1[] Καλητερος ο πτωχος ο περιπατων εν τη ακεραιοτητι αυτου, παρα τον πλουσιον τον διεστραμμενον τα χειλη αυτου και οντα αφρονα.
1Better is a poor [man] that walketh in his integrity, than he that is perverse in his lips, and is a fool.
2[] Ψυχη ανευ γνωσεως βεβαιως δεν ειναι καλον· και οστις σπευδει με τους ποδας, προσκοπτει.
2Also that a person be without knowledge is not good; and he that hasteth with his feet maketh false steps.
3[] Η αφροσυνη του ανθρωπου διαστρεφει την οδον αυτου· και η καρδια αυτου αγανακτει κατα του Κυριου.
3The folly of man distorteth his way, and his heart is irritated against Jehovah.
4[] Ο πλουτος προσθετει φιλους πολλους· ο δε πτωχος εγκαταλειπεται υπο του φιλου αυτου.
4Wealth addeth many friends; but the poor is separated from his friend.
5[] Ο ψευδης μαρτυς δεν θελει μεινει ατιμωρητος· και ο λαλων ψευδη δεν θελει εκφυγει.
5A false witness shall not be held innocent, and he that uttereth lies shall not escape.
6[] Πολλοι κολακευουσι το προσωπον του αρχοντος· και πας τις ειναι φιλος του διδοντος ανθρωπου.
6Many court the favour of a noble; and every one is friend to a man that giveth.
7Τον πτωχον μισουσι παντες οι αδελφοι αυτου· ποσω μαλλον θελουσιν αποφευγει αυτον οι φιλοι αυτου; αυτος ακολουθει φωναζων· αλλ' εκεινοι δεν αποκρινονται.
7All the brethren of a poor [man] hate him; how much more do his friends go far from him: he pursueth [them] with words, -- they are not [to be found].
8[] Οστις αποκτα σοφιαν, αγαπα την ψυχην αυτου· οστις φυλαττει φρονησιν, θελει ευρει καλον.
8He that getteth sense loveth his own soul; he that keepeth understanding shall find good.
9[] Ο ψευδης μαρτυς δεν θελει μεινει ατιμωρητος· και ο λαλων ψευδη θελει απολεσθη.
9A false witness shall not be held innocent, and he that uttereth lies shall perish.
10[] Η τρυφη δεν αρμοζει εις αφρονα· πολυ ολιγωτερον εις δουλον, να εξουσιαζη επ' αρχοντων.
10Good living beseemeth not a fool; how much less for a servant to have rule over princes.
11[] Η φρονησις του ανθρωπου συστελλει τον θυμον αυτου· και ειναι δοξα αυτου να παραβλεπη την παραβασιν.
11The discretion of a man maketh him slow to anger, and it is his glory to pass over a transgression.
12[] Η οργη του βασιλεως ειναι ως βρυχηθμος λεοντος· η δε ευνοια αυτου ως δροσος επι τον χορτον.
12The king's displeasure is as the roaring of a lion; but his favour is as dew upon the grass.
13[] Ο αφρων υιος ειναι ολεθρος εις τον πατερα αυτου· και αι εριδες της γυναικος ειναι ακαταπαυστον σταξιμον.
13A foolish son is the calamity of his father; and the contentions of a wife are a continual dropping.
14[] Οικος και πλουτη κληρονομουνται εκ των πατερων· αλλ' η φρονιμος γυνη παρα Κυριου διδεται.
14House and wealth are an inheritance from fathers; but a prudent wife is from Jehovah.
15[] Η οκνηρια ριπτει εις βαθυν υπνον· και η αεργος ψυχη θελει πεινα.
15Slothfulness casteth into a deep sleep, and the idle soul shall suffer hunger.
16[] Ο φυλαττων την εντολην φυλαττει την ψυχην αυτου· ο δε καταφρονων τας οδους αυτου θελει απολεσθη.
16He that keepeth the commandment keepeth his soul; he that is careless of his ways shall die.
17[] Ο ελεων πτωχον δανειζει εις τον Κυριον· και θελει γεινει εις αυτον η ανταποδοσις αυτου.
17He that is gracious to the poor lendeth unto Jehovah; and what he hath bestowed will he repay unto him.
18[] Παιδευε τον υιον σου ενοσω ειναι ελπις· αλλα μη διεγειρης την ψυχην σου, ωστε να θανατωσης αυτον.
18Chasten thy son, seeing there is hope; but set not thy soul upon killing him.
19[] Ο οργιλος θελει λαβει ποινην· διοτι και αν ελευθερωσης αυτον, παλιν θελεις καμει το αυτο.
19A man of great wrath shall suffer punishment; for if thou deliver [him], yet thou must do it again.
20[] Ακουε συμβουλην και δεχου διδασκαλιαν δια να γεινης σοφος εις τα εσχατα σου.
20Hear counsel, and receive instruction, that thou mayest be wise in thy latter end.
21[] Ειναι πολλοι λογισμοι εν τη καρδια του ανθρωπου· η βουλη ομως του Κυριου, εκεινη θελει μενει.
21Many are the thoughts in a man's heart, but the counsel of Jehovah, that doth stand.
22[] Τιμη του ανθρωπου ειναι η αγαθοτης αυτου· και καλητερος ο πτωχος παρα τον ψευστην.
22The charm of a man is his kindness; and a poor [man] is better than a liar.
23[] Ο φοβος του Κυριου φερει ζωην, και ο φοβουμενος αυτον θελει πλαγιαζει κεχορτασμενος· κακον δεν θελει συναπαντησει.
23The fear of Jehovah [tendeth] to life, and he [that hath it] shall rest satisfied without being visited with evil.
24[] Ο οκνηρος εμβαπτει την χειρα αυτου εις το τρυβλιον, και δεν θελει ουδε εις το στομα αυτου να επιστρεψη αυτην.
24A sluggard burieth his hand in the dish, and will not even bring it to his mouth again.
25[] Εαν μαστιγωσης τον χλευαστην, ο απλους θελει γεινει προσεκτικος· και εαν ελεγξης τον φρονιμον, θελει εννοησει γνωσιν.
25Smite a scorner, and the simple will beware; reprove the intelligent, and he will understand knowledge.
26[] Οστις ατιμαζει τον πατερα και απωθει την μητερα, ειναι υιος προξενων αισχυνην και ονειδος.
26He that ruineth [his] father and chaseth away [his] mother is a son that causeth shame and bringeth reproach.
27[] Παυσον, υιε μου, να ακουης διδασκαλιαν παρεκτρεπουσαν απο των λογων της γνωσεως.
27Cease, my son, to hear the instruction which causeth to stray from the words of knowledge.
28[] Ο ασεβης μαρτυς χλευαζει το δικαιον· και το στομα των ασεβων καταπινει ανομιαν.
28A witness of Belial scorneth judgment, and the mouth of the wicked swalloweth down iniquity.
29[] Κρισεις ετοιμαζονται δια τους χλευαστας, και ραβδισμοι δια την ραχιν των αφρονων.
29Judgments are prepared for scorners, and stripes for the back of the foolish.