1[] <<Μασχιλ του Ασαφ.>> Δια τι, Θεε, απερριψας ημας διαπαντος; δια τι καπνιζει η οργη σου εναντιον των προβατων της βοσκης σου;
1God, why have you rejected us forever? Why does your anger smolder against the sheep of your pasture?
2Μνησθητι της συναγωγης σου, την οποιαν απεκτησας απ' αρχης· την ραβδον της κληρονομιας σου, την οποιαν ελυτρωσας· τουτο το ορος Σιων, εν ω κατωκησας.
2Remember your congregation, which you purchased of old, which you have redeemed to be the tribe of your inheritance; Mount Zion, in which you have lived.
3Κινησον τα βηματα σου προς τας παντοτεινας ερημωσεις, προς παν κακον, το οποιον επραξεν ο εχθρος εν τω αγιαστηριω.
3Lift up your feet to the perpetual ruins, all the evil that the enemy has done in the sanctuary.
4Οι εχθροι σου βρυχωνται εν τω μεσω των συναγωγων σου· εθεσαν σημαιας τας σημαιας αυτων.
4Your adversaries have roared in the midst of your assembly. They have set up their standards as signs.
5Γνωστον εγεινεν· ως εαν τις σηκονων πελεκυν καταφερη επι πυκνα δενδρα,
5They behaved like men wielding axes, cutting through a thicket of trees.
6ουτω τωρα αυτοι συνετριψαν δια μιας με πελεκεις και σφυρια, τα πελεκητα εργα αυτου.
6Now they break all its carved work down with hatchet and hammers.
7Κατεκαυσαν εν πυρι το αγιαστηριον σου εως εδαφους· εβεβηλωσαν το κατοικητηριον του ονοματος σου.
7They have burned your sanctuary to the ground. They have profaned the dwelling place of your Name.
8Ειπον εν τη καρδια αυτων, Ας εξολοθρευσωμεν αυτους ομου· κατεκαυσαν πασας τας συναγωγας του Θεου εν τη γη.
8They said in their heart, “We will crush them completely.” They have burned up all the places in the land where God was worshiped.
9Τα σημεια ημων δεν βλεπομεν· δεν υπαρχει πλεον προφητης ουδε γνωριζων μεταξυ ημων το εως ποτε.
9We see no miraculous signs. There is no longer any prophet, neither is there among us anyone who knows how long.
10Εως ποτε, Θεε, θελει ονειδιζει ο εναντιος; θελει βλασφημει ο εχθρος το ονομα σου διαπαντος;
10How long, God, shall the adversary reproach? Shall the enemy blaspheme your name forever?
11Δια τι αποστρεφεις την χειρα σου, και την δεξιαν σου; εκβαλε αυτην εκ μεσου του κολπου σου και αφανισον αυτους.
11Why do you draw back your hand, even your right hand? Take it out of your pocket and consume them!
12[] Αλλ' ο Θεος ειναι εξ αρχης Βασιλευς μου, εργαζομενος σωτηριαν εν μεσω της γης.
12Yet God is my King of old, working salvation in the midst of the earth.
13Συ διεχωρισας δια της δυναμεως σου την θαλασσαν· συ συνετριψας τας κεφαλας των δρακοντων εν τοις υδασι.
13You divided the sea by your strength. You broke the heads of the sea monsters in the waters.
14Συ συνετριψας τας κεφαλας τον Λευιαθαν· εδωκας αυτον βρωσιν εις τον λαον, τον κατοικουντα εν ερημοις.
14You broke the heads of Leviathan in pieces. You gave him as food to people and desert creatures.
15Συ ηνοιξας πηγας και χειμαρρους· εξηρανας ποταμους δυνατους.
15You opened up spring and stream. You dried up mighty rivers.
16Σου ειναι η ημερα και σου η νυξ· συ ητοιμασας το φως και τον ηλιον.
16The day is yours, the night is also yours. You have prepared the light and the sun.
17Συ εθεσας παντα τα ορια της γης· συ εκαμες το θερος και τον χειμωνα.
17You have set all the boundaries of the earth. You have made summer and winter.
18[] Μνησθητι τουτου, οτι ο εχθρος ωνειδισε τον Κυριον· και λαος αφρων εβλασφημησε το ονομα σου.
18Remember this, that the enemy has mocked you, Yahweh. Foolish people have blasphemed your name.
19Μη παραδωσης εις τα θηρια την ψυχην της τρυγονος σου· την συναξιν των πενητων σου μη λησμονησης διαπαντος.
19Don’t deliver the soul of your dove to wild beasts. Don’t forget the life of your poor forever.
20Επιβλεψον επι την διαθηκην σου· διοτι επλησθησαν οι σκοτεινοι της γης τοποι απο οικων καταδυναστειας.
20Honor your covenant, for haunts of violence fill the dark places of the earth.
21Ας μη στραφη ο ταλαιπωρος εις τα οπισω κατησχυμμενος· ο πτωχος και ο πενης ας επαινωσι το ονομα σου.
21Don’t let the oppressed return ashamed. Let the poor and needy praise your name.
22Αναστα, Θεε· δικασον την δικην σου· μνησθητι του ονειδισμου, τον οποιον εις σε καμνει ο αφρων ολην την ημεραν.
22Arise, God! Plead your own cause. Remember how the foolish man mocks you all day.
23Μη λησμονησης την φωνην των εχθρων σου· ο θορυβος των επανισταμενων κατα σου αυξανει διαπαντος.
23Don’t forget the voice of your adversaries. The tumult of those who rise up against you ascends continually.