¹ויען איוב ויאמר׃

¹ایوب جواب داد:

²עד אנה תוגיון נפשי ותדכאונני במלים׃

²«تا بکی می خواهید با سخنان تان مرا عذاب بدهید و دلم را بشکنید؟

³זה עשר פעמים תכלימוני לא תבשו תהכרו לי׃

³به مراتب به من اهانت کرده اید و از رفتار خود با من خجالت نمی کشید.

⁴ואף אמנם שגיתי אתי תלין משוגתי׃

⁴اگر من گناهی کرده باشم، ضرر آن به خودم می رسد و به شما آسیبی نمی رساند.

⁵אם אמנם עלי תגדילו ותוכיחו עלי חרפתי׃

⁵شما خود را بهتر و برتر از من می دانید و مصیبت های مرا دلیل گناه من می پندارید.

⁶דעו אפו כי אלוה עותני ומצודו עלי הקיף׃

⁶در حالیکه خدا این روز بد را بر سر من آورده و به دام خود گرفتارم کرده است.

⁷הן אצעק חמס ולא אענה אשוע ואין משפט׃

⁷حتی وقتی از ظلمی که به من شده است فریاد می زنم و کمک می طلبم، کسی به داد من نمی رسد.

⁸ארחי גדר ולא אעבור ועל נתיבותי חשך ישים׃

⁸او راه مرا مسدود و تاریک کرده است و امید رهائی از این وضع برای من نیست.

⁹כבודי מעלי הפשיט ויסר עטרת ראשי׃

⁹او عزت و اعتبار مرا از بین برد و هرچه که داشتم از من گرفت.

¹⁰יתצני סביב ואלך ויסע כעץ תקותי׃

¹⁰از هر طرف مرا خُرد و خمیر کرده و نهال آرزوی مرا از ریشه بر کنده است.

¹¹ויחר עלי אפו ויחשבני לו כצריו׃

¹¹آتش غضب خود را بر من افروخته است و مرا دشمن خود می شمارد.

¹²יחד יבאו גדודיו ויסלו עלי דרכם ויחנו סביב לאהלי׃

¹²لشکر خود را می فرستد تا خیمۀ مرا محاصره کنند.

¹³אחי מעלי הרחיק וידעי אך זרו ממני׃

¹³او خانواده ام را از من جدا کرد و آشنایانم را بیگانه ساخت.

¹⁴חדלו קרובי ומידעי שכחוני׃

¹⁴خویشاوندان و دوستانِ نزدیک من فراموشم کردند

¹⁵גרי ביתי ואמהתי לזר תחשבני נכרי הייתי בעיניהם׃

¹⁵و مهمان خانه ام مرا از یاد برد. کنیزان خانه ام مرا نمی شناسند و برای شان بیگانه شده ام.

¹⁶לעבדי קראתי ולא יענה במו פי אתחנן לו׃

¹⁶خدمتگار خود را با زاری و التماس صدا می کنم، اما او جوابم را نمی دهد.

¹⁷רוחי זרה לאשתי וחנתי לבני בטני׃

¹⁷زن من طاقت بوی دهان مرا ندارد و برادرانم از من بیزار هستند.

¹⁸גם עוילים מאסו בי אקומה וידברו בי׃

¹⁸حتی کودکان به نظر حقارت به من می نگرند و مسخره ام می کنند.

¹⁹תעבוני כל מתי סודי וזה אהבתי נהפכו בי׃

¹⁹دوستان صمیمی ام از من متنفرند و کسانی را که دوست داشتم، مخالف من شده اند.

²⁰בעורי ובבשרי דבקה עצמי ואתמלטה בעור שני׃

²⁰از من فقط پوست و استخوان باقی مانده است و به سختی از مرگ گریخته ام.

²¹חנני חנני אתם רעי כי יד אלוה נגעה בי׃

²¹شما دوستان من هستید، بر من رحم کنید، زیرا دست خدا مرا به این روز انداخته است.

²²למה תרדפני כמו אל ומבשרי לא תשבעו׃

²²چرا شما مثل خدا به من جفا می کنید؟ آیا اینهمه آزاری که دیده ام برای من کافی نیست؟

²³מי יתן אפו ויכתבון מלי מי יתן בספר ויחקו׃

²³ای کاش سخنان مرا کسی یادداشت می کرد و در کتابی می نوشت

²⁴בעט ברזל ועפרת לעד בצור יחצבון׃

²⁴و یا با قلم آهنین برای همیشه بر سنگی حک می نمود،

²⁵ואני ידעתי גאלי חי ואחרון על עפר יקום׃

²⁵زیرا می دانم که نجات بخشای من زنده است و سرانجام به زمین خواهد ایستاد.

²⁶ואחר עורי נקפו זאת ומבשרי אחזה אלוה׃

²⁶و یقین دارم که حتی پس از آنکه گوشت و پوست بدنم بپوسند، خدا را می بینم.

²⁷אשר אני אחזה לי ועיני ראו ולא זר כלו כליתי בחקי׃

²⁷او برای من بیگانه نیست. او را با همین چشمان خود خواهم دید.

²⁸כי תאמרו מה נרדף לו ושרש דבר נמצא בי׃

²⁸وقتی گفتید: «چگونه او را عذاب کنیم.» از حال رفتم. شما می خواستید با بهانه ای مرا متهم سازید.پس از شمشیر مجازات خدا بترسید و بدانید که روز داوری خدا در انتظار شما است.»

²⁹גורו לכם מפני חרב כי חמה עונות חרב למען תדעון שדין׃

²⁹پس از شمشیر مجازات خدا بترسید و بدانید که روز داوری خدا در انتظار شما است.»