1[] Καλητερον ξηρον ψωμιον και ειρηνη μετ' αυτου, παρα οικον πληρη θυματων μετα εριδος.
1Better is a dry morsel, and quietness therewith, than a house full of feasting [with] strife.
2[] Ο φρονιμος υπηρετης θελει εξουσιαζει επι υιου αισχυνης και θελει συμμοιρασθη την κληρονομιαν μεταξυ αδελφων.
2A wise servant shall rule over a son that causeth shame, and shall have part in the inheritance among the brethren.
3[] Το χωνευτηριον δοκιμαζει τον αργυρον και η καμινος τον χρυσον, ο δε Κυριος τας καρδιας.
3The fining-pot is for silver, and the furnace for gold; but Jehovah trieth the hearts.
4[] Ο κακοποιος υπακουει εις τα ανομα χειλη· ο ψευστης διδει ακροασιν εις την κακην γλωσσαν.
4The evil-doer giveth heed to iniquitous lips; the liar giveth ear to a mischievous tongue.
5[] Οστις περιγελα τον πτωχον, ονειδιζει τον Ποιητην αυτου· οστις χαιρει εις συμφορας, δεν θελει μεινει ατιμωρητος.
5Whoso mocketh a poor [man] reproacheth his Maker; he that is glad at calamity shall not be held innocent.
6[] Τεκνα τεκνων ειναι ο στεφανος των γεροντων· και η δοξα των τεκνων οι πατερες αυτων.
6Children's children are the crown of old men; and the glory of children are their fathers.
7[] Χειλη υπεροχης δεν αρμοζουσιν εις τον αφρονα· πολυ ολιγωτερον χειλη ψευδους εις τον αρχοντα.
7Excellent speech becometh not a vile [man]; how much less do lying lips a noble!
8[] Το δωρον ειναι ως λιθος πολυτιμος εις τους οφθαλμους του δωροδοκουμενου· οπου τουτο εμφανισθη, κατορθονει.
8A gift is a precious stone in the eyes of the possessor: whithersoever it turneth it prospereth.
9[] Οστις κρυπτει παραβασιν, ζητει φιλιαν· αλλ' οστις επαναλεγει το πραγμα, χωριζει τους στενωτερους φιλους.
9He that covereth transgression seeketh love; but he that bringeth a matter up again separateth very friends.
10[] Περισσοτερον τυπτει ο ελεγχος τον φρονιμον, παρα εκατον μαστιγωσεις τον αφρονα.
10A reproof entereth more deeply into him that hath understanding than a hundred stripes into a fool.
11[] Ο κακος ζητει μονον στασεις· δια τουτο αγγελος σκληρος θελει πεμφθη κατ' αυτου.
11An evil [man] seeketh only rebellion; but a cruel messenger shall be sent against him.
12[] Ας απαντηση τον ανθρωπον αρκτος στερηθεισα των τεκνων αυτης και ουχι αφρων εν τη μωρια αυτου.
12Let a bear robbed of her whelps meet a man rather than a fool in his folly.
13[] Οστις αποδιδει κακον αντι καλου, κακον δεν θελει αναχωρησει απο του οικου αυτου.
13Whoso rewardeth evil for good, evil shall not depart from his house.
14[] Οστις αρχιζει φιλονεικιαν, ειναι ως ο εκφραττων υδατα· οθεν παυσον απο της φιλονεικιας πριν εξαφθη.
14The beginning of contention is [as] when one letteth out water; therefore leave off strife before it become vehement.
15[] Ο δικαιονων τον ασεβη και ο καταδικαζων τον δικαιον, αμφοτεροι ειναι βδελυγμα εις τον Κυριον.
15He that justifieth the wicked, and he that condemneth the righteous, even they both are abomination to Jehovah.
16[] Τι χρησιμευουσι τα χρηματα εις την χειρα του αφρονος, δια να αγοραση σοφιαν, αφου δεν εχει γνωσιν;
16To what purpose is there a price in the hand of a fool to get wisdom, seeing [he] hath no sense?
17[] Εν παντι καιρω αγαπα ο φιλος, και ο αδελφος γενναται δια καιρον αναγκης.
17The friend loveth at all times, and a brother is born for adversity.
18[] Ανθρωπος ενδεης φρενων διδει χειρα και εγγυαται δια τον φιλον αυτου.
18A senseless man striketh hands, becoming surety for his neighbour.
19[] Ο αγαπων εριδας αγαπα αμαρτηματα· ο υπερυψονων την πυλην αυτου ζητει ολεθρον.
19He loveth transgression that loveth a quarrel; he that maketh high his gate seeketh destruction.
20[] Ο σκολιος την καρδιαν δεν ευρισκει καλον· και ο διεστραμμενος την γλωσσαν αυτου πιπτει εις συμφοραν.
20He that hath a perverse heart findeth no good; and he that shifteth about with his tongue falleth into evil.
21[] Οστις γεννα αφρονα, γεννα αυτον δια λυπην αυτου· και ο πατηρ του ανοητου δεν απολαμβανει χαραν.
21He that begetteth a fool [doeth it] to his sorrow, and the father of a vile [man] hath no joy.
22[] Η ευφραινομενη καρδια διδει ευεξιαν ως ιατρικον· το δε κατατεθλιμμενον πνευμα ξηραινει τα οστα.
22A joyful heart promoteth healing; but a broken spirit drieth up the bones.
23[] Ο ασεβης δεχεται δωρον απο του κολπου, δια να διαστρεψη τας οδους της κρισεως.
23A wicked [man] taketh a gift out of the bosom, to pervert the paths of judgment.
24[] Επι του προσωπου του συνετου ειναι σοφια· αλλ' οι οφθαλμοι του αφρονος βλεπουσιν εις τα ακρα της γης.
24Wisdom is before him that hath understanding; but the eyes of a fool are in the ends of the earth.
25[] Ο αφρων υιος ειναι βαρυθυμια εις τον πατερα αυτου και πικρια εις την γεννησασαν αυτον.
25A foolish son is a grief to his father, and bitterness to her that bore him.
26[] Δεν ειναι ποτε καλον να επιβαλληται ποινη εις τον δικαιον, να επιβουλευηται τις τους αρχοντας δια την ευθυτητα αυτων.
26To punish a righteous [man] is not good, nor to strike nobles because of [their] uprightness.
27[] Ο κρατων τους λογους αυτου ειναι γνωστικος· ο μακροθυμος ανθρωπος ειναι φρονιμος.
27He that hath knowledge spareth his words; and a man of understanding is of a cool spirit.
28Και αυτος ο αφρων, οταν σιωπα λογιζεται σοφος· και ο κλειων τα χειλη αυτου, συνετος.
28Even a fool when he holdeth his peace is reckoned wise, [and] he that shutteth his lips, intelligent.