1(H40-25) Ziehst du das Krokodil mit der Angel heraus, legst du ihm einen Zaum ins Maul?
1¶ E taea ranei a Rewiatana te kukume mai e koe ki te matau? te pehi ranei i tona arero ki te aho?
2(H40-26) Kannst du einen Ring an seine Nase legen und einen Haken durch seine Kinnbacken stoßen?
2E whakanohoia ranei e koe he aho ki tona ihu? E pokaia ranei e koe tona kauae ki te matau?
3(H40-27) Wird es dich lange bitten oder dir Zärtlichkeiten sagen?
3E maha ranei ana inoi ki a koe? E korero ngawari ranei ia ki a koe?
4(H40-28) Wird es einen Bund mit dir schließen, daß du es zum ewigen Knechte machest?
4E whakarite kawenata ranei ia ki a koe? e riro ai ia i a koe hei pononga oti tonu mai?
5(H40-29) Kannst du mit ihm spielen wie mit einem Vögelein, oder es anbinden für deine Mädchen?
5Ka rite ranei ia ki te manu hei mea takaro mau? E herea ranei ia e koe hei mea ma au kotiro?
6(H40-30) Verkaufen es die Genossen untereinander, oder teilen es die Händler unter sich?
6E waiho ranei ia hei taonga hokohoko ma nga ropu tangata hi ika? E wehewehea atu ranei ma nga kaihokohoko?
7(H40-31) Kannst du seine Haut mit Pfeilen spicken und mit Fischerhaken seinen Kopf?
7E kapi ranei tona kiri i o tao? tona pane i nga wero ika?
8(H40-32) Lege deine Hand daran. Du wirst des Kampfes nicht vergessen, wirst es nicht zum zweitenmal tun!
8Kia pa tou ringa ki a ia; maharatia te whawhai, a kei pena a mua.
9(H41-1) Siehe, die Hoffnung auf dasselbe wird getäuscht; fällt man nicht schon bei seinem Anblick dahin?
9Nana, he hori kau te manako ki a ia: e kore ranei tetahi e hinga noa ki te kite kau atu i a ia?
10(H41-2) Niemand ist so kühn, daß er es reizen möchte; wer kann aber vor Mir bestehen?
10Kahore he tangata e maia rawa hei whakaoho i a ia: na ko wai e tu ki toku aroaro?
11(H41-3) Wer ist mir zuvorgekommen, daß ich es ihm vergelte? Unter dem ganzen Himmel ist alles mein!
11¶ Ko wai te tangata nana te mea kua takoto wawe ki ahau, e whakautu ai ahau ki a ia? Ahakoa he aha te mea i raro i nga rangi, puta noa, naku katoa.
12(H41-4) Ich will von seinen Gliedern nicht schweigen, sondern reden von seiner großen und schönen Gestalt.
12E kore e huna e ahau te korero mo ona wahi, mo tona kaha, mo te ataahua hoki o tona hanganga.
13(H41-5) Wer entblößt es von seinem Schuppenpanzer und greift ihm in sein doppeltes Gebiß?
13Ma wai e tihore a waho o tona kakahu? Ko wai e tae ki tana paraire rererua?
14(H41-6) Wer öffnet die Türen seines Rachens? Seine Zähne verbreiten Schrecken.
14Ma wai e whakatuwhera nga tatau o tona mata? He wehi kei ona niho a taka noa.
15(H41-7) Prächtig sind seine starken Schilder, fest zusammengeschlossen und versiegelt;
15Ko tana e whakamanamana ai ko ona unahi pakari; tutaki rawa pera i te hiri piri tonu.
16(H41-8) einer fügt sich an den andern, daß kein Luftzug dazwischen kommt;
16Na, i te tata tonu o tetahi ki tetahi, e kore te hau e puta i waenga.
17(H41-9) sie hängen fest zusammen, sind geschlossen und trennen sich nicht.
17Piri tonu ratou ki a ratou ano; mau tonu, e kore ano e taea te wehe.
18(H41-10) Sein Niesen strahlt wie Licht, und seine Augen sind wie die Wimpern der Morgenröte.
18Ka tihe ia, ka kowha mai te marama; a ko te rite i ona kanohi kei nga kamo o te ata.
19(H41-11) Aus seinem Rachen schießen Fackeln, Feuerfunken entsprühen ihm.
19E puta ana mai i tona mangai he rama mura, mokowhiti ana nga koraahi.
20(H41-12) Dampf geht auf von seinen Nüstern, und der Sumpf wird wie ein siedender Topf.
20Puta ana te paowa i ona pongaponga, me te mea no te kohua e koropupu ana, no te otaota e kaia ana.
21(H41-13) Sein Atem facht Kohlen an, eine Flamme schießt aus seinem Munde.
21Ngiha ana nga waro i tona ha, rere atu ana te mura i tona mangai.
22(H41-14) Stärke wohnt auf seinem Nacken und Schrecken zieht vor ihm her.
22Kei tona kaki te kaha e noho ana, e tuapa ana te pawera i tona aroaro.
23(H41-15) Die Wampen seines Fleisches sitzen fest wie angegossen und bewegen sich nicht.
23Ko ona kikokiko tawerewere piri tonu: maro tonu ki runga ki a ia; e kore e taea te whakakorikori.
24(H41-16) Sein Herz ist hart wie Stein und so fest wie der untere Mühlstein.
24Pakari tonu tona ngakau ano he kamaka; ae ra, maro tonu ano ko to raro kohatu huri..
25(H41-17) Die Helden erbeben, wenn es auffährt; vor Zittern geht ihr Bogen fehl.
25Ka whakarewa ia i a ia ki runga, ka wehi nga tangata nunui: na te pororaru ka porangi noa iho ratou.
26(H41-18) Greift man es mit dem Schwerte an, so haftet dieses nicht, kein Speer, kein Wurfspieß und kein Pfeil.
26Ki te whai tetahi i a ia ki te hoari, e kore e taea; ahakoa e te tao, e te pere, e te koikoi ranei.
27(H41-19) Es achtet Eisen für einen Strohhalm, und Erz für faules Holz.
27Ki tona whakaaro he kakau witi te rino, he rakau popopopo te parahi.
28(H41-20) Kein Pfeil vermag es in die Flucht zu schlagen, und Schleudersteine fallen wie Spreu von ihm ab.
28E kore ia e tahuti i te pere: ki a ia ka meinga noatia nga kohatu o te kotaha hei papapa.
29(H41-21) Es achtet die Keule für einen Halm und verlacht das Sausen der Spieße.
29Kiia ake e ia nga patu hei papapa: e kataina ana e ia te huhu o te tao.
30(H41-22) Unter ihm sind spitze Scherben, es zieht wie ein Dreschschlitten über den Schlamm dahin.
30Ko raro ona e rite ana ki te kohatu koikoi: e wharikitia ana e ia a runga o te paru ano he patunga witi.
31(H41-23) Es macht die Tiefe sieden wie einen Kessel, macht das Meer zu einem Salbentopf.
31E meinga ana e ia te rire kia koropupu ano he kohua, me te moana kia rite ki te hinu.
32(H41-24) Hinter ihm her leuchtet der Pfad, es macht die Flut den Silberhaaren gleich.
32E hangaia ana e ia he huarahi kia marama i muri i a ia; tera e maharatia he hina te moana.
33(H41-25) Auf Erden ist nicht seinesgleichen; es ist gemacht, um ohne Furcht zu sein.
33I te whenua nei kahore he mea hei rite mona, he mea i hanga nei kahore ona wehi.
34(H41-26) Es schaut alle Hohen furchtlos an, es ist ein König über alle Stolzen.
34E titiro ana ia ki nga mea tiketike katoa: he kingi ia mo nga tama katoa a te whakapehapeha.