¹ויסף איוב שאת משלו ויאמר׃

¹ایوب به کلام خود ادامه داده گفت:

²מי יתנני כירחי קדם כימי אלוה ישמרני׃

²«ای کاش دوران سابق و آن روزهائی که خدا نگهدار من بود، دوباره می آمد.

³בהלו נרו עלי ראשי לאורו אלך חשך׃

³درآن روزها نور او بر من می تابید و راه تاریک مرا روشن می کرد.

⁴כאשר הייתי בימי חרפי בסוד אלוה עלי אהלי׃

⁴آن وقت دوران کامرانی من بود و از دوستی خدا برخوردار بودم.

⁵בעוד שדי עמדי סביבותי נערי׃

⁵خدای قادر مطلق با من بود و فرزندانم به دور من جمع بودند.

⁶ברחץ הליכי בחמה וצור יצוק עמדי פלגי שמן׃

⁶پاهای خود را با شیر می شستم و از صخره ها برای من روغن زیتون جاری می شد.

⁷בצאתי שער עלי קרת ברחוב אכין מושבי׃

⁷وقتی به دروازۀ شهر می رفتم و به چوکی خود می نشستم،

⁸ראוני נערים ונחבאו וישישים קמו עמדו׃

⁸جوانان به من راه می دادند و مو سفیدان بپا بر می خاستند.

⁹שרים עצרו במלים וכף ישימו לפיהם׃

⁹بزرگان شهر از حرف زدن باز می ایستادند و سکوت می کردند.

¹⁰קול נגידים נחבאו ולשונם לחכם דבקה׃

¹⁰حتی شخصیت های مهم با دیدن من خاموش می شدند و حرفی زده نمی توانستند.

¹¹כי אזן שמעה ותאשרני ועין ראתה ותעידני׃

¹¹هر کسی که مرا می دید و سخنان مرا می شنید، از من تعریف و توصیف می کرد.

¹²כי אמלט עני משוע ויתום ולא עזר לו׃

¹²زیرا من به داد مردم فقیر می رسیدم و به یتیمانِ بی کس کمک می کردم.

¹³ברכת אבד עלי תבא ולב אלמנה ארנן׃

¹³کسانی که در حال مرگ بودند، برایم دعا می کردند و با کار ثواب دل بیوه زنان را خوش می ساختم.

¹⁴צדק לבשתי וילבשני כמעיל וצניף משפטי׃

¹⁴کارهای خود را از روی عدل و انصاف انجام می دادم.

¹⁵עינים הייתי לעור ורגלים לפסח אני׃

¹⁵برای کورها، چشم و برای مردم لَنگ، پا بودم.

¹⁶אב אנכי לאביונים ורב לא ידעתי אחקרהו׃

¹⁶از نیازمندان مثل یک پدر دستگیری می کردم و از حق بیگانه ها دفاع می نمودم.

¹⁷ואשברה מתלעות עול ומשניו אשליך טרף׃

¹⁷دندانهای مردم شریر را می شکستم و شکار را از دهن شان می ربودم.

¹⁸ואמר עם קני אגוע וכחול ארבה ימים׃

¹⁸آرزو داشتم که بعد از یک عمر شاد و طولانی به آسودگی در آشیانۀ خود بمیرم.

¹⁹שרשי פתוח אלי מים וטל ילין בקצירי׃

¹⁹مثل درختی بودم که ریشه اش در آب می رسید و شاخه هایش با شبنم شاداب می شدند.

²⁰כבודי חדש עמדי וקשתי בידי תחליף׃

²⁰همگی از من تمجید می کردند و قدرت و نیروی من روزافزون بود.

²¹לי שמעו ויחלו וידמו למו עצתי׃

²¹همه به سخنان من گوش می دادند و از پندهای من استفاده می کردند.

²²אחרי דברי לא ישנו ועלימו תטף מלתי׃

²²وقتی من سخنانم را تمام می کردم، کسی حرفی نمی زد. کلام من مثل قطرات شبنم بر آن ها می چکید.

²³ויחלו כמטר לי ופיהם פערו למלקוש׃

²³آن ها مثل دهقانی که چشم براه باران باشد، با شوق تمام منتظر شنیدن کلام من می بودند.

²⁴אשחק אלהם לא יאמינו ואור פני לא יפילון׃

²⁴وقتی دلسرد می شدند، با یک تبسم آن ها را دلگرم می ساختم و با روی خوش آن ها را تشویق می نمودم.در میان آن ها مثل پادشاه حکومت می کردم و در هنگام غم آن ها را تسلی می دادم.

²⁵אבחר דרכם ואשב ראש ואשכון כמלך בגדוד כאשר אבלים ינחם׃

²⁵در میان آن ها مثل پادشاه حکومت می کردم و در هنگام غم آن ها را تسلی می دادم.