1[] Υιε μου, φυλαττε τους λογους μου και ταμιευσον τας εντολας μου παρα σεαυτω.
1My son, keep my words, and lay up my commandments with thee.
2Φυλαττε τας εντολας μου, και θελεις ζησει· και τον νομον μου, ως την κορην των οφθαλμων σου.
2Keep my commandments, and live; and my teaching, as the apple of thine eye.
3Δεσον αυτα επι τους δακτυλους σου, εγχαραξον αυτα επι την πλακα της καρδιας σου.
3Bind them upon thy fingers, write them upon the tablet of thy heart.
4Ειπε προς την σοφιαν; συ εισαι αδελφη μου· και καλεσον την φρονησιν συγγενη σου·
4Say unto wisdom, Thou art my sister, and call intelligence [thy] kinswoman:
5δια να σε φυλαττωσιν απο ξενης γυναικος, απο αλλοτριας κολακευουσης δια των λογων αυτης.
5that they may keep thee from the strange woman, from the stranger who flattereth with her words.
6[] Επειδη απο του παραθυρου της οικιας μου εκυψα δια του δικτυωτου μου·
6For at the window of my house, I looked forth through my lattice,
7και ειδον μεταξυ των αφρονων, παρετηρησα μεταξυ των νεανισκων, νεον ενδεη φρενων·
7and I beheld among the simple ones, I discerned among the sons, a young man void of understanding,
8οστις διεβαινε δια της πλατειας, πλησιον της γωνιας αυτης, και διηρχετο την οδον προς την οικιαν αυτης,
8passing through the street near her corner; and he went the way to her house,
9εν τω εσπερινω σκοτει της ημερας, εν τω σκοτασμω της νυκτος και τω γνοφω·
9in the twilight, in the evening of the day, in the blackness of night and the darkness.
10και ιδου, συναπαντα αυτον γυνη εχουσα σχημα πορνικον, και καρδιαν δολιοφρονα,
10And behold, there met him a woman in the attire of a harlot, and subtle of heart.
11φλυαρος και αναιδης· οι ποδες αυτης δεν μενουσιν εν τω οικω αυτης·
11She is clamorous and unmanageable; her feet abide not in her house:
12τωρα ειναι εξω, τωρα εν ταις πλατειαις, και ενεδρευει πλησιον πασης γωνιας.
12now without, now in the broadways, -- and she lieth in wait at every corner.
13Και πιανει αυτον και φιλει αυτον και με αναιδες προσωπον λεγει προς αυτον,
13And she caught him and kissed him, and with an impudent face said unto him,
14Εχω θυσιας ειρηνικας· σημερον απεδωκα τας ευχας μου·
14I have peace-offerings with me; this day have I paid my vows:
15δια τουτο εξηλθον εις απαντησιν σου, ποθουσα το προσωπον σου, και σε ευρηκα·
15therefore came I forth to meet thee, to seek earnestly thy face, and I have found thee.
16εστρωσα την κλινην μου με πεπλους, με ταπητας πεποικιλμενους, με νηματα της Αιγυπτου·
16I have decked my bed with tapestry coverlets of variegated linen from Egypt;
17εθυμιασα την κλινην μου με σμυρναν, αλοην και κιναμωμον·
17I have perfumed my couch with myrrh, aloes, and cinnamon.
18ελθε, ας μεθυσθωμεν απο ερωτος μεχρι της αυγης· ας εντρυφησωμεν εις ερωτας·
18Come, let us revel in love until the morning, let us delight ourselves with loves.
19διοτι δεν ειναι ο ανηρ εν τη οικια αυτου, υπηγεν εις οδον μακραν·
19For the husband is not at home, he is gone a long journey;
20ελαβε βαλαντιον αργυριου εν τη χειρι αυτου· εν ωρισμενω καιρω θελει επανελθει εις την οικιαν αυτου.
20he hath taken the money-bag with him, he will come home on the day of the full moon.
21Δια της πολλης αυτης τεχνης απεπλανησεν αυτον· δια της κολακειας των χειλεων αυτης ειλκυσεν αυτον.
21With her much enticement she beguiled him; with the smoothness of her lips she constrained him.
22Ευθυς ακολουθει αυτην κατοπιν, καθως ο βους υπαγει εις την σφαγην, η καθως η ελαφος πηδα εις τον βροχον,
22He went after her straightway, as an ox goeth to the slaughter, and as stocks [serve] for the correction of the fool;
23εωσου βελος διαπεραση το ηπαρ αυτης· καθως το πτηνον σπευδει εις την παγιδα και δεν εξευρει οτι ειναι εναντιον της ζωης αυτου.
23till an arrow strike through his liver: as a bird hasteth to the snare, and knoweth not that it is for its life.
24[] Τωρα λοιπον ακουσατε μου, τεκνα, και προσεχετε εις τους λογους του στοματος μου.
24And now, ye sons, hearken unto me, and attend to the words of my mouth.
25Ας μη εκκλινη εις τας οδους αυτης η καρδια σου, μη παρεκτραπης εις τας τριβους αυτης.
25Let not thy heart decline to her ways, go not astray in her paths:
26Διοτι πολλους εκαμε να πεσωσι πεπληγωμενοι, και δυνατοι ειναι οι φονευθεντες υπ' αυτης.
26for she hath cast down many wounded, and all slain by her were strong.
27Οδοι αδου ειναι ο οικος αυτης, καταβαινουσαι εις τα ταμεια του θανατου.
27Her house is the way to Sheol, going down to the chambers of death.