1[] <<Ψαλμος του Ασαφ.>> Ο Θεος ισταται εν τη συναξει των δυνατων· αναμεσον των θεων θελει κρινει.
1(Un psalm al lui Asaf.) Dumnezeu stă în adunarea lui Dumnezeu; El judecă în mijlocul dumnezeilor.
2Εως ποτε θελετε κρινει αδικως, και θελετε προσωποληπτει τους ασεβεις; Διαψαλμα.
2-,,Pînă cînd veţi judeca strîmb, şi veţi căuta la faţa celor răi? -
3Κρινατε τον πτωχον και τον ορφανον· καμετε δικαιοσυνην εις τον τεθλιμμενον και πενητα.
3Faceţi dreptate celui slab şi orfanului, daţi dreptate nenorocitului şi săracului,
4Ελευθερονετε τον πτωχον και τον πενητα· λυτρονετε αυτον εκ χειρος των ασεβων.
4Scăpaţi pe cel nevoiaş şi lipsit, izbăviţi -i din mîna celor răi.``
5Δεν γνωριζουσιν, ουδε νοουσι· περιπατουσιν εν σκοτει· παντα τα θεμελια της γης σαλευονται.
5Dar ei nu vor să ştie de nimic, nu pricep'nimic, ci umblă în întunerec; de aceea se clatină toate temeliile pămîntului.
6[] Εγω ειπα, θεοι εισθε σεις και υιοι Υψιστου παντες·
6Eu am zis: ,,Sînteţi dumnezei, toţi sînteţi fii ai Celui Prea Înalt.``
7σεις ομως ως ανθρωποι αποθνησκετε, και ως εις των αρχοντων πιπτετε.
7Însă veţi muri ca nişte oameni, veţi cădea ca un domnitor oarecare.`` -
8Αναστα, Θεε, κρινον την γην· διοτι συ θελεις κατακληρονομησει παντα τα εθνη.
8Scoală-Te, Dumnezeule, şi judecă pămîntul! Căci toate neamurile sînt ale Tale.