¹ויען איוב ויאמר׃

¹ایوب جواب داد:

²שמעתי כאלה רבות מנחמי עמל כלכם׃

²«من این سخنان را بسیار شنیده ام. تسلی شما مرا زیادتر عذاب می کند.

³הקץ לדברי רוח או מה ימריצך כי תענה׃

³تا به کی به این حرفهای بیهودۀ تان ادامه می دهید؟ آیا شما باید همیشه حرف آخر را بزنید؟

⁴גם אנכי ככם אדברה לו יש נפשכם תחת נפשי אחבירה עליכם במלים ואניעה עליכם במו ראשי׃

⁴اگر من بجای شما می بودم، من هم می توانستم همین حرفها را بزنم و بعنوان اعتراض سر خود را تکان می دادم.

⁵אאמצכם במו פי וניד שפתי יחשך׃

⁵شما را نصیحت می کردم و با سخنان گرم شما را تسلی می دادم.

⁶אם אדברה לא יחשך כאבי ואחדלה מה מני יהלך׃

⁶هر چیزیکه بگویم از درد و رنج من کاسته نمی شود و اگر خاموش هم باشم دردم را دوا نمی کند.

⁷אך עתה הלאני השמות כל עדתי׃

⁷زیرا تو ای خدا، تو مرا از زندگی خسته ساختی و خانواده ام را از بین بردی.

⁸ותקמטני לעד היה ויקם בי כחשי בפני יענה׃

⁸تو عرصه را بر من تنگ کردی و دشمن من شدی. آنقدر لاغر شده ام که از بدن من فقط پوست و استخوان باقی مانده است و مردم این را دلیل گناهان من می دانند.

⁹אפו טרף וישטמני חרק עלי בשניו צרי ילטוש עיניו לי׃

⁹با خشم خود گوشت بدنم را پاره کرده است، به نظر نفرت به من نگاه می کند و مرا دشمن خود می پندارد.

¹⁰פערו עלי בפיהם בחרפה הכו לחיי יחד עלי יתמלאון׃

¹⁰مردم مرا مسخره می کنند و به دور من جمع شده به روی من سیلی می زنند.

¹¹יסגירני אל אל עויל ועל ידי רשעים ירטני׃

¹¹خدا مرا به دست مردم ظالم و شریر سپرده است.

¹²שלו הייתי ויפרפרני ואחז בערפי ויפצפצני ויקימני לו למטרה׃

¹²من زندگی آرام و آسوده ای داشتم، اما خدا از گلوی من گرفت و تکه تکه ام کرد. حالا مرا هدف خود قرار داده است

¹³יסבו עלי רביו יפלח כליותי ולא יחמול ישפך לארץ מררתי׃

¹³و تیرهای خود را از هر سو به سوی من حواله می کند، مرا مجروح می سازد و رحمی نشان نمی دهد.

¹⁴יפרצני פרץ על פני פרץ ירץ עלי כגבור׃

¹⁴او مانند یک جنگجو حمله می کند و پیهم به من زخم می زند.

¹⁵שק תפרתי עלי גלדי ועללתי בעפר קרני׃

¹⁵لباس ماتم پوشیده و در خاکِ خواری نشسته ام.

¹⁶פני חמרמרה מני בכי ועל עפעפי צלמות׃

¹⁶از بس که گریه کرده ام چشمانم سرخ شده و دیدگانم را تاریکی فرا گرفته است.

¹⁷על לא חמס בכפי ותפלתי זכה׃

¹⁷اما من شخص شریری نیستم و دعای من از صمیم قلب است.

¹⁸ארץ אל תכסי דמי ואל יהי מקום לזעקתי׃

¹⁸ای زمین، حق مرا تلف مکن و نگذار که فریاد من بخاطر عدالت خاموش شود.

¹⁹גם עתה הנה בשמים עדי ושהדי במרומים׃

¹⁹شاهد من در آسمان است و از من شفاعت می کند.

²⁰מליצי רעי אל אלוה דלפה עיני׃

²⁰دوستان من مسخره ام می کنند، اما من سیل اشک را در حضور خدا جاری می سازم

²¹ויוכח לגבר עם אלוה ובן אדם לרעהו׃

²¹و پیش او زاری می کنم که به عنوان یک دوست به من گوش بدهد و حرفهای مرا بشنود.زیرا به زودی می میرم و به جائی می روم که امید بازگشت از آن نیست.

²²כי שנות מספר יאתיו וארח לא אשוב אהלך׃

²²زیرا به زودی می میرم و به جائی می روم که امید بازگشت از آن نیست.