¹[] Και εξηκολουθησεν ο Ιωβ την παραβολην αυτου και ειπε·

¹Job again took up his parable, and said,

²Ζη ο Θεος, ο αποβαλων την κρισιν μου, και ο Παντοδυναμος, ο πικρανας την ψυχην μου,

²“As God lives, who has taken away my right, the Almighty, who has made my soul bitter.

³οτι παντα τον χρονον ενοσω η πνοη μου ειναι εν εμοι και το πνευμα του Θεου εις τους μυκτηρας μου,

³(For the length of my life is still in me, and the spirit of God is in my nostrils);

⁴τα χειλη μου δεν θελουσι λαλησει αδικιαν και η γλωσσα μου δεν θελει μελετησει δολον.

⁴surely my lips shall not speak unrighteousness, neither shall my tongue utter deceit.

⁵Μη γενοιτο εις εμε να σας δικαιωσω· εως να εκπνευσω, δεν θελω απομακρυνει την ακεραιοτητα μου απ' εμου.

⁵Far be it from me that I should justify you. Until I die I will not put away my integrity from me.

⁶Θελω κρατει την δικαιοσυνην μου και δεν θελω αφησει αυτην· η καρδια μου δεν θελει με ελεγξει ενοσω ζω.

⁶I hold fast to my righteousness, and will not let it go. My heart shall not reproach me so long as I live.

⁷[] Ο εχθρος μου να ηναι ως ο ασεβης και ο ανισταμενος κατ' εμου ως ο παρανομος.

⁷“Let my enemy be as the wicked. Let him who rises up against me be as the unrighteous.

⁸Διοτι τις η ελπις του υποκριτου, αν και επλεονεκτησεν, οταν ο Θεος αποσπα την ψυχην αυτου;

⁹Αρα γε θελει ακουσει ο Θεος την κραυγην αυτου, οταν επελθη επ' αυτον συμφορα;

¹⁰Θελει ευφραινεσθαι εις τον Παντοδυναμον; θελει επικαλεισθαι τον Θεον εν παντι καιρω;

¹⁰Will he delight himself in the Almighty, and call on God at all times?

¹¹[] θελω σας διδαξει τι ειναι εν τη χειρι του Θεου· ο, τι ειναι παρα τω Παντοδυναμω, δεν θελω κρυψει αυτο.

¹¹I will teach you about the hand of God. That which is with the Almighty will I not conceal.

¹²Ιδου, σεις παντες ειδετε· δια τι λοιπον εισθε ολως τοσον ματαιοι;

¹²Behold, all of you have seen it yourselves; why then have you become altogether vain?

¹³Τουτο ειναι παρα Θεου η μερις του ασεβους ανθρωπου, και η κληρονομια των δυναστων, την οποιαν θελουσι λαβει παρα του Παντοδυναμου.

¹³“This is the portion of a wicked man with God, the heritage of oppressors, which they receive from the Almighty.

¹⁴Εαν οι υιοι αυτου πολλαπλασιασθωσιν, ειναι δια την ρομφαιαν· και οι εκγονοι αυτου δεν θελουσι χορτασθη αρτον.

¹⁴If his children are multiplied, it is for the sword. His offspring shall not be satisfied with bread.

¹⁵Οι εναπολειφθεντες αυτου θελουσι ταφη εν θανατω· και αι χηραι αυτου δεν θελουσι κλαυσει.

¹⁵Those who remain of him shall be buried in death. His widows shall make no lamentation.

¹⁶Και αν επισωρευση αργυριον ως το χωμα και ετοιμαση ιματια ως τον πηλον·

¹⁶Though he heap up silver as the dust, and prepare clothing as the clay;

¹⁷δυναται μεν να ετοιμαση, πλην ο δικαιος θελει ενδυθη αυτα· και ο αθωος θελει διαμοιρασθη το αργυριον.

¹⁷he may prepare it, but the just shall put it on, and the innocent shall divide the silver.

¹⁸Οικοδομει τον οικον αυτου ως το σαρακιον, και ως καλυβην, την οποιαν καμνει ο αγροφυλαξ.

¹⁸He builds his house as the moth, as a booth which the watchman makes.

¹⁹Πλαγιαζει πλουσιος, πλην δεν θελει συναχθη· ανοιγει τους οφθαλμους αυτου και δεν υπαρχει.

¹⁹He lies down rich, but he shall not do so again. He opens his eyes, and he is not.

²⁰Τρομοι συλλαμβανουσιν αυτον ως υδατα, ανεμοστροβιλος αρπαζει αυτον την νυκτα.

²⁰Terrors overtake him like waters. A storm steals him away in the night.

²¹Σηκονει αυτον ανατολικος ανεμος, και υπαγει· και αποσπα αυτον απο του τοπου αυτου.

²¹The east wind carries him away, and he departs. It sweeps him out of his place.

²²Διοτι ο Θεος θελει ριψει κατ' αυτου συμφορας και δεν θελει φεισθη· απο της χειρος αυτου σπευδει να φυγη.

²²For it hurls at him, and does not spare, as he flees away from his hand.

²³Θελουσι κροτησει τας χειρας αυτων επ' αυτον, και θελουσι συριξει αυτον απο του τοπου αυτων.

²³Men shall clap their hands at him, and shall hiss him out of his place.