1[] <<Ωιδη ψαλμου δια τους υιους Κορε, εις τον πρωτον μουσικον, επι Μαχαλαθ-λεανωθ, Μασχιλ του Αιμαν του Εζραιτου.>> Κυριε ο Θεος της σωτηριας μου, ημεραν και νυκτα εκραξα ενωπιον σου·
1{A Song, a Psalm for the sons of Korah. To the chief Musician. Upon Mahalath Leannoth. An instruction. Of Heman the Ezrahite.} Jehovah, God of my salvation, I have cried by day [and] in the night before thee.
2Ας ελθη ενωπιον σου η προσευχη μου· κλινον το ωτιον σου εις την κραυγην μου·
2Let my prayer come before thee; incline thine ear unto my cry.
3Διοτι ενεπλησθη κακων η ψυχη μου, και η ζωη μου πλησιαζει εις τον αδην.
3For my soul is full of troubles, and my life draweth nigh to Sheol.
4Συγκατηριθμηθην μετα των καταβαινοντων εις τον λακκον· εγεινα ως ανθρωπος μη εχων δυναμιν·
4I am reckoned with them that go down into the pit; I am as a man that hath no strength:
5εγκαταλελειμμενος μεταξυ των νεκρων, ως οι πεφονευμενοι, κοιτωμενοι εν τω ταφω, τους οποιους δεν ενθυμεισαι πλεον, και οιτινες απεκοπησαν απο της χειρος σου.
5Prostrate among the dead, like the slain that lie in the grave; whom thou rememberest no more, and who are cut off from thy hand.
6Μ' εβαλες εις τον κατωτατον λακκον, εις το σκοτος, εις τα βαθη.
6Thou hast laid me in the lowest pit, in dark places, in the deeps.
7Επ' εμε επεστηριχθη ο θυμος σου, και παντα τα κυματα σου επεφερες επ' εμε. Διαψαλμα.
7Thy fury lieth hard upon me, and thou hast afflicted [me] with all thy waves. Selah.
8Εμακρυνας τους γνωστους μου απ' εμου· με εκαμες βδελυγμα προς αυτους· απεκλεισθην και δεν δυναμαι να εξελθω.
8Thou hast put my familiar friends far from me; thou hast made me an abomination unto them: I am shut up, and I cannot come forth.
9Ο οφθαλμος μου ητονησεν απο της θλιψεως· σε επεκαλεσθην, Κυριε, ολην την ημεραν· ηπλωσα προς σε τας χειρας μου.
9Mine eye consumeth by reason of affliction. Upon thee, Jehovah, have I called every day; I have stretched out my hands unto thee.
10[] Μηπως εις τους νεκρους θελεις καμει θαυμασια; η οι τεθνεωτες θελουσι σηκωθη και θελουσι σε αινεσει; Διαψαλμα.
10Wilt thou do wonders to the dead? shall the shades arise and praise thee? Selah.
11Μηπως εν τω ταφω θελουσι διηγεισθαι το ελεος σου η την αληθειαν σου εν τη φθορα;
11Shall thy loving-kindness be declared in the grave? thy faithfulness in Destruction?
12Μηπως θελουσι γνωρισθη εν τω σκοτει τα θαυμασια σου και η δικαιοσυνη σου εν τω τοπω της ληθης.
12Shall thy wonders be known in the dark? and thy righteousness in the land of forgetfulness?
13Αλλ' εγω προς σε, Κυριε, εκραξα· και το πρωι η προσευχη μου θελει σε προφθασει.
13But as for me, Jehovah, I cry unto thee, and in the morning my prayer cometh before thee.
14Δια τι, Κυριε, απορριπτεις την ψυχην μου, αποκρυπτεις το προσωπον σου απ' εμου;
14Why, O Jehovah, castest thou off my soul? [why] hidest thou thy face from me?
15Ειμαι τεθλιμμενος και ψυχομαχων εκ νεοτητος· δοκιμαζω τους φοβους σου και ευρισκομαι εν αμηχανια.
15I am afflicted and expiring from my youth up; I suffer thy terrors, [and] I am distracted.
16Επ' εμε διηλθον αι οργαι σου· οι τρομοι σου με εφανισαν.
16Thy fierce anger hath gone over me; thy terrors have brought me to nought:
17Ως υδατα με περιετριγυρισαν ολην την ημεραν· ομου με περιεκυκλωσαν.
17They have surrounded me all the day like water; they have compassed me about together.
18Απεμακρυνας απ' εμου τον αγαπητον και τον φιλον· οι γνωστοι μου ειναι αφανεις.
18Lover and associate hast thou put far from me: my familiar friends are darkness.