1[] Δια τι εφρυαξαν τα εθνη και οι λαοι εμελετησαν ματαια;
1Kial tumultas popoloj, Kaj gentoj pripensas vanajxon?
2Παρεσταθησαν οι βασιλεις της γης, και οι αρχοντες συνηχθησαν ομου, κατα του Κυριου, και κατα του χριστου αυτου, λεγοντες,
2Levigxas regxoj de la tero, Kaj eminentuloj konsiligxas kune, Kontraux la Eternulo kaj kontraux Lia sanktoleito, dirante:
3Ας διασπασωμεν τους δεσμους αυτων, και ας απορριψωμεν αφ' ημων τας αλυσεις αυτων.
3Ni dissxiru iliajn ligilojn, Kaj ni dejxetu de ni iliajn sxnurojn!
4Ο καθημενος εν ουρανοις θελει γελασει· ο Κυριος θελει εκμυκτηρισει αυτους.
4La logxanta en la cxielo ridas, La Sinjoro mokas ilin.
5Τοτε θελει λαλησει προς αυτους εν τη οργη αυτου, και εν τω θυμω αυτου θελει συνταραξει αυτους.
5Tiam Li parolos al ili en Sia kolero, Kaj per Sia furiozo Li ilin ektimigos, dirante:
6Αλλ' εγω, θελει ειπει, εχρισα τον Βασιλεα μου επι Σιων, το ορος το αγιον μου.
6Mi starigis ja Mian regxon Super Cion, Mia sankta monto.
7[] Εγω θελω αναγγειλει το προσταγμα· ο Κυριος ειπε προς εμε, Υιος μου εισαι συ· εγω σημερον σε εγεννησα·
7Mi raportos pri la decido: La Eternulo diris al mi:Vi estas Mia filo, Hodiaux Mi vin naskis.
8Ζητησον παρ' εμου, και θελω σοι δωσει τα εθνη κληρονομιαν σου, και ιδιοκτησιαν σου τα περατα της γης·
8Petu Min, kaj Mi donos al vi popolojn por heredo, Kaj por posedo limojn de tero.
9θελεις ποιμανει αυτους εν ραβδω σιδηρα· ως σκευος κεραμεως θελεις συντριψει αυτους.
9Vi disbatos ilin per fera sceptro, Kiel potan vazon vi ilin dispecigos.
10[] Τωρα λοιπον, βασιλεις, συνετισθητε· διδαχθητε, κριται της γης.
10Kaj nun, ho regxoj, prudentigxu; Instruigxu, jugxistoj de la tero!
11Δουλευετε τον Κυριον εν φοβω και αγαλλεσθε εν τρομω.
11Servu al la Eternulo kun timo, Kaj gxoju kun tremo.
12Φιλειτε τον Υιον, μηποτε οργισθη, και απολεσθητε εκ της οδου, οταν εξαφθη ταχεως ο θυμος αυτου. Μακαριοι παντες οι πεποιθοτες επ' αυτον.
12Kisu la filon, ke Li ne koleru, kaj vi ne pereu sur la vojo, CXar baldaux ekbrulos Lia kolero. Felicxaj estas cxiuj, kiuj fidas Lin.