1Kennst du die Zeit, da die Steinböcke gebären, oder hast du beobachtet, wann die Hindinnen werfen?
1¶ E mohiotia ana ranei e koe te wa e whanau ai nga koati mohoao o te kamaka? E kitea putia ana ranei e koe te wa e whakamamae ai nga hata?
2Zählst du die Monde, die sie erfüllen sollen, und weißt du die Zeit ihres Gebärens?
2E taua ano ranei e koe nga marama e rite ana i a ratou? E mohio ana ranei koe ki te wa e whanau ai ratou?
3Sie legen sich nieder, werfen ihre Jungen und sind ihrer Wehen los.
3Tuohu ana ratou, kua puta mai a ratou kuao, akiritia mai ana e ratou o ratou mea whakapouri.
4Ihre Jungen erstarken, wachsen im Freien auf, verlassen sie und kommen nicht mehr zurück.
4E pai ana te ahua o a ratou kuao, e tupu ana i te parae; ka haere atu ratou, a kahore e hoki mai ano.
5Wer hat den Wildesel frei laufen lassen, und wer hat die Bande des Wildlings aufgelöst,
5Na wai i tuku te kaihe mohoao kia haere noa atu; nga here o te kaihe mohoao, na wai i wewete?
6dem ich die Steppe zur Wohnung angewiesen habe, das salzige Land zum Aufenthalt?
6Ko te whare i whakaritea nei e ahau mona, ko te koraha: ko ona nohoanga ko te wahi titiohea.
7Er lacht der lärmenden Stadt, und das Geschrei des Treibers hört er nicht;
7Whakahaweatia iho e ia te ngangau o te pa; e kore ia e rongo ki te reo o te kaiakiaki.
8er ersieht die Berge zu seiner Weide und läuft allen grünen Kräutern nach.
8Ko tona wahi kai kei te tuahiwi o nga maunga, e rapua ana e ia nga mea matomato katoa.
9Wird der Büffel willig sein, dir zu dienen? Bleibt er an deiner Krippe über Nacht?
9E pai ranei te unikanga kia mahi ki a koe? Kei tau takotoranga kai ranei he moenga mona?
10Kannst du den Büffel mit einem Stricke binden, daß er dir Furchen mache oder hinter dir her den Talgrund egge?
10E herea ranei e koe te unikanga ki tona taura i te awa parautanga? E rakarakatia ranei e ia nga raorao me tana whai ano i a koe?
11Vertraust du ihm wegen seiner großen Kraft und überlässest du ihm deine Arbeit?
11E whakawhirinaki atu ranei koe ki a ia, no te mea e nui ana tona kaha? E whakarerea atu ranei e koe tau mahi mana?
12Rechnest du auf ihn, daß er dir deine Ernte einbringe oder deine Tenne fülle?
12E whakapono atu ranei koe mana au hua e whakahoki mai; mana e kohikohi mai ki tau patunga witi?
13Die Straußin schwingt fröhlich ihre Flügel; sind es aber fromme Schwingen und Federn?
13¶ E whakamanamana ana te parirau o te otereti; otira he atawhai ano ranei ta ona hou, ta ona raukura?
14Nein, sie überläßt ihre Eier der Erde und läßt sie im Sande ausbrüten.
14E whakarerea ana e ia ona hua ki te whenua, whakamahanatia iho e ia ki te puehu,
15Sie vergißt, daß ein Fuß sie zertreten und ein wildes Tier sie verderben kann.
15Wareware ake ia tera pea e pepe i te waewae, e takahia ranei e te kirehe o te parae.
16Sie ist hart gegen ihre Jungen, als gehörten sie ihr nicht; es macht ihr keinen Kummer, wenn sie sich umsonst abgemüht hat;
16He mea pakeke ia ki ana pi me te mea ehara i a ia: ahakoa ka maumauria tana mahi, kahore ona manawapa;
17denn Gott hat ihr die Weisheit versagt und ihr keinen Verstand zugeteilt.
17No te mea i whakakahoretia e te Atua he ngakau mahara mona, kihai hoki i homai he whakaaro ki a ia.
18Zur Zeit, da sie ihre Flügel in die Höhe schlägt, verlacht sie Roß und Reiter.
18I te wa e maranga ai ia ki runga, whakahaweatia iho e ia te hoiho raua ko tona kaieke.
19Hast du dem Roß Stärke verliehen und seinen Hals mit der flatternden Mähne umhüllt?
19¶ Nau ranei i hoatu tona kaha ki tae hoiho? Nau ranei tona kaki i whakakakahu ki te huruhuru?
20Lehrst du es springen wie eine Heuschrecke, daß sein stolzes Schnauben furchtbar klingt?
20Nau ranei ia i mea kia pekepeke, kia pera me te mawhitiwhiti? He hanga whakawehi te kororia o tona whewhengu.
21Es scharrt den Boden, freut sich seiner Stärke und läuft den Waffen entgegen;
21E hukari ana ia ia te raorao, me te koa ano ki tona kaha: tika tonu ia ki te hunga mau patu.
22es lacht der Furcht, ist unverzagt und weicht vor dem Schwerte nicht zurück;
22Whakahawea ana ia ki te wehi, kahore ona mataku; e kore ano ia e nunumi mai i te hoari.
23ber ihm klirrt der Köcher, blitzen Speer und Wurfspieß.
23Papa ana te papa pere ki tona taha, te tao e rarapa ana, me te timata.
24Es scharrt den Boden mit Ungestüm und bleibt nicht stehen, wenn die Posaune ertönt;
24E horomia ana e ia te whenua, me te ngangau me te riri; kahore ia i te whakapono ko te reo tera o te tetere.
25sobald die Posaune erklingt, spricht es: Hui! Von ferne wittert es die Schlacht, die Donnerstimme der Führer und das Feldgeschrei.
25Ka tangi ana te tetere ka mea ia, Ha, ha! I tawhiti ano ka hongia e ia te pakanga, te whatitiri o nga rangatira, me te hamama.
26Macht es dein Verstand, daß der Habicht fliegt und seine Flügel gen Süden ausbreitet?
26¶ He mohio nou i rere ai te kahu, i roha ai i ona parirau, i anga ai whaka te tonga?
27Schwingt sich auf dein Geheiß der Adler empor und legt sein Nest in der Höhe an?
27Nau te kupu i kake ai te ekara? i hanga ai e ia tana ohanga ki te wahi tiketike?
28Er wohnt in Felsspalten und horstet auf Klippen und Bergesspitzen.
28Noho ana ia i runga i te kamaka, kei reira tona kainga, kei te kamaka keokeo, kei te pa kaha.
29Von dort aus erspäht er sich Beute, seine Augen schweifen weit umher;
29A rapua ana e ia he kai i reira; e kite atu ana ona kanohi i tawhiti.
30seine Jungen schlürfen Blut, und wo ein Aas ist, da ist er.
30Horomititia ake ana hoki nga toto e ana pi; a ko te wahi i nga tupapaku,, kei reira ano ia.