1ויען איוב ויאמר׃
1آنگاه ایوب جواب داد:
2שמעו שמוע מלתי ותהי זאת תנחומתיכם׃
2«لطفاً به حرفهای من به دقت گوش بدهید تا دل من تسلی یابد.
3שאוני ואנכי אדבר ואחר דברי תלעיג׃
3به من موقع بدهید که حرفهای خود را بزنم و بعد اگر خواستید مسخره ام کنید.
4האנכי לאדם שיחי ואם מדוע לא תקצר רוחי׃
4من از خدا شکایت دارم نه از انسان و به همین دلیل صبر و طاقتم را از دست داده ام.
5פנו אלי והשמו ושימו יד על פה׃
5به من نگاه کنید و از تعجب دست بر دهان بگذارید و خاموش باشید.
6ואם זכרתי ונבהלתי ואחז בשרי פלצות׃
6وقتی مصیبت هائی را که بر سر من آمده است بیاد می آورم، تمام بدنم از وحشت به لرزه می آید.
7מדוע רשעים יחיו עתקו גם גברו חיל׃
7چرا مردم بدکار تا سن پیری زنده می مانند و به قدرت و جلال می رسند؟
8זרעם נכון לפניהם עמם וצאצאיהם לעיניהם׃
8فرزندان و نواسه های خود را می بینند که پیش روی شان بزرگ می شوند.
9בתיהם שלום מפחד ולא שבט אלוה עליהם׃
9خانه های شان از هر گونه خوف و خطر در امان هستند و خدا آن ها را جزا نمی دهد.
10שורו עבר ולא יגעל תפלט פרתו ולא תשכל׃
10تعداد گله های شان افزایش می یابد و هیچ کدام آن ها تلف نمی شود.
11ישלחו כצאן עויליהם וילדיהם ירקדון׃
11کودکان شان بیرون می روند و مانند گوسفندان رقص و پایکوبی می کنند.
12ישאו כתף וכנור וישמחו לקול עוגב׃
12با آواز دایره و رباب و نَی، سرودِ خوشی را می سرایند.
13יבלו בטוב ימיהם וברגע שאול יחתו׃
13بدکاران عمر خود را در خوشبختی و کامرانی می گذرانند و با آسودگی و خاطرِ جمع از جهان می روند.
14ויאמרו לאל סור ממנו ודעת דרכיך לא חפצנו׃
14از خدا می خواهند که کاری به کار شان نداشته باشد و مایل نیستند که راه راست خدا را بشناسند.
15מה שדי כי נעבדנו ומה נועיל כי נפגע בו׃
15می گویند: «قادر مطلق کیست که بندگی او را نمائیم؟ چه فایده که پیش او دعا کنیم؟»
16הן לא בידם טובם עצת רשעים רחקה מני׃
16آن ها ادعا می کنند که سعادت شان نتیجۀ سعی و کوشش خود آن ها است، اما من با طرز فکر شان موافق نیستم.
17כמה נר רשעים ידעך ויבא עלימו אידם חבלים יחלק באפו׃
17آیا گاهی چراغ شریران خاموش شده یا بلائی بر سر شان آمده است؟ آیا گاهی خدا آن ها را از روی غضب خود جزا داده است؟
18יהיו כתבן לפני רוח וכמץ גנבתו סופה׃
18یا مثل کاهی در برابر باد یا مانند خاک در برابر طوفان پراگنده کرده است؟
19אלוה יצפן לבניו אונו ישלם אליו וידע׃
19شما می گوئید که خدا فرزندان گناهکاران را بعوض آن ها مجازات می کند، اما من می گویم که خدا باید خود گناهکار را جزا بدهد تا بداند که خدا از گناه چشم نمی پوشد.
20יראו עינו כידו ומחמת שדי ישתה׃
20خود شان باید نابودی خود را ببینند و از جام غضب خدای قادر مطلق بنوشند.
21כי מה חפצו בביתו אחריו ומספר חדשיו חצצו׃
21وقتی انسان می میرد دیگر احساس نمی کند که خانواده اش در چه وضعی قرار دارد.
22הלאל ילמד דעת והוא רמים ישפוט׃
22آیا کسی می تواند به خدائی که داور عالم است، بگوید که چه باید بکند؟
23זה ימות בעצם תמו כלו שלאנן ושליו׃
23بعضی بعد از یک عمر مسعود و آسوده و با صحت کامل و در حالیکه از همه نعمت دنیا برخوردارند، از جهان می روند،
24עטיניו מלאו חלב ומח עצמותיו ישקה׃
24و برخی در بدبختی و بی بهره از لذات زندگی، می میرند.
25וזה ימות בנפש מרה ולא אכל בטובה׃
25اما همه یکسان به خاک می روند خوراک کرمها می شوند.
26יחד על עפר ישכבו ורמה תכסה עליהם׃
26من می دانم که شما چه فکر می کنید و چه نقشه ای دارید.
27הן ידעתי מחשבותיכם ומזמות עלי תחמסו׃
27می گوئید: «خانۀ بزرگان و امیران چه شد و آنهائی که کار شان همیشه شرارت بود، کجا هستند؟»
28כי תאמרו איה בית נדיב ואיה אהל משכנות רשעים׃
28بروید از کسانی که دنیا را دیده اند، بپرسید و گزارش سفر آن ها را مطالعه کنید.
29הלא שאלתם עוברי דרך ואתתם לא תנכרו׃
29آنگاه می دانید که عموماً اشخاص بدکار در روز بد و مصیبت در امان می مانند و از غضب خدا نجات می یابند.
30כי ליום איד יחשך רע ליום עברות יובלו׃
30شخص شریر را هیچ کسی متهم نمی کند به سزای اعمالش نمی رساند.
31מי יגיד על פניו דרכו והוא עשה מי ישלם לו׃
31وقتی می میرد با احترام خاصی به خاک سپرده می شود و در مقبره اش نگهبان می گمارند.
32והוא לקברות יובל ועל גדיש ישקוד׃
32مردمِ بسیار جنازۀ او را مشایعت می کنند حتی خاک هم او را با خوشی می پذیرد.پس شما چطور می توانید با سخنان پوچ و بی معنی تان مرا تسلی بدهید؟ همه جوابهای تان غلط و از حقیقت دورند.»
33מתקו לו רגבי נחל ואחריו כל אדם ימשוך ולפניו אין מספר׃
33پس شما چطور می توانید با سخنان پوچ و بی معنی تان مرا تسلی بدهید؟ همه جوابهای تان غلط و از حقیقت دورند.»
34ואיך תנחמוני הבל ותשובתיכם נשאר מעל׃