1ויען צפר הנעמתי ויאמר׃
1آنگاه صوفرِ نعماتی جواب داد:
2לכן שעפי ישיבוני ובעבור חושי בי׃
2«ایوب، سخنان تو مرا بی حوصله ساخته است و دیگر نمی توانم خاموش بمانم و مجبورم که جوابت را بدهم.
3מוסר כלמתי אשמע ורוח מבינתי יענני׃
3سخنان تو همه توهین آمیز بودند و من می دانم که چگونه به تو جواب بدهم.
4הזאת ידעת מני עד מני שים אדם עלי ארץ׃
4می دانی که از زمان قدیم، وقتی انسان اولین بار بر زمین قرار داده شد،
5כי רננת רשעים מקרוב ושמחת חנף עדי רגע׃
5سعادت و خوشی مردم بدکار همیشه ناپایدار بوده است.
6אם יעלה לשמים שיאו וראשו לעב יגיע׃
6آن ها هر قدر در زندگی پیشرفت کنند و جاه و جلال شان سر به فلک بکشد،
7כגללו לנצח יאבד ראיו יאמרו איו׃
7سرانجام مانند فضله دور افگنده شده برای همیشه نابود می گردد و آشنایان شان می گویند: «آن ها کجا هستند؟»
8כחלום יעוף ולא ימצאוהו וידד כחזיון לילה׃
8مثل خواب و خیال محو می شوند.
9עין שזפתו ולא תוסיף ולא עוד תשורנו מקומו׃
9دیگر به نظر نمی خورند و از جائی که زندگی می کردند، برای همیشه ناپدید می گردند.
10בניו ירצו דלים וידיו תשבנה אונו׃
10فرزندان شان از مردم فقیر گدائی می کنند و همۀ آنچه را که از مردم بزور گرفته بودند، پس می دهند.
11עצמותיו מלאו עלומו ועמו על עפר תשכב׃
11بدنهای شان که زمانی جوان و نیرومند بودند، به گور می روند و خاک می شوند.
12אם תמתיק בפיו רעה יכחידנה תחת לשונו׃
12آن ها از شرارت لذت می برند. طعم آن دهان شان را شیرین نگه می دارد،
13יחמל עליה ולא יעזבנה וימנענה בתוך חכו׃
13اما آنچه را که خورده اند در شکم شان ترش کرده به زهر مار تبدیل می شود
14לחמו במעיו נהפך מרורת פתנים בקרבו׃
14و ثروتی را که بلعیده اند، قی می کنند. خدا همه را از شکم شان بیرون می کشد.
15חיל בלע ויקאנו מבטנו יורשנו אל׃
15آنچه را که خورده اند مانند زهر مار آن ها را مسموم کرده هلاک می سازد.
16ראש פתנים יינק תהרגהו לשון אפעה׃
16آنقدر زنده نمی مانند که از نعمت های روغن زیتون، شیر و عسل بهره ای بردارند
17אל ירא בפלגות נהרי נחלי דבש וחמאה׃
17و از دارائی و مال خود استفاده کنند و لذت ببرند.
18משיב יגע ולא יבלע כחיל תמורתו ולא יעלס׃
18زیرا آن ها به مردم مسکین ظلم نموده مال شانرا غصب کردند و خانه ای را که خود شان نساخته بودند، بزور گرفتند.
19כי רצץ עזב דלים בית גזל ולא יבנהו׃
19در اندوختن ثروت حریص هستند و قناعت ندارند.
20כי לא ידע שלו בבטנו בחמודו לא ימלט׃
20از مالی که دزدی کرده اند، چیزی برای شان باقی نمی ماند و خوشبختی آن ها زوال می شود.
21אין שריד לאכלו על כן לא יחיל טובו׃
21در اوج سعادت، ناگهان مصیبت و بدبختی بر سر شان می آید و رنج و مصیبت دامنگیر شان می شود.
22במלאות שפקו יצר לו כל יד עמל תבואנו׃
22در وقتی که همه چیز دارند و شکم شان سیر است، به غضب خدا گرفتار می شوند.
23יהי למלא בטנו ישלח בו חרון אפו וימטר עלימו בלחומו׃
23از شمشیر آهنین فرار می کنند، اما هدف تیر برنجی قرار می گیرند.
24יברח מנשק ברזל תחלפהו קשת נחושה׃
24وقتی تیر را از بدن شان بیرون می کشند، نوک براق آن جگر شان را پاره می کند و وحشتِ مرگ آن ها را فرا می گیرد.
25שלף ויצא מגוה וברק ממררתו יהלך עליו אמים׃
25همه مال و ثروتی را که اندوخته اند، نابود می شوند و آتش ناگهانی باقیماندۀ دارائی آن ها را از بین می برد.
26כל חשך טמון לצפוניו תאכלהו אש לא נפח ירע שריד באהלו׃
26آسمان ها گناهان شان را آشکار می سازند و زمین علیه آن ها گواهی می دهد.
27יגלו שמים עונו וארץ מתקוממה לו׃
27در اثر خشم خدا مال خانۀ شان تاراج می شود.اینست سرنوشت مردم بدکار که خدا برای شان تعیین فرموده است.»
28יגל יבול ביתו נגרות ביום אפו׃
28اینست سرنوشت مردم بدکار که خدا برای شان تعیین فرموده است.»
29זה חלק אדם רשע מאלהים ונחלת אמרו מאל׃