¹ויען אליפז התימני ויאמר׃

¹آنگاه اَلیفاز تَیمانی جواب داد:

²החכם יענה דעת רוח וימלא קדים בטנו׃

²«ایوب، شخص عاقلی مثل تو نباید سخن احمقانه بگوید. کلام تو پوچ و مثل باد هوا است.

³הוכח בדבר לא יסכון ומלים לא יועיל בם׃

³با این گونه سخنان بی معنی نمی توانی از خود دفاع کنی.

⁴אף אתה תפר יראה ותגרע שיחה לפני אל׃

⁴تو از خدا نمی ترسی و به او احترام نداری.

⁵כי יאלף עונך פיך ותבחר לשון ערומים׃

⁵حرفهائی که می زنی گناهانت را آشکار می کنند و با حیله و نیرنگ صحبت می کنی.

⁶ירשיעך פיך ולא אני ושפתיך יענו בך׃

⁶حرف زبانت ترا محکوم می کند و علیه تو شهادت می دهد.

⁷הראישון אדם תולד ולפני גבעות חוללת׃

⁷آیا فکر می کنی اولین انسانی که بدنیا آمد، تو بودی؟ آیا تو پیشتر از کوهها بوجود آمده ای؟

⁸הבסוד אלוה תשמע ותגרע אליך חכמה׃

⁸آیا تو از نقشۀ مخفی خدا آگاه بوده ای؟ آیا تو عاقلترین مرد روی زمین هستی؟

⁹מה ידעת ולא נדע תבין ולא עמנו הוא׃

⁹هر چیزی را که تو می دانی ما هم می دانیم و چیزهائی را که تو می فهمی برای ما هم واضح و روشن است.

¹⁰גם שב גם ישיש בנו כביר מאביך ימים׃

¹⁰ما حکمت و دانش را از اشخاص مو سفید و سالخورده که سن شان زیادتر از سن پدر تو است، آموختیم.

¹¹המעט ממך תנחמות אל ודבר לאט עמך׃

¹¹خدا به تو تسلی می بخشد و تو آنرا رد می کنی. ما از طرف خدا با ملایمت با تو حرف زدیم،

¹²מה יקחך לבך ומה ירזמון עיניך׃

¹²اما تو به هیجان آمده ای و از چشمانت خشم و غضب شراره می زند.

¹³כי תשיב אל אל רוחך והצאת מפיך מלין׃

¹³تو با این حرفهایت نشان می دهی که برضد خدا هستی.

¹⁴מה אנוש כי יזכה וכי יצדק ילוד אשה׃

¹⁴آیا یک انسان فانی می تواند واقعاً نیک و پاک باشد و عادل شمرده شود؟

¹⁵הן בקדשו לא יאמין ושמים לא זכו בעיניו׃

¹⁵خدا حتی به فرشتگان خود هم اعتماد نمی کند و آسمان ها نیز در نظر او پاک نیستند،

¹⁶אף כי נתעב ונאלח איש שתה כמים עולה׃

¹⁶چه رسد به انسان فاسد و ناچیز که شرارت را مثل آب می نوشد.

¹⁷אחוך שמע לי וזה חזיתי ואספרה׃

¹⁷حالا به من گوش بده تا آنچه را که می دانم به تو بیان کنم.

¹⁸אשר חכמים יגידו ולא כחדו מאבותם׃

¹⁸اینها حقایقی اند که من از اشخاص دانشمند و حکیم آموختم که پدران شان بی کم و کاست به آن ها آشکار ساختند.

¹⁹להם לבדם נתנה הארץ ולא עבר זר בתוכם׃

¹⁹در آن وقت در سرزمین شان بیگانه ای نبود که آن ها را از راه راست خدا منحرف کند.

²⁰כל ימי רשע הוא מתחולל ומספר שנים נצפנו לעריץ׃

²⁰شخص شریر که به دیگران ظلم می کند در سراسر عمر خود درد و رنج می بیند.

²¹קול פחדים באזניו בשלום שודד יבואנו׃

²¹صداهای ترسناک در گوشش طنین می اندازد. در وقتیکه فکر می کند آسوده و آرام است، ناگهان مورد حملۀ غارتگران قرار می گیرد.

²²לא יאמין שוב מני חשך וצפו הוא אלי חרב׃

²²امید فرار از تاریکی برایش نیست و عاقبت با شمشیر هلاک می شود.

²³נדד הוא ללחם איה ידע כי נכון בידו יום חשך׃

²³در دیار بیگانگان برای یک لقمه نان آواره می گردد و می داند آیندۀ تاریک در پیشرو دارد.

²⁴יבעתהו צר ומצוקה תתקפהו כמלך עתיד לכידור׃

²⁴مصیبت و بدبختی مثل پادشاهی که برای جنگ آماده باشد، او را به وحشت می اندازد،

²⁵כי נטה אל אל ידו ואל שדי יתגבר׃

²⁵زیرا دست خود را بر ضد خدا دراز کرده است و با قادر مطلق می جنگد.

²⁶ירוץ אליו בצואר בעבי גבי מגניו׃

²⁶با گستاخی سپر خود را به دست گرفته به او حمله می کند.

²⁷כי כסה פניו בחלבו ויעש פימה עלי כסל׃

²⁷او هرچند آرام و از مال دنیا بی نیاز باشد،

²⁸וישכון ערים נכחדות בתים לא ישבו למו אשר התעתדו לגלים׃

²⁸اما سرانجام در شهرهای ویران و خانه های غیر مسکون که در حال فروریختن هستند، بسر می برد.

²⁹לא יעשר ולא יקום חילו ולא יטה לארץ מנלם׃

²⁹ثروتش برباد می شود و چیزی برایش باقی نمی ماند.

³⁰לא יסור מני חשך ינקתו תיבש שלהבת ויסור ברוח פיו׃

³⁰از تاریکی فرار کرده نمی تواند و مانند درختی که آتش بگیرد و شاخهایش بسوزند و شگوفه هایش دستخوش باد شوند، دارو ندار خود را از دست می دهد.

³¹אל יאמן בשו נתעה כי שוא תהיה תמורתו׃

³¹انسان نباید به چیزهای بیهوده و ناپایدار خود را فریب بدهد، زیرا این کار فایده ای ندارد

³²בלא יומו תמלא וכפתו לא רעננה׃

³²و پیش از آنکه چشم از جهان بپوشد، برایش معلوم می شود که اتکاء به چیزهای فانی بیهوده است.

³³יחמס כגפן בסרו וישלך כזית נצתו׃

³³مثل تاک که انگورهای غوره اش پیش از پخته شدن بریزند و مانند درخت زیتون که شگوفه هایش بتکند، بی ثمر می گردند.

³⁴כי עדת חנף גלמוד ואש אכלה אהלי שחד׃

³⁴اشخاص بی خدا، بی اولاد می شوند و خانۀ رشوه خواران در آتش می سوزد.آن ها برای شرارت نقشه می کشند و دلهای شان پُر از مکر و حیله است.»

³⁵הרה עמל וילד און ובטנם תכין מרמה׃

³⁵آن ها برای شرارت نقشه می کشند و دلهای شان پُر از مکر و حیله است.»