1[] Βεβαιως ειναι τοπος του αργυριου οθεν εξαγεται, και τοπος του χρυσιου οπου καθαριζεται·
1Argintul are o mină de unde se scoate, şi aurul are un loc de unde este scos ca să fie curăţit.
2ο σιδηρος λαμβανεται εκ της γης και ο χαλκος χυνεται εκ της πετρας.
2Ferul se scoate din pămînt, şi piatra se topeşte ca să dea arama.
3Βαλλει μεν ο ανθρωπος ορια εις το σκοτος και ανιχνευει τα παντα μεχρι τελειοτητος· τους λιθους του σκοτους και της σκιας του θανατου.
3Omul pune capăt întunerecului, cercetează, pînă în ţinuturile cele mai adînci, pietrele ascunse în negura şi în umbra morţii.
4Χειμαρρος εξορμα εκ του τοπου οπου κατοικει· υδατα αδοκιμαστα υπο του ποδος· ταυτα ολιγοστευουσι και αναχωρουσιν απο των ανθρωπων.
4Sapă o fîntînă departe de locurile locuite; picioarele nu -i mai sînt de ajutor, stă atîrnat şi se clatină, departe de locuinţele omeneşti.
5Περι δε της γης, εξ αυτης εξερχεται ο αρτος και υποκατωθεν αυτης ανασκαπτεται ως υπο πυρος·
5Pămîntul, de unde iese pînea, este răscolit în lăuntrul lui ca de foc,
6οι λιθοι αυτης ειναι τοπος σαπφειρων· και εν αυτη χωμα χρυσιου.
6pietrele lui cuprind safir, şi în el se găseşte pulbere de aur.
7Την οδον εκεινην δεν γνωριζει πτηνον και οφθαλμος γυπος δεν ειδεν αυτην·
7Pasărea de pradă nu -i cunoaşte cărarea. Ochiul vulturului n'a zărit -o,
8τα θηρια δεν επατησαν αυτην, ο αγριος λεων δεν επερασε δι' αυτης.
8cele mai trufaşe dobitoace n'au călcat pe ea, şi leul n'a trecut niciodată pe ea.
9Εκτεινει την χειρα αυτου επι τον σκληρον βραχον· ανατρεπει τα ορη απο της ριζης.
9Omul îşi pune mîna pe stînca de cremene, şi răstoarnă munţii din rădăcină.
10Εγκοπτει ποταμους μεταξυ των βραχων· και ο οφθαλμος αυτου ανακαλυπτει παν πολυτιμον.
10Sapă şanţuri în stînci, şi ochiul lui priveşte tot ce este de preţ în ele.
11Δεσμευει των ποταμων την πλημμυραν· και το κεκρυμμενον εκφερει εις φως.
11Opreşte curgerea apelor, şi scoate la lumină ce este ascuns.
12Αλλ' η σοφια ποθεν θελει ευρεθη; και που ειναι ο τοπος της συνεσεως;
12Dar înţelepciunea unde se găseşte? Unde este locuinţa priceperii?
13Ο ανθρωπος δεν γνωριζει την τιμην αυτης· και δεν ευρισκεται εν τη γη των ζωντων.
13Omul nu -i cunoaşte preţul, ea nu se găseşte în pămîntul celor vii.
14[] Η αβυσσος λεγει, δεν ειναι εν εμοι· και η θαλασσα λεγει, δεν ειναι μετ' εμου.
14Adîncul zice: ,Nu este în mine`, şi marea zice: ,Nu este la mine.`;
15Δεν δυναται να δοθη χρυσιον αντ' αυτης· και αργυριον δεν δυναται να ζυγισθη εις ανταλλαγμα αυτης.
15Ea nu se dă în schimbul aurului curat, nu se cumpără cîntărindu-se cu argint;
16Δεν δυναται να εκτιμηθη με το χρυσιον του Οφειρ, με τον πολυτιμον ονυχα και σαπφειρον.
16nu se cîntăreşte pe aurul din Ofir, nici pe onixul cel scump, nici pe safir.
17Το χρυσιον και ο κρυσταλλος δεν δυναται να εξισωθωσι με αυτην· και ανταλλαγμα αυτης να γεινη με σκευη καθαρωτατου χρυσιου.
17Nu se poate asemăna cu aurul, nici cu diamantul, nu se poate schimba cu un vas de aur ales.
18Δεν θελει μνημονευθη κοραλλιον, η μαργαριται· διοτι η τιμη της σοφιας ειναι υπερτερα των πολυτιμων λιθων.
18Mărgeanul şi cristalul nu sînt nimic pe lîngă ea: înţelepciunea preţuieşte mai mult decît mărgăritarele.
19Το τοπαζιον της Αιθιοπιας δεν θελει εξισωθη με αυτην· δεν θελει εκτιμηθη με καθαρον χρυσιον.
19Topazul din Etiopia nu este ca ea, şi aurul curat nu se cumpăneşte cu ea.
20[] Ποθεν λοιπον ερχεται η σοφια; και που ειναι ο τοπος της συνεσεως;
20De unde vine atunci înţelepciunea? Unde este locuinţa priceperii?
21Ειναι βεβαιως κεκρυμμενη απο των οφθαλμων παντων των ζωντων, και εσκεπασμενη απο των πτηνων του ουρανου.
21Este ascunsă de ochii tuturor celor vii, este ascunsă de păsările cerului.
22Η απωλεια και ο θανατος λεγουσι, Δια των ωτων ημων ηκουσαμεν την φημην αυτης.
22Adîncul şi moartea zic: ,Noi am auzit vorbindu-se de ea.`
23Ο Θεος εννοει την οδον αυτης, και αυτος γνωριζει τον τοπον αυτης.
23Dumnezeu îi ştie drumul, El îi cunoaşte locuinţa.
24Επειδη αυτος θεωρει εως των περατων της γης, βλεπει υποκατω παντος του ουρανου,
24Căci El vede pînă la marginile pămîntului, zăreşte totul subt ceruri.
25δια να ζυγιζη το βαρος των ανεμων, και να σταθμιζη τα υδατα με μετρον.
25Cînd a rînduit greutatea vîntului, şi cînd a hotărît măsura apelor,
26Οτε εκαμε νομον δια την βροχην και οδον δια την αστραπην της βροντης,
26cînd a dat legi ploii, şi cînd a însemnat drumul fulgerului şi tunetului,
27τοτε ειδε και εφανερωσεν αυτην· ητοιμασεν αυτην και μαλιστα εξιχνιασεν αυτην.
27atunci a văzut înţelepciunea şi a arătat -o, i -a pus temeliile şi a pus -o la încercare.
28Και ειπε προς τον ανθρωπον, Ιδου, ο φοβος του Κυριου, ουτος ειναι η σοφια, και η αποχη απο του κακου συνεσις.
28Apoi a zis omului: ,Iată, frica de Domnul, aceasta este înţelepciunea; depărtarea de rău, este pricepere.`