¹אחרי כן פתח איוב את פיהו ויקלל את יומו׃

¹Daarna opende Job zijn mond, en vervloekte zijn dag.

²ויען איוב ויאמר׃

²Want Job antwoordde en zeide:

³יאבד יום אולד בו והלילה אמר הרה גבר׃

³De dag verga, waarin ik geboren ben, en de nacht, waarin men zeide: Een knechtje is ontvangen;

⁴היום ההוא יהי חשך אל ידרשהו אלוה ממעל ואל תופע עליו נהרה׃

⁴Diezelve dag zij duisternis; dat God naar hem niet vrage van boven; en dat geen glans over hem schijne;

⁵יגאלהו חשך וצלמות תשכן עליו עננה יבעתהו כמרירי יום׃

⁵Dat de duisternis en des doods schaduw hem verontreinigen; dat wolken over hem wonen; dat hem verschrikken de zwarte dampen des dags!

⁶הלילה ההוא יקחהו אפל אל יחד בימי שנה במספר ירחים אל יבא׃

⁶Diezelve nacht, donkerheid neme hem in; dat hij zich niet verheuge onder de dagen des jaars; dat hij in het getal der maanden niet kome!

⁷הנה הלילה ההוא יהי גלמוד אל תבא רננה בו׃

⁷Ziet, diezelve nacht zij eenzaam; dat geen vrolijk gezang daarin kome;

⁸יקבהו אררי יום העתידים ערר לויתן׃

⁸Dat hem vervloeken de vervloekers des dags, die bereid zijn hun rouw te verwekken;

⁹יחשכו כוכבי נשפו יקו לאור ואין ואל יראה בעפעפי שחר׃

⁹Dat de sterren van zijn schemertijd verduisterd worden; hij wachte naar het licht, en het worde niet; en hij zie niet de oogleden des dageraads!

¹⁰כי לא סגר דלתי בטני ויסתר עמל מעיני׃

¹⁰Omdat hij niet toegesloten heeft de deuren mijns buiks, noch verborgen de moeite van mijn ogen.

¹¹למה לא מרחם אמות מבטן יצאתי ואגוע׃

¹¹Waarom ben ik niet gestorven van de baarmoeder af, en heb den geest gegeven, als ik uit den buik voortkwam?

¹²מדוע קדמוני ברכים ומה שדים כי אינק׃

¹²Waarom zijn mij de knieen voorgekomen, en waartoe de borsten, opdat ik zuigen zou?

¹³כי עתה שכבתי ואשקוט ישנתי אז ינוח לי׃

¹³Want nu zou ik nederliggen, en stil zijn; ik zou slapen, dan zou voor mij rust wezen;

¹⁴עם מלכים ויעצי ארץ הבנים חרבות למו׃

¹⁴Met de koningen en raadsheren der aarde, die voor zich woeste plaatsen bebouwden;

¹⁵או עם שרים זהב להם הממלאים בתיהם כסף׃

¹⁵Of met de vorsten, die goud hadden, die hun huizen met zilver vervulden.

¹⁶או כנפל טמון לא אהיה כעללים לא ראו אור׃

¹⁶Of als een verborgene misdracht, zou ik niet zijn; als de kinderkens, die het licht niet gezien hebben.

¹⁷שם רשעים חדלו רגז ושם ינוחו יגיעי כח׃

¹⁷Daar houden de bozen op van beroering, en daar rusten de vermoeiden van kracht;

¹⁸יחד אסירים שאננו לא שמעו קול נגש׃

¹⁸Daar zijn de gebondenen te zamen in rust; zij horen de stem des drijvers niet.

¹⁹קטן וגדול שם הוא ועבד חפשי מאדניו׃

¹⁹De kleine en de grote is daar; en de knecht vrij van zijn heer.

²⁰למה יתן לעמל אור וחיים למרי נפש׃

²⁰Waarom geeft Hij den ellendigen het licht, en het leven den bitterlijk bedroefden van gemoed?

²¹המחכים למות ואיננו ויחפרהו ממטמונים׃

²¹Die verlangen naar den dood, maar hij is er niet; en graven daarnaar meer dan naar verborgene schatten;

²²השמחים אלי גיל ישישו כי ימצאו קבר׃

²²Die blijde zijn tot opspringens toe, en zich verheugen, als zij het graf vinden;

²³לגבר אשר דרכו נסתרה ויסך אלוה בעדו׃

²³Aan den man, wiens weg verborgen is, en dien God overdekt heeft?

²⁴כי לפני לחמי אנחתי תבא ויתכו כמים שאגתי׃

²⁴Want voor mijn brood komt mijn zuchting; en mijn brullingen worden uitgestort als water.

²⁵כי פחד פחדתי ויאתיני ואשר יגרתי יבא לי׃

²⁵Want ik vreesde een vreze, en zij is mij aangekomen; en wat ik schroomde, is mij overkomen.

²⁶לא שלותי ולא שקטתי ולא נחתי ויבא רגז׃

²⁶Ik was niet gerust; en was niet stil, en rustte niet; en de beroering is gekomen.