1[] Επι των ποταμων Βαβυλωνος, εκει εκαθισαμεν και εκλαυσαμεν, οτε ενεθυμηθημεν την Σιων.
1By the rivers of Babylon, there we sat down; yea, we wept when we remembered Zion.
2Επι τας ιτεας εν μεσω αυτης εκρεμασαμεν τας κιθαρας ημων.
2We hanged our harps upon the willows in the midst thereof.
3Διοτι οι αιχμαλωτισαντες ημας εκει εζητησαν παρ' ημων λογους ασματων· και οι ερημωσαντες ημας υμνον, λεγοντες, Ψαλατε εις ημας εκ των ωδων της Σιων.
3For there they that carried us away captive required of us a song; and they that made us wail [required] mirth, [saying,] Sing us [one] of the songs of Zion.
4Πως να ψαλωμεν την ωδην του Κυριου επι ξενης γης;
4How should we sing a song of Jehovah's upon a foreign soil?
5Εαν σε λησμονησω, Ιερουσαλημ, ας λησμονηση η δεξια μου
5If I forget thee, Jerusalem, let my right hand forget [its skill];
6Ας κολληθη η γλωσσα μου εις τον ουρανισκον μου, εαν δεν σε ενθυμωμαι· εαν δεν προταξω την Ιερουσαλημ εις την αρχην της ευφροσυνης μου
6If I do not remember thee, let my tongue cleave to my palate: if I prefer not Jerusalem above my chief joy.
7[] Μνησθητι, Κυριε, των υιων Εδωμ, οιτινες την ημεραν της Ιερουσαλημ ελεγον, Κατεδαφισατε, κατεδαφισατε αυτην εως των θεμελιων αυτης.
7Remember, O Jehovah, against the sons of Edom, the day of Jerusalem; who said, Lay [it] bare, Lay [it] bare, down to its foundation!
8Θυγατηρ Βαβυλωνος, η μελλουσα να ερημωθης, μακαριος οστις σοι ανταποδωση την ανταμοιβην των οσα επραξας εις ημας
8Daughter of Babylon, who art to be laid waste, happy he that rendereth unto thee that which thou hast meted out to us.
9Μακαριος οστις πιαση και ριψη τα νηπια σου επι την πετραν
9Happy he that taketh and dasheth thy little ones against the rock.