¹אדם ילוד אשה קצר ימים ושבע רגז׃

¹ما ضعیف و ناتوان به دنیا آمده ایم و این حیات چند روزۀ ما پُر از زحمت است.

²כציץ יצא וימל ויברח כצל ולא יעמוד׃

²مثل گُل می شگفد و بزودی پژمرده می شود و مانند سایه ای زودگذر و ناپایدار است.

³אף על זה פקחת עינך ואתי תביא במשפט עמך׃

³پس ای خدا، چرا بر چنین موجودی اینقدر سخت می گیری و از او بازخواست می کنی؟

⁴מי יתן טהור מטמא לא אחד׃

⁴از یک شئی کثیف چیز پاک به دست نمی آید.

⁵אם חרוצים ימיו מספר חדשיו אתך חקו עשית ולא יעבור׃

⁵شمار روزها و ماههای عمرش به تو معلوم است، سرنوشت او را تو تعیین کرده ای و هیچ کسی نمی تواند آنرا تغییر بدهد.

⁶שעה מעליו ויחדל עד ירצה כשכיר יומו׃

⁶پس از خطای او چشم بپوش و او را بحال خودش بگذار تا پیش از اینکه با زندگی وداع کند، لحظه ای آسوده باشد.

⁷כי יש לעץ תקוה אם יכרת ועוד יחליף וינקתו לא תחדל׃

⁷برای یک درخت امیدی است که اگر قطع گردد دوباره سبز می شود و شاخهای تازه و تر دیگر بار می آورد.

⁸אם יזקין בארץ שרשו ובעפר ימות גזעו׃

⁸اگر ریشه اش در زمین کهنه شود و تنه اش در خاک فرسوده گردد،

⁹מריח מים יפרח ועשה קציר כמו נטע׃

⁹بازهم وقتیکه آب برایش برسد، مثل یک نهال تازه جوانه می زند و شگوفه می کند.

¹⁰וגבר ימות ויחלש ויגוע אדם ואיו׃

¹⁰اما وقتی انسان می میرد فاسد می شود و از بین می رود و آنها کجا اند؟

¹¹אזלו מים מני ים ונהר יחרב ויבש׃

¹¹و مثل آب بحر که تبخیر می کند و دریاها خشک می شوند،

¹²ואיש שכב ולא יקום עד בלתי שמים לא יקיצו ולא יערו משנתם׃

¹²انسان هم به خواب ابدی فرو می رود و تا نیست شدن آسمان ها بر نمی خیزد و کسی او را بیدار نمی کند.

¹³מי יתן בשאול תצפנני תסתירני עד שוב אפך תשית לי חק ותזכרני׃

¹³ای کاش، مرا تا وقتی که غضبت فرونشیند، در زیر خاک پنهان می کردی و باز مرا در یک زمان معین دوباره بیاد می آوردی.

¹⁴אם ימות גבר היחיה כל ימי צבאי איחל עד בוא חליפתי׃

¹⁴وقتی انسان می میرد، آیا دوباره زنده می شود؟ اما من در انتظار آن هستم که روزهای سخت زندگی ام پایان یابد و دوران شادکامی برسد.

¹⁵תקרא ואנכי אענך למעשה ידיך תכסף׃

¹⁵آنوقت تو مرا می خوانی و من جواب می دهم و از دیدن این مخلوقت خوشحال می شوی.

¹⁶כי עתה צעדי תספור לא תשמור על חטאתי׃

¹⁶تو مراقب هر قدم من می باشی و گناهانم را در نظر نمی گیری.

¹⁷חתם בצרור פשעי ותטפל על עוני׃

¹⁷مرا از گناه پاک می سازی و خطاهایم را می پوشانی.

¹⁸ואולם הר נופל יבול וצור יעתק ממקמו׃

¹⁸زمانی فرا می رسد که کوهها فرو می ریزند و از بین می روند. سنگها از جای شان کنده می شوند،

¹⁹אבנים שחקו מים תשטף ספיחיה עפר ארץ ותקות אנוש האבדת׃

¹⁹آب سنگها را می ساید و سیلابها خاک زمین را می شوید و به همین ترتیب، تمام امیدهای انسان را نقش بر آب می سازی.

²⁰תתקפהו לנצח ויהלך משנה פניו ותשלחהו׃

²⁰تو بر او غالب می شوی، چهره اش را با پردۀ مرگ می پوشانی و او را برای ابد از بین می بری.

²¹יכבדו בניו ולא ידע ויצערו ולא יבין למו׃

²¹اگر فرزندانش به جاه و جلال برسند، او آگاه نمی شود و هرگاه خوار و حقیر گردند، بازهم بی اطلاع می مانند.او فقط درد خود را احساس می کند و برای خود ماتم می گیرد.»

²²אך בשרו עליו יכאב ונפשו עליו תאבל׃

²²او فقط درد خود را احساس می کند و برای خود ماتم می گیرد.»