1Da antwortete Hiob und sprach:
1¶ Na ka whakahoki a Hopa, ka mea,
2Wahrhaftig, ich weiß, daß dem so ist; und wie kann der schwache Mensch rechten mit dem starken Gott!
2E mohiotia ana ano tenei e ahau; engari ma te aha ka tika ai te tangata ki te Atua?
3Wollte er mit Ihm rechten, so könnte er Ihm auf tausend nicht eins beantworten.
3Ki te pai ia ki te totohe ki a ia, kahore he kupu kotahi o roto i te mano e taea e ia te whakahoki ki a ia.
4Er ist weisen Herzens und von ungebrochener Kraft; wer hat ihm je getrotzt und es durchgesetzt?
4He ngakau mohio ia, he pakari tona kaha: ko wai e whakauaua ki a ia, a e whiwhi i te pai?
5Er verrückt Berge, und man merkt es nicht, daß er sie in seinem Zorn umgekehrt hat.
5E nekehia ana e ia nga maunga, te mohio ratou; hurihia ake e ia i a ia e riri ana.
6Er bewegt die Erde von ihrem Ort, daß ihre Säulen zittern.
6E whakangaueuetia ana e ia te whenua, e nekehia atu ana i tona wahi, wiri ana ona pou.
7Er gebietet der Sonne, so geht sie nicht auf; er legt die Sterne unter Siegel.
7E korero nei ki te ra, a kore ake e whiti; hiritia putia iho e ia nga whetu.
8Er allein spannt den Himmel aus und tritt auf Meereswogen daher.
8Ko ia nei anake hei hora i nga rangi, hei takahi i runga i nga ngaru o te moana.
9Er macht den Bären, den Orion und das Siebengestirn, samt den Kammern des Südens.
9Nana nei i hanga a Aketura, a Tautoru, a Matariki, me nga ruma i te tonga.
10Er tut große Dinge, die unerforschlich sind, Wunder ohne Zahl.
10Nana nei i mahi nga mea nunui, e kore nei e taea te rapu atu, ae ra nga mea whakamiharo, e kore nei e taea te tatau.
11Siehe, er geht an mir vorüber, und ich sehe ihn nicht; er fährt vorbei, und ich gewahre ihn nicht.
11Ina tonu ia e haere atu nei, a kahore ahau i kite; ka pahemo atu hoki ia, a kahore ahau e matau ki a ia.
12Er rafft dahin, wer hindert ihn? Wer ruft ihm zu: Was machst du da?
12Nana, ka hopu ia i tana i aru ai, ma wai ia e arai? Ko wai hei ki atu ki a ia, E aha ana koe?
13Gott unterdrückt nicht seinen Zorn; Rahabs Helfer beugen sich unter ihn.
13E kore te Atua e whakahoki iho i tona riri; e piko ana ki raro i a ia nga kaiawhina o Rahapa.
14Wie sollte ich ihm denn antworten und Worte finden, um mit ihm zu reden?
14¶ A kia whakahoki kupu ano ahau ki a ia, kia whiriwhiri kupu ano maku ki a ia?
15Auch wenn ich im Recht wäre, dürfte ich ihm nicht entgegnen; ich müßte meinen Richter um Gnade anflehen.
15Ahakoa he tika ahau, e kore ahau e whakahoki kupu atu; engari ka inoi ahau ki toku kaiwhakawa.
16Wenn ich rufe, wird er mir antworten? Ich glaube nicht, daß er meine Stimme hört;
16Me i karanga atu ahau, a whakahokia mai ai e ia te kupu ki ahau, kihai ahau i whakaae tera kua whakarongo mai ia ki toku reo.
17denn im Sturm hat er mich zerschlagen und mir ohne Ursache viele Wunden zugefügt.
17E aki ana hoki ia ia ahau ki te tupuhi, e whakanui takekore ana hoki i oku mate.
18Er läßt mich nicht einmal Atem holen, sondern sättigt mich mit Bitterkeit.
18Kahore ahau e tukua e ia kia ta toku manawa; otiia whakakiia ana e ia toku wairua ki te kawa.
19Kommt's auf die Kraft an, siehe, so ist er stark; wenn aber aufs Recht, wer ladet mich dann vor?
19Ki te korero tatou mo te kaha o te hunga pakari, nana, kei reira ia! A ki te mea he whakawa, ko wai ra hei whakatakoto i te taima moku?
20Wenn ich schon im Recht bin, so wird mich doch mein Mund verdammen, und bin ich auch unschuldig, so kommt es doch verkehrt heraus.
20Ahakoa he tika ahau, ma toku mangai ano ahau e whakahe; ahakoa he tikanga tapatahi taku, ma reira ano e whakaatu toku ngaunga ketanga.
21Ich bin unschuldig, bin unbesorgt um meine Seele; ich verachte das Leben!
21He tapatahi ahau; kahore ahau e whakaaro ki ahau ano; e whakahawea ana ahau ki toku ora.
22Darum sage ich: Es ist einerlei; Fromme und Gottlose bringt er gleicherweise um!
22¶ He kotahi tonu ena; koia ahau ka mea, e whakamotitia ana e ia te tapatahi raua ko te kino.
23Wenn die Geißel plötzlich tötet, so lacht er der Prüfung der Unschuldigen.
23Na ka whakamate tata nei te whiu, he kata tana ki te whakamatautauranga o te hunga harakore.
24Die Erde ist in die Gewalt des Frevlers gegeben; das Angesicht ihrer Richter verhüllt er; wenn nicht er, wer tut es denn?
24Kua hoatu te whenua ki te ringa o te tangata kino; e taupokina ana e ia nga mata o nga kaiwhakawa; ki te mea ehara i a ia, tena ko wai?
25Meine Tage eilen schneller dahin als ein Läufer; sie sind entflohen und haben nichts Gutes gesehen;
25¶ Na, ko te hohoro o oku ra, nui atu i to te kaikawe pukapuka; e rere ana, kahore hoki e kite i te pai.
26sie sind vorbeigefahren wie Rohrschiffe, wie ein Adler, der sich auf Beute stürzt.
26Kua pahemo, kua pera me nga kaipuke tere, me te ekara ano e topa iho ana ki tana kai.
27Wenn ich denke: Ich will meiner Klage vergessen, meine Miene ändern und heiter dreinschauen,
27Ki te mea ahau, ka wareware ahau ki taku tangi, ka unuhia atu e ahau te pouri o toku mata, a ka marama:
28so muß ich meine vielen Schmerzen fürchten; denn ich weiß, daß du mich nicht lossprechen wirst!
28E wehi ana ahau i oku mamae katoa, e mohio ana ahau e kore ahau e meinga e koe he harakore.
29Soll ich denn schuldig sein, was mühe ich mich vergeblich ab?
29Tera hoki ahau e whakahengia; he aha ahau i whakangenge kau ai i ahau?
30Wüsche ich mich auch mit Schnee und reinigte meine Hände mit Lauge,
30Ki te horoi ahau i ahau ki te hukarere, a ka meinga oku ringa kia ma rawa;
31so würdest du mich doch in die Grube tauchen, daß ich meine Kleider nicht mehr anziehen dürfte!
31Katahi ahau ka rumakina e koe ki te poka, a whakarihariha mai ana oku kakahu ki ahau.
32Denn er ist nicht ein Mann wie ich, daß ich ihm antworten könnte, daß wir miteinander vor Gericht gingen;
32Ehara hoki ia i te tangata, i te penei me ahau nei, e whakahoki kupu ai ahau ki a ia, e haere tahi ai maua ki te whakawa.
33es ist auch kein Schiedsrichter zwischen uns, der seine Hand auf uns beide legen könnte.
33Kahore he kaiwhakatikatika mo ta maua, kahore he tangata hei whakapa i tona ringa ki a maua tahi.
34Er nehme aber seine Rute von mir, und sein Schrecken überfalle mich nicht,
34Me tango atu e ia tana patu i ahau, a kaua hoki tana whakamataku e whakawehi i ahau:
35so will ich reden und ihn nicht fürchten; denn nicht also steht es in mir selbst.
35Hei reira ahau ka korero, a kahore e wehi i a ia; kahore hoki ahau e pera i roto i ahau.