich, so werde ich wie Gold hervorgehen!
10Otiia e mohio ana ia ki te ara e anga atu ai ahau: kia oti ahau te titiro iho e ia, ano he koura ahau i toku putanga mai.
11Mein Fuß hat seinen Pfad innegehalten; seinen Weg habe ich bewahrt, ich bog nicht davon ab;
11Mau pu ona takahanga i toku waewae; u pu ahau ki tona ara, kihai hoki i peka ke.
12vom Gebote seiner Lippen wich ich nicht; in meinem Busen bewahrte ich die Reden seiner Lippen.
12Kihai hoki i mahue i ahau te whakahau a ona ngutu; ko nga kupu a tona mangai rongoa rawa ki ahau, nui atu i te kai i rite maku.
13Doch Er bleibt sich gleich, und wer will ihn davon abbringen? Was er will, das tut er.
13¶ Ko ia, kotahi tonu tona whakaaro, a ma wai ia e whakatahuri ke? Ko ta tona ngakau hoki i hiahia ai e meatia ana e ia.
14Er vollführt, was mir bestimmt ist, und dergleichen hat er viel im Sinn.
14E whakaotia ana hoki e ia nga mea i whakaritea moku: he maha ano hoki ana mahi pera.
15Darum schrecke ich zurück vor ihm, und wenn ich daran denke, so fürchte ich mich davor.
15Koia ahau i ohorere ai i tona aroaro: ka whakaaroaro ahau, ka wehi i a ia.
16Ja, Gott hat mein Herz verzagt gemacht, und der Allmächtige hat mich erschreckt.
16Ngohe noa hoki toku ngakau i te Atua, ohorere ana ahau i te Kaha Rawa.
17Daß ich aber nicht vergehe vor dem Anblick der Finsternis, hat er vor meinem Angesicht das Dunkel verdeckt.
17Kihai nei hoki ahau i whakangaromia i mua o te pouri, kihai hoki i hipokina e ia te pouri i toku aroaro.