¹לא לנו יהוה לא לנו כי לשמך תן כבוד על חסדך על אמתך׃

¹نه ما را، ای خداوند! نه ما را، بلکه نام خود را جلال ده! به سبب رحمت و راستی خویش.

²למה יאמרו הגוים איה נא אלהיהם׃

²چرا ملتهای جهان بگویند: «خدای ایشان کجاست؟»

³ואלהינו בשמים כל אשר חפץ עשה׃

³خدای ما در آسمان است و آنچه را که اراده فرماید بعمل می آورد.

⁴עצביהם כסף וזהב מעשה ידי אדם׃

⁴بتهای ایشان از نقره و طلاست و صنعت دستهای انسان.

⁵פה להם ולא ידברו עינים להם ולא יראו׃

⁵آن ها دهان دارند، اما قادر به حرف زدن نیستند؛ دارای چشم هستند، ولی دیده نمی توانند.

⁶אזנים להם ולא ישמעו אף להם ולא יריחון׃

⁶گوش دارند، اما نمی شنوند. آن ها را بینی است، لیکن نمی بویند.

⁷ידיהם ולא ימישון רגליהם ולא יהלכו לא יהגו בגרונם׃

⁷دارای دست هستند، ولی لمس کرده نمی توانند. پای دارند، اما راه نمی روند و صدائی از گلوی شان بر نمی آید.

⁸כמוהם יהיו עשיהם כל אשר בטח בהם׃

⁸کسانی که این بتها را می سازند و همچنان اشخاصی که به آن ها توکل می کنند، مثل بتهای شان بی شعور هستند.

⁹ישראל בטח ביהוה עזרם ומגנם הוא׃

⁹ای اسرائیل، به خداوند توکل نما. «او معاون و سپر ایشان است.»

¹⁰בית אהרן בטחו ביהוה עזרם ומגנם הוא׃

¹⁰ای خاندانِ هارون بر خداوند توکل نمائید. «او معاون و سپر ایشان است.»

¹¹יראי יהוה בטחו ביהוה עזרם ומגנם הוא׃

¹¹ای کسانی که از او می ترسید، بر او توکل نمائید. «او معاون و سپر ایشان است.»

¹²יהוה זכרנו יברך יברך את בית ישראל יברך את בית אהרן׃

¹²خداوند ما را به یاد آورده و برکت می دهد. خاندان اسرائیل را برکت می دهد و خاندان هارون را برکت می دهد.

¹³יברך יראי יהוה הקטנים עם הגדלים׃

¹³خداوند ترسندگان خود را برکت می دهد، چه خورد و چه بزرگ.

¹⁴יסף יהוה עליכם עליכם ועל בניכם׃

¹⁴خداوند تعداد شما را بیفزاید، شما و فرزندان شما را.

¹⁵ברוכים אתם ליהוה עשה שמים וארץ׃

¹⁵شما برکت یافتۀ خداوند که آسمان و زمین را آفرید، هستید.

¹⁶השמים שמים ליהוה והארץ נתן לבני אדם׃

¹⁶آسمان ها، آسمان های خداوند است و اما زمین را به بنی آدم بخشیده است.

¹⁷לא המתים יהללו יה ולא כל ירדי דומה׃

¹⁷مُردگان نیستند که خداوند را ستایش می کنند و نه آنانی که روندۀ دیار خاموشی هستند.لیکن ما خداوند را متبارک می خوانیم، از حال تا به ابد. هَلّلِویاه، سپاس به خداوند!

¹⁸ואנחנו נברך יה מעתה ועד עולם הללו יה׃

¹⁸لیکن ما خداوند را متبارک می خوانیم، از حال تا به ابد. هَلّلِویاه، سپاس به خداوند!