1An den Strömen Babels saßen wir und weinten, wenn wir Zions gedachten.
1¶ I te taha o nga wai o Papurona, noho ana tatou i reira, ae, tangi ana tatou, ia tatou i mahara ai ki Hiona.
2An den Weiden, die dort sind, hängten wir unsre Harfen auf.
2Whakairia ake e tatou a tatou hapa ki runga ki nga wirou i waenganui o reira.
3Denn die uns daselbst gefangen hielten, forderten Lieder von uns, und unsre Peiniger, daß wir fröhlich seien: «Singet uns eines von den Zionsliedern!»
3No te mea i tono i reira te hunga nana tatou i herehere ki etahi waiata i a tatou, me te hunga nana tatou i tukino i tono mai he hari i a tatou, i mea mai, Waiatatia mai ki a matou tetahi o nga waiate o Hiona.
4Wie sollten wir des HERRN Lied singen auf fremdem Boden?
4Me pehea matou ka waiata ai i te waiata a Ihowa i te whenua tauhou?
5Vergesse ich deiner, Jerusalem, so verdorre meine Rechte!
5Ki te wareware ahau ki a koe, e Hiruharama, kia wareware toku ringa matau ki tana mahi.
6Meine Zunge müsse an meinem Gaumen kleben, wenn ich deiner nicht gedenke, wenn ich Jerusalem nicht über meine höchste Freude setze!
6Ki te kore ahau e mahara ki a koe, kia piri toku arero ki toku ngao; ki te kore ahau e whakanui i Hiruharama ki runga ake i taku mea i tino hari ai.
7Gedenke, HERR, den Kindern Edoms den Tag Jerusalems, wie sie sprachen: «Zerstöret, zerstöret sie bis auf den Grund!»
7¶ E Ihowa, maharatia nga tama a Eroma i te ra o Hiruharama; ta ratou meatanga, Whakahoroa, whakahoroa, a taea rawatia ano tona turanga.
8Tochter Babel, du Verwüsterin! Wohl dem, der dir vergilt, was du uns angetan!
8E te tamahine o Papurona, meake nei whakangaromia, ka hari te tangata e utua ai koe mo tau i mea ai ki a matou.
9Wohl dem, der deine Kindlein nimmt und sie zerschmettert am Felsgestein!
9Ka hari te tangata e hopu ana, e ta ana i au mea nohinohi ki runga ki te kohatu.