¹אל נקמות יהוה אל נקמות הופיע׃

¹Sa kättemaksu Jumal, Issand! Sa kättemaksu Jumal, hakka kiirgama!

²הנשא שפט הארץ השב גמול על גאים׃

²Tõuse, sa ilmamaa kohtumõistja, tasu kätte uhketele!

³עד מתי רשעים יהוה עד מתי רשעים יעלזו׃

³Kui kaua õelad, kui kaua, Issand, õelad tohivad ilutseda?

⁴יביעו ידברו עתק יתאמרו כל פעלי און׃

⁴Nad ajavad suust välja, räägivad jultunud sõnu, nad suurustavad, kõik need ülekohtutegijad.

⁵עמך יהוה ידכאו ונחלתך יענו׃

⁵Nad rõhuvad su rahvast, Issand, ja vaevavad su pärisosa.

⁶אלמנה וגר יהרגו ויתומים ירצחו׃

⁶Lesknaisi ja võõraid nad tapavad ja löövad maha vaeslapsi,

⁷ויאמרו לא יראה יה ולא יבין אלהי יעקב׃

⁷ja mõtlevad: 'Issand ei näe, Jaakobi Jumal ei saa aru.'

⁸בינו בערים בעם וכסילים מתי תשכילו׃

⁸Saage aru, te sõgedad rahva seast ja te albid! Millal te saate targaks?

⁹הנטע אזן הלא ישמע אם יצר עין הלא יביט׃

⁹Kes kõrva on istutanud, kas tema ei peaks kuulma? Kes silma on valmistanud, kas tema ei peaks nägema?

¹⁰היסר גוים הלא יוכיח המלמד אדם דעת׃

¹⁰Kas rahvaste karistaja ei peaks nuhtlema, tema, kes õpetab inimesele teadmist?

¹¹יהוה ידע מחשבות אדם כי המה הבל׃

¹¹Issand teab inimese mõtteid, et need on tühised.

¹²אשרי הגבר אשר תיסרנו יה ומתורתך תלמדנו׃

¹²Õnnis on mees, keda sina, Issand, karistad ja kellele sina õpetad oma Seadust,

¹³להשקיט לו מימי רע עד יכרה לרשע שחת׃

¹³et temale anda vaikset elu kurjal ajal, kuni õelale kaevatakse auku.

¹⁴כי לא יטש יהוה עמו ונחלתו לא יעזב׃

¹⁴Sest Issand ei tõuka ära oma rahvast ega jäta maha oma pärisosa,

¹⁵כי עד צדק ישוב משפט ואחריו כל ישרי לב׃

¹⁵vaid kohus taotleb jälle õigust ja selle järgi käivad kõik, kes on õiglased südamelt.

¹⁶מי יקום לי עם מרעים מי יתיצב לי עם פעלי און׃

¹⁶Kes seisab minu eest tigedate vastu? Kes astub välja minu eest ülekohtutegijate vastu?

¹⁷לולי יהוה עזרתה לי כמעט שכנה דומה נפשי׃

¹⁷Kui Issand ei oleks olnud mulle abiks, siis oleks mu hing peagi leidnud aseme surmavaikuses.

¹⁸אם אמרתי מטה רגלי חסדך יהוה יסעדני׃

¹⁸Kui ma ütlesin: 'Mu jalg vääratab', siis sinu heldus, Issand, toetas mind.

¹⁹ברב שרעפי בקרבי תנחומיך ישעשעו נפשי׃

¹⁹Kui mu südames oli palju muremõtteid, siis sinu lohutused trööstisid mu hinge.

²⁰היחברך כסא הוות יצר עמל עלי חק׃

²⁰Kas peaks sinul olema ühist õnnetuse kohtujärjega, kus tehakse kurja seaduse varju all,

²¹יגודו על נפש צדיק ודם נקי ירשיעו׃

²¹kus tungitakse hulgana õige inimese hinge kallale ja mõistetakse hukka vaga veri?

²²ויהי יהוה לי למשגב ואלהי לצור מחסי׃

²²Aga Issand on saanud mulle kindlaks varjupaigaks ja mu Jumal mu kaitsekaljuks, kus ma pelgupaika otsin.

²³וישב עליהם את אונם וברעתם יצמיתם יצמיתם יהוה אלהינו׃

²³Tema tasub neile kätte nende nurjatuse ja ta hukkab nad nende kurjuse pärast. Issand, meie Jumal, hukkab nad.