1[] <<Εις τον πρωτον μουσικον, δια Ιεδουθουν. Ψαλμος του Ασαφ.>> Η φωνη μου ειναι προς τον Θεον, και εβοησα· η φωνη μου ειναι προς τον Θεον, και εδωκεν εις εμε ακροασιν.
1{To the chief Musician. On Jeduthun. Of Asaph. A Psalm.} My voice is unto God, and I will cry; my voice is unto God, and he will give ear unto me.
2Εν ημερα θλιψεως μου εξεζητησα τον Κυριον· εξετεινον την νυκτα τας χειρας μου και δεν επαυον· η ψυχη μου δεν ηθελε να παρηγορηθη.
2In the day of my trouble, I sought the Lord: my hand was stretched out in the night, and slacked not; my soul refused to be comforted.
3Ενεθυμηθην τον Θεον και εταραχθην· διελογισθην, και ωλιγοψυχησε το πνευμα μου. Διαψαλμα.
3I remembered God, and I moaned; I complained, and my spirit was overwhelmed. Selah.
4Εκρατησας τους οφθαλμους μου εν αγρυπνια· εταραχθην και δεν ηδυναμην να λαλησω.
4Thou holdest open mine eyelids; I am full of disquiet and cannot speak.
5Διελογισθην τας αρχαιας ημερας, τα ετη των αιωνων.
5I consider the days of old, the years of ancient times.
6Ανακαλω εις μνημην την ωδην μου· την νυκτα διαλογιζομαι μετα της καρδιας μου, και το πνευμα μου διερευνα·
6I remember my song in the night; I muse in mine own heart, and my spirit maketh diligent search.
7μηποτε ο Κυριος με αποβαλη αιωνιως, και δεν θελει εισθαι ευμενης πλεον;
7Will the Lord cast off for ever? and will he be favourable no more?
8η εξελιπε διαπαντος το ελεος αυτου; επαυσεν ο λογος αυτου εις γενεαν και γενεαν;
8Hath his loving-kindness ceased for ever? hath [his] word come to an end from generation to generation?
9Μηποτε ελησμονησε να ελεη ο Θεος; μηποτε εν τη οργη αυτου θελει κλεισει τους οικτιρμους αυτου; Διαψαλμα.
9Hath ùGod forgotten to be gracious? or hath he in anger shut up his tender mercies? Selah.
10Τοτε ειπα, Αδυναμια μου ειναι τουτο· αλλοιουται η δεξια του Υψιστου;
10Then said I, This is my weakness: -- the years of the right hand of the Most High
11[] Θελω μνημονευει τα εργα του Κυριου· ναι, θελω μνημονευει τα απ' αρχης θαυμασια σου·
11Will I remember, -- the works of Jah; for I will remember thy wonders of old,
12και θελω μελετα εις παντα τα εργα σου, και περι των πραξεων σου θελω διαλογιζεσθαι.
12And I will meditate upon all thy work, and muse upon thy doings.
13Θεε, εν τω αγιαστηριω ειναι η οδος σου· τις Θεος μεγας, ως ο Θεος;
13O God, thy way is in the sanctuary: who is so great a ùgod as God?
14Συ εισαι ο Θεος ο ποιων θαυμασια· εφανερωσας μεταξυ των λαων την δυναμιν σου.
14Thou art the ùGod that doest wonders; thou hast declared thy strength among the peoples.
15Ελυτρωσας δια του βραχιονος σου τον λαον σου, τους υιους Ιακωβ και Ιωσηφ. Διαψαλμα.
15Thou hast with [thine] arm redeemed thy people, the sons of Jacob and Joseph. Selah.
16Τα υδατα σε ειδον, Θεε, τα υδατα σε ειδον και εφοβηθησαν· εταραχθησαν και αι αβυσσοι.
16The waters saw thee, O God, the waters saw thee; they trembled, yea, the depths were troubled:
17Πλημμυραν υδατων εχυσαν αι νεφελαι· φωνην εδωκαν οι ουρανοι· και τα βελη σου διεπεταξαν.
17The thick clouds poured out water; the skies sent out a sound, yea, thine arrows went abroad:
18Η φωνη της βροντης σου ητο εν τω ουρανιω τροχω· εφωτισαν αι αστραπαι την οικουμενην· εσαλευθη και εντρομος εγεινεν η γη.
18The voice of thy thunder was in the whirlwind, lightnings lit up the world; the earth was troubled and it quaked.
19Δια της θαλασσης ειναι η οδος σου και αι τριβοι σου εν υδασι πολλοις, και τα ιχνη σου δεν γνωριζονται.
19Thy way is in the sea, and thy paths are in the great waters; and thy footsteps are not known.
20Ωδηγησας ως προβατα τον λαον σου δια χειρος Μωυσεως και Ααρων.
20Thou leddest thy people like a flock by the hand of Moses and Aaron.