1[] <<Εις τον πρωτον μουσικον. Ψαλμος του Δαβιδ.>> Ακουσον, Θεε, της φωνης μου εν τη δεησει μου· απο του φοβου του εχθρου φυλαξον την ζωην μου.
1Hear my voice, God, in my complaint. Preserve my life from fear of the enemy.
2Σκεπασον με απο συμβουλιου πονηρων, απο φρυαγματος εργαζομενων ανομιαν·
2Hide me from the conspiracy of the wicked, from the noisy crowd of the ones doing evil;
3οιτινες ακονωσιν ως ρομφαιαν την γλωσσαν αυτων· ετοιμαζουσιν ως βελη λογους πικρους,
3who sharpen their tongue like a sword, and aim their arrows, deadly words,
4δια να τοξευωσι κρυφιως τον αμεμπτον· εξαιφνης τοξευουσιν αυτον και δεν φοβουνται.
4to shoot innocent men from ambushes. They shoot at him suddenly and fearlessly.
5Στερεουνται επι πονηρου πραγματος· μελετωσι να κρυπτωσι παγιδας, λεγοντες, Τις θελει ιδει αυτους;
5They encourage themselves in evil plans. They talk about laying snares secretly. They say, “Who will see them?”
6Ανιχνευουσιν ανομιας· απεκαμον ανιχνευοντες επιμελως· εκαστου δε τα εντος και η καρδια ειναι βυθος.
6They plot injustice, saying, “We have made a perfect plan!” Surely man’s mind and heart are cunning.
7[] Αλλ' ο Θεος θελει τοξευσει αυτους· απο αιφνιδιου βελους θελουσιν εισθαι αι πληγαι αυτων.
7But God will shoot at them. They will be suddenly struck down with an arrow.
8Και οι λογοι της γλωσσης αυτων θελουσι πεσει επ' αυτου· θελουσι φευγει παντες οι βλεποντες αυτους.
8Their own tongues shall ruin them. All who see them will shake their heads.
9Και θελει φοβηθη πας ανθρωπος, και θελουσι διηγηθη το εργον του Θεου και εννοησει τας εργασιας αυτου.
9All mankind shall be afraid. They shall declare the work of God, and shall wisely ponder what he has done.
10Ο δικαιος θελει ευφρανθη εις τον Κυριον και θελει ελπιζει επ' αυτον· και θελουσι καυχασθαι παντες οι ευθεις την καρδιαν.
10The righteous shall be glad in Yahweh, and shall take refuge in him. All the upright in heart shall praise him!