1[] <<Εις τον πρωτον μουσικον. Ψαλμος του Δαβιδ δουλου του Κυριου, οστις ελαλησε προς τον Κυριον τους λογους της ωδης ταυτης, καθ' ην ημεραν ηλευθερωσεν αυτον ο Κυριος εκ της χειρος παντων των εχθρων αυτου και εκ της χειρος του Σαουλ· και ειπε,>> Θελω σε αγαπα, Κυριε, η ισχυς μου.
1{To the chief Musician. [A Psalm] of David, the servant of Jehovah, who spoke to Jehovah the words of this song in the day that Jehovah had delivered him out of the hand of all his enemies and out of the hand of Saul. And he said,} I will love thee, O Jehovah, my strength.
2Ο Κυριος ειναι πετρα μου και φρουριον μου και ελευθερωτης μου· Θεος μου, βραχος μου· επ' αυτον θελω ελπιζει· η ασπις μου και το κερας της σωτηριας μου· υψηλος πυργος μου.
2Jehovah is my rock, and my fortress, and my deliverer; my ùGod, my rock, in whom I will trust; my shield, and the horn of my salvation, my high tower.
3Θελω επικαλεσθη τον αξιυμνητον Κυριον, και εκ των εχθρων μου θελω σωθη.
3I will call upon Jehovah, who is to be praised: so shall I be saved from mine enemies.
4Πονοι θανατου με περιεκυκλωσαν, και χειμαρροι ανομιας με κατετρομαξαν·
4The bands of death encompassed me, and torrents of Belial made me afraid.
5Πονοι του αδου με περιεκυκλωσαν, παγιδες θανατου με εφθασαν.
5The bands of Sheol surrounded me, the cords of death encountered me.
6Εν τη στενοχωρια μου επεκαλεσθην τον Κυριον, και προς τον Θεον μου εβοησα. Ηκουσεν εκ του ναου αυτου της φωνης μου, και η κραυγη μου ηλθεν ενωπιον αυτου εις τα ωτα αυτου.
6In my distress I called upon Jehovah, and I cried out to my God; he heard my voice out of his temple, and my cry came before him, into his ears.
7Τοτε εσαλευθη και εντρομος εγεινεν η γη, και τα θεμελια των ορεων εταραχθησαν και εσαλευθησαν, διοτι ωργισθη.
7Then the earth shook and quaked, and the foundations of the mountains trembled and shook, because he was wroth.
8Καπνος ανεβαινεν εκ των μυκτηρων αυτου, και πυρ κατατρωγον εκ του στοματος αυτου· ανθρακες ανηφθησαν απ' αυτου.
8There went up a smoke out of his nostrils, and fire out of his mouth devoured: coals burned forth from it.
9Και εκλινε τους ουρανους και κατεβη, και γνοφος υπο τους ποδας αυτου.
9And he bowed the heavens, and came down; and darkness was under his feet.
10Και επεβη επι χερουβειμ και επετασθη· και επεταξεν επι πτερυγων ανεμων.
10And he rode upon a cherub and did fly; yea, he flew fast upon the wings of the wind.
11Εθεσε το σκοτος αποκρυφον τοπον αυτου· η σκηνη αυτου, περιξ αυτου ησαν υδατα σκοτεινα, νεφη πυκνα των αερων.
11He made darkness his secret place, his tent round about him: darkness of waters, thick clouds of the skies.
12Εκ της λαμψεως της εμπροσθεν αυτου διηλθον τα νεφη αυτου, χαλαζα και ανθρακες πυρος.
12From the brightness before him his thick clouds passed forth: hail and coals of fire.
13Και εβροντησεν εν ουρανοις ο Κυριος, και ο Υψιστος εδωκε την φωνην αυτου· χαλαζα και ανθρακες πυρος.
13And Jehovah thundered in the heavens, and the Most High uttered his voice: hail and coals of fire.
14Και απεστειλε τα βελη αυτου και εσκορπισεν αυτους· και αστραπας επληθυνε και συνεταραξεν αυτους.
14And he sent his arrows, and scattered [mine enemies]; and he shot forth lightnings, and discomfited them.
15Και εφανησαν τα βαθη των υδατων και ανεκαλυφθησαν τα θεμελια της οικουμενης, απο της επιτιμησεως σου, Κυριε, απο του φυσηματος της πνοης των μυκτηρων σου.
15And the beds of the waters were seen, and the foundations of the world were uncovered at thy rebuke, Jehovah, at the blast of the breath of thy nostrils.
16Εξαπεστειλεν εξ υψους· ελαβε με· ειλκυσε με εξ υδατων πολλων.
16He reached forth from above, he took me, he drew me out of great waters:
17Ηλευθερωσε με εκ του δυνατου εχθρου μου, και εκ των μισουντων με, διοτι ησαν δυνατωτεροι μου.
17He delivered me from my strong enemy, and from them that hated me; for they were mightier than I.
18Προεφθασαν με εν τη ημερα της θλιψεως μου· αλλ' ο Κυριος εσταθη το αντιστηριγμα μου·
18They encountered me in the day of my calamity, but Jehovah was my stay.
19και εξηγαγε με εις ευρυχωριαν· ηλευθερωσε με διοτι ηυδοκησεν εις εμε.
19And he brought me forth into a large place; he delivered me, because he delighted in me.
20[] Αντημειψε με ο Κυριος κατα την δικαιοσυνην μου· κατα την καθαροτητα των χειρων μου ανταπεδωκεν εις εμε.
20Jehovah hath rewarded me according to my righteousness; according to the cleanness of my hands hath he recompensed me.
21Διοτι εφυλαξα τας οδους του Κυριου, και δεν ησεβησα εκκλινας απο του Θεου μου.
21For I have kept the ways of Jehovah, and have not wickedly departed from my God.
22Διοτι πασαι αι κρισεις αυτου ησαν εμπροσθεν μου, και τα διαταγματα αυτου δεν απεμακρυνα απ' εμου·
22For all his ordinances were before me, and I did not put away his statutes from me;
23και εσταθην αμεμπτος προς αυτον, και εφυλαχθην απο της ανομιας μου.
23And I was upright with him, and kept myself from mine iniquity.
24Και ανταπεδωκεν εις εμε ο Κυριος κατα την δικαιοσυνην μου, κατα την καθαροτητα των χειρων μου εμπροσθεν των οφθαλμων αυτου.
24And Jehovah hath recompensed me according to my righteousness, according to the cleanness of my hands in his sight.
25Μετα οσιου οσιος θελεις εισθαι· μετα ανδρος τελειου τελειος θελεις εισθαι·
25With the gracious thou dost shew thyself gracious; with the upright man thou dost shew thyself upright;
26μετα καθαρου, καθαρος θελεις εισθαι· και μετα διεστραμμενου διεστραμμενως θελεις φερθη.
26With the pure thou dost shew thyself pure; and with the perverse thou dost shew thyself contrary.
27Διοτι συ θελεις σωσει λαον τεθλιμμενον· οφθαλμους δε υπερηφανων θελεις ταπεινωσει.
27For it is thou that savest the afflicted people; but the haughty eyes wilt thou bring down.
28Διοτι συ θελεις φωτισει τον λυχνον μου· Κυριος ο Θεος μου θελει φωτισει το σκοτος μου.
28For it is thou that makest my lamp to shine: Jehovah my God enlighteneth my darkness.
29[] Διοτι δια σου θελω διασπασει στρατευμα, και δια του Θεου μου θελω υπερπηδησει τειχος.
29For by thee I have run through a troop; and by my God have I leaped over a wall.
30Του Θεου, η οδος αυτου ειναι αμωμος· ο λογος του Κυριου ειναι δεδοκιμασμενος· ειναι ασπις παντων των ελπιζοντων επ' αυτον.
30As for ùGod, his way is perfect; the word of Jehovah is tried: he is a shield to all that trust in him.
31Διοτι τις Θεος πλην του Κυριου; και τις φρουριον πλην του Θεου ημων;
31For who is +God save Jehovah? and who is a rock if not our God?
32Ο Θεος ειναι ο περιζωννυων με δυναμιν, και καθιστων αμωμον την οδον μου.
32The ùGod who girdeth me with strength, and maketh my way perfect,
33Καμνει τους ποδας μου ως των ελαφων και με στηνει επι τους υψηλους τοπους μου.
33Who maketh my feet like hinds' [feet], and setteth me upon my high places;
34Διδασκει τας χειρας μου εις πολεμον, και εκαμε τοξον χαλκουν τους βραχιονας μου.
34Who teacheth my hands to war, and mine arms bend a bow of brass;
35Και εδωκας εις εμε την ασπιδα της σωτηριας σου· και η δεξια σου με υπεστηριξε και η αγαθοτης σου με εμεγαλυνεν.
35And thou didst give me the shield of thy salvation, and thy right hand held me up; and thy condescending gentleness hath made me great.
36Επλατυνας τα βηματα μου υποκατω μου, και οι ποδες μου δεν εκλονισθησαν.
36Thou didst enlarge my steps under me, and mine ankles have not wavered.
37Κατεδιωξα τους εχθρους μου και εφθασα αυτους· και δεν επεστρεψα εωσου συνετελεσα αυτους.
37I pursued mine enemies, and overtook them; and I turned not again till they were consumed.
38Συνετριψα αυτους και δεν ηδυνηθησαν να ανεγερθωσιν· επεσον υπο τους ποδας μου.
38I crushed them, and they were not able to rise: they fell under my feet.
39Και περιεζωσας με δυναμιν εις πολεμον· συνεκαμψας υποκατω μου τους επανισταμενους επ' εμε.
39And thou girdedst me with strength to battle; thou didst subdue under me those that rose up against me.
40Και εκαμες τους εχθρους μου να τρεψωσιν εις εμε τα νωτα, και εξωλοθρευσα τους μισουντας με.
40And mine enemies didst thou make to turn their backs unto me, and those that hated me I destroyed.
41Εβοησαν, και ουδεις ο σωζων· προς τον Κυριον, και δεν εισηκουσεν αυτων.
41They cried, and there was none to save; -- unto Jehovah, and he answered them not.
42Και κατελεπτυνα αυτους ως κονιν κατα προσωπον ανεμου· απετιναξα αυτους ως τον πηλον των οδων.
42And I did beat them small as dust before the wind; I did cast them out as the mire of the streets.
43Ηλευθερωσας με εκ των αντιλογιων του λαου· κατεστησας με κεφαλην εθνων· λαος, τον οποιον δεν εγνωρισα, εδουλευσεν εις εμε.
43Thou hast delivered me from the strivings of the people; thou hast made me the head of the nations: a people I knew not doth serve me.
44Μολις ηκουσαν, και υπηκουσαν εις εμε· ξενοι υπεταχθησαν εις εμε.
44At the hearing of the ear, they obey me: strangers come cringing unto me.
45Ξενοι παρελυθησαν και κατετρομαξαν εκ των αποκρυφων τοπων αυτων.
45Strangers have faded away, and they come trembling forth from their close places.
46Ζη Κυριος, και ευλογημενον το φρουριον μου· και ας υψωθη ο Θεος της σωτηριας μου·
46Jehovah liveth; and blessed be my rock; and exalted be the God of my salvation,
47ο Θεος ο εκδικων με και υποτασσων λαους υποκατω μου·
47The ùGod who hath avenged me, and hath subjected the peoples to me;
48οστις με ελευθερονει εκ των εχθρων μου. Ναι, με υψονεις υπερανω των επανισταμενων επ' εμε· ηλευθερωσας με απο ανδρος αδικου.
48Who hath delivered me from mine enemies: yea, thou hast lifted me up above them that rose up against me; from the man of violence hast thou delivered me.
49Δια τουτο θελω σε υμνει, Κυριε, μεταξυ των εθνων, και εις το ονομα σου θελω ψαλλει.
49Therefore will I give thanks to thee, Jehovah, among the nations, and will sing psalms to thy name.
50Αυτος μεγαλυνει τας σωτηριας του βασιλεως αυτου, και καμνει ελεος εις τον κεχρισμενον αυτου, εις τον Δαβιδ και εις το σπερμα αυτου εως αιωνος.
50[It is he] who giveth great deliverances to his king, and sheweth loving-kindness to his anointed, to David, and to his seed for evermore.