¹רוחי חבלה ימי נזעכו קברים לי׃

¹روح من شکسته، عمر من پایان یافته و پایم به لب گور رسیده است.

²אם לא התלים עמדי ובהמרותם תלן עיני׃

²ببین که مردم چطور مرا مسخره می کنند و هر جا که می روم آن ها را می بینم.

³שימה נא ערבני עמך מי הוא לידי יתקע׃

³خدایا، تو ضامن من باش، زیرا همه کس مرا گناهکار می دانند و چون تو به آن ها عقل و حکمت نداده ای، نمی توانند به من کمک کنند. پس نگذار که آن ها بر من پیروز شوند.

⁴כי לבם צפנת משכל על כן לא תרמם׃

⁴کسیکه برای کسب منفعت از دوستان خود بدگوئی کند، فرزندانش کور می شوند.

⁵לחלק יגיד רעים ועיני בניו תכלנה׃

⁵خدا مرا مایۀ تمسخر مردم ساخته است و آن ها برویم تف می اندازند.

⁶והצגני למשל עמים ותפת לפנים אהיה׃

⁶از غم و اندوه چشمانم تار گشته اند و از من سایه ای بیش باقی نمانده است.

⁷ותכה מכעש עיני ויצרי כצל כלם׃

⁷مردمان وقتی مرا به این حال می بینند، تعجب می کنند، اما سرانجام بیگناهان علیه مردم بدکار قیام می کنند

⁸ישמו ישרים על זאת ונקי על חנף יתערר׃

⁸و اشخاص نیک در کارهای خوب پیشرفت می نمایند و روز بروز قویتر می گردند.

⁹ויאחז צדיק דרכו וטהר ידים יסיף אמץ׃

⁹اگر همۀ تان بیائید و در برابر من بایستید، گمان نمی کنم که بتوانم شخص فهمیده ای در بین شما بیابم.

¹⁰ואולם כלם תשבו ובאו נא ולא אמצא בכם חכם׃

¹⁰عمر من بپایان رسیده است و آرزو هایم همه نقش بر آب شده اند.

¹¹ימי עברו זמתי נתקו מורשי לבבי׃

¹¹دوستانم می گویند که از پی شامِ تاریک، روز روشن می آید، اما خودم می دانم که من همیشه در تاریکی باقی خواهم ماند.

¹²לילה ליום ישימו אור קרוב מפני חשך׃

¹²یگانه آرزوی من اینست که به دیار مردگان بروم و آنجا خانۀ ابدی من باشد.

¹³אם אקוה שאול ביתי בחשך רפדתי יצועי׃

¹³قبر را پدر و کِرم را مادر و خواهر خود بخوانم.

¹⁴לשחת קראתי אבי אתה אמי ואחתי לרמה׃

¹⁴پس امید من کجاست؟ چه کسی آنرا برایم پیدا می کند؟نه، امید من با من به گور می رود و با هم یکجا خاک می شویم.»

¹⁵ואיה אפו תקותי ותקותי מי ישורנה׃

¹⁵نه، امید من با من به گور می رود و با هم یکجا خاک می شویم.»

¹⁶בדי שאל תרדנה אם יחד על עפר נחת׃