1מזמור לדוד בהיותו במדבר יהודה אלהים אלי אתה אשחרך צמאה לך נפשי כמה לך בשרי בארץ ציה ועיף בלי מים׃
1ای خدا، تو خدای من هستی. در سحر تو را می جویم. در زمینِ خشک و تشنه و بی آب، جان من تشنۀ تو است و تمام وجودم مشتاق تو.
2כן בקדש חזיתיך לראות עזך וכבודך׃
2در جایگاه مقدست تو را نگریستم تا قوّت و جلال تو را ببینم.
3כי טוב חסדך מחיים שפתי ישבחונך׃
3چونکه رحمت تو از خودِ زندگی بهتر است، پس لبهای من تو را ستایش می کند.
4כן אברכך בחיי בשמך אשא כפי׃
4تا که زنده ام تو را شکر و سپاس خواهم گفت و دستهای خود را به نام تو بلند خواهم کرد.
5כמו חלב ודשן תשבע נפשי ושפתי רננות יהלל פי׃
5جان من سیر می شود، چنانچه از غذای چرب و لذیذ و زبانم با خوشی تو را ستایش می کند.
6אם זכרתיך על יצועי באשמרות אהגה בך׃
6وقتی که در بستر خود می روم، تو را یاد می کنم و در هنگام شب به تو می اندیشم.
7כי היית עזרתה לי ובצל כנפיך ארנן׃
7زیرا تو مددگار من بوده ای و در سایۀ بالهای تو سرود شادمانی را می سرایم.
8דבקה נפשי אחריך בי תמכה ימינך׃
8جان من جدا از تو نیست و دست راست تو از من حمایت می کند.
9והמה לשואה יבקשו נפשי יבאו בתחתיות הארץ׃
9اما آنانی که قصد کشتنم را دارند، هلاک می گردند و در قعر جهنم فرو می روند.
10יגירהו על ידי חרב מנת שעלים יהיו׃
10آن ها با شمشیر کشته می شوند و طعمۀ شغالها می گردند.اما پادشاه در خدا شادمانی می کند و هر کسی که نام خدا را اقرار کند سرفراز می شود، زیرا دهان دروغگویان بسته می گردد.
11והמלך ישמח באלהים יתהלל כל הנשבע בו כי יסכר פי דוברי שקר׃
11اما پادشاه در خدا شادمانی می کند و هر کسی که نام خدا را اقرار کند سرفراز می شود، زیرا دهان دروغگویان بسته می گردد.