¹[] <<Ψαλμος του Ασαφ.>> Θεε, ηλθον εθνη εις την κληρονομιαν σου· εμιαναν τον ναον τον αγιον σου· κατεστησαν την Ιερουσαλημ εις σωρους ερειπιων·

¹God, the nations have come into your inheritance. They have defiled your holy temple. They have laid Jerusalem in heaps.

²εδωκαν τα πτωματα των δουλων σου βρωσιν εις τα πετεινα του ουρανου, την σαρκα των οσιων σου εις τα θηρια της γης.

²They have given the dead bodies of your servants to be food for the birds of the sky, the flesh of your saints to the animals of the earth.

³Εξεχεαν το αιμα αυτων ως υδωρ κυκλω της Ιερουσαλημ, και δεν υπηρχεν ο θαπτων.

³Their blood they have shed like water around Jerusalem. There was no one to bury them.

⁴Εγειναμεν ονειδος εις τους γειτονας ημων, καταγελως και χλευασμος εις τους περιξ ημων.

⁴We have become a reproach to our neighbors, a scoffing and derision to those who are around us.

⁵Εως ποτε, Κυριε; θελεις οργιζεσθαι διαπαντος; θελει καιει ως πυρ η ζηλοτυπια σου;

⁵How long, Yahweh? Will you be angry forever? Will your jealousy burn like fire?

⁶[] Εκχεον την οργην σου επι τα εθνη τα μη γνωριζοντα σε και επι τα βασιλεια τα μη επικαλεσθεντα το ονομα σου·

⁶Pour out your wrath on the nations that don’t know you; on the kingdoms that don’t call on your name;

⁷διοτι κατεφαγον τον Ιακωβ, και το κατοικητηριον αυτου ηρημωσαν.

⁷For they have devoured Jacob, and destroyed his homeland.

⁸Μη ενθυμηθης καθ' ημων τας ανομιας των αρχαιων· ταχεως ας προφθασωσιν ημας οι οικτιρμοι σου, διοτι εταπεινωθημεν σφοδρα.

⁸Don’t hold the iniquities of our forefathers against us. Let your tender mercies speedily meet us, for we are in desperate need.

⁹Βοηθησον ημας, Θεε της σωτηριας ημων, ενεκεν της δοξης του ονοματος σου· και ελευθερωσον ημας και γενου ιλεως εις τας αμαρτιας ημων, ενεκεν του ονοματος σου.

⁹Help us, God of our salvation, for the glory of your name. Deliver us, and forgive our sins, for your name’s sake.

¹⁰Δια τι να ειπωσι τα εθνη, Που ειναι ο Θεος αυτων; Ας γνωρισθη εις τα εθνη εμπροσθεν ημων, η εκδικησις του εκχυθεντος αιματος των δουλων σου.

¹⁰Why should the nations say, “Where is their God?” Let it be known among the nations, before our eyes, that vengeance for your servants’ blood is being poured out.

¹¹Ας ελθη ενωπιον σου ο στεναγμος των δεσμιων· κατα την μεγαλωσυνην του βραχιονος σου σωσον τους καταδεδικασμενους εις θανατον·

¹¹Let the sighing of the prisoner come before you. According to the greatness of your power, preserve those who are sentenced to death.

¹²και αποδος εις τους γειτονας ημων επταπλασια εις τον κολπον αυτων τον ονειδισμον αυτων, με τον οποιον σε ωνειδισαν, Κυριε.

¹²Pay back to our neighbors seven times into their bosom their reproach with which they have reproached you, Lord.

¹³Ημεις δε ο λαος σου και τα προβατα της βοσκης σου Θελομεν σε δοξολογει εις τον αιωνα· απο γενεας εις γενεαν θελομεν αναγγελλει την αινεσιν σου.

¹³So we, your people and sheep of your pasture, will give you thanks forever. We will praise you forever, to all generations.