¹ויען צפר הנעמתי ויאמר׃

¹Toen antwoordde Zofar, de Naamathiet, en zeide:

²הרב דברים לא יענה ואם איש שפתים יצדק׃

²Zou de veelheid der woorden niet beantwoord worden, en zou een klapachtig man recht hebben?

³בדיך מתים יחרישו ותלעג ואין מכלם׃

³Zouden uw leugenen de lieden doen zwijgen, en zoudt gij spotten, en niemand u beschamen?

⁴ותאמר זך לקחי ובר הייתי בעיניך׃

⁴Want gij hebt gezegd: Mijn leer is zuiver, en ik ben rein in uw ogen.

⁵ואולם מי יתן אלוה דבר ויפתח שפתיו עמך׃

⁵Maar gewisselijk, och, of God sprak, en Zijn lippen tegen u opende;

⁶ויגד לך תעלמות חכמה כי כפלים לתושיה ודע כי ישה לך אלוה מעונך׃

⁶En u bekend maakte de verborgenheden der wijsheid, omdat zij dubbel zijn in wezen! Daarom weet, dat God voor u vergeet van uw ongerechtigheid.

⁷החקר אלוה תמצא אם עד תכלית שדי תמצא׃

⁷Zult gij de onderzoeking Gods vinden? Zult gij tot de volmaaktheid toe den Almachtige vinden?

⁸גבהי שמים מה תפעל עמקה משאול מה תדע׃

⁸Zij is als de hoogten der hemelen, wat kunt gij doen? Dieper dan de hel, wat kunt gij weten?

⁹ארכה מארץ מדה ורחבה מני ים׃

⁹Langer dan de aarde is haar maat, en breder dan de zee.

¹⁰אם יחלף ויסגיר ויקהיל ומי ישיבנו׃

¹⁰Indien Hij voorbijgaat, opdat Hij overlevere of vergadere, wie zal dan Hem afkeren?

¹¹כי הוא ידע מתי שוא וירא און ולא יתבונן׃

¹¹Want Hij kent de ijdele lieden en Hij ziet de ondeugd; zou Hij dan niet aanmerken?

¹²ואיש נבוב ילבב ועיר פרא אדם יולד׃

¹²Dan zal een verstandeloos man kloekzinnig worden; hoewel de mens als het veulen eens woudezels geboren is.

¹³אם אתה הכינות לבך ופרשת אליו כפך׃

¹³Indien gij uw hart bereid hebt, zo breid uw handen tot Hem uit.

¹⁴אם און בידך הרחיקהו ואל תשכן באהליך עולה׃

¹⁴Indien er ondeugd in uw hand is, doe die verre weg; en laat het onrecht in uw tenten niet wonen.

¹⁵כי אז תשא פניך ממום והיית מצק ולא תירא׃

¹⁵Want dan zult gij uw aangezicht opheffen uit de gebreken, en zult vast wezen, en niet vrezen.

¹⁶כי אתה עמל תשכח כמים עברו תזכר׃

¹⁶Want gij zult de moeite vergeten, en harer gedenken als der wateren, die voorbijgegaan zijn.

¹⁷ומצהרים יקום חלד תעפה כבקר תהיה׃

¹⁷Ja, uw tijd zal klaarder dan de middag oprijzen; gij zult uitvliegen, als de morgenstond zult gij zijn.

¹⁸ובטחת כי יש תקוה וחפרת לבטח תשכב׃

¹⁸En gij zult vertrouwen, omdat er verwachting zal zijn; en gij zult graven, gerustelijk zult gij slapen;

¹⁹ורבצת ואין מחריד וחלו פניך רבים׃

¹⁹En gij zult nederliggen, en niemand zal u verschrikken; en velen zullen uw aangezicht smeken.

²⁰ועיני רשעים תכלינה ומנוס אבד מנהם ותקותם מפח נפש׃

²⁰Maar de ogen der goddelozen zullen bezwijken, en de toevlucht zal van hen vergaan; en hun verwachting zal zijn de uitblazing der ziel.