¹מדוע משדי לא נצפנו עתים וידעו לא חזו ימיו׃

¹ چرا خدا وقتی را برای داوری تعیین نمی‌کند؟ تا به کی بندگان او انتظار بکشند؟

²גבלות ישיגו עדר גזלו וירעו׃

² مردم شریر حدودِ زمین را تغییر می‌دهند تا زمین زیادتری به دست آورند. گلّهٔ مردم را می‌دزدند و به چراگاهِ خود می‌برند.

³חמור יתומים ינהגו יחבלו שור אלמנה׃

³ الاغانِ یتیمان را می‌ربایند و گاو بیوه زنان را گرو می‌گیرند.

⁴יטו אביונים מדרך יחד חבאו עניי ארץ׃

⁴ مردم مسکین را از حق خود محروم می‌سازند و نیازمندان از ترس آنها خود را مخفی می‌کنند.

⁵הן פראים במדבר יצאו בפעלם משחרי לטרף ערבה לו לחם לנערים׃

⁵ مردم فقیر، مانند الاغهای وحشی به‌خاطر به دست آوردن خوراک برای خود و فرزندان خود، در بیابان زحمت می‌کشند.

⁶בשדה בלילו יקצירו וכרם רשע ילקשו׃

⁶ در کشتزاری که مال خودشان نیست درو می‌کنند و در تاکستان شریران خوشه می‌چینند.

⁷ערום ילינו מבלי לבוש ואין כסות בקרה׃

⁷ شبها برهنه و بدون لباس در سرما می‌خوابند.

⁸מזרם הרים ירטבו ומבלי מחסה חבקו צור׃

⁸ در زیر بارانِ کوهستان خیس می‌شوند و در بین صخره‌‌ها پناه می‌برند.

⁹יגזלו משד יתום ועל עני יחבלו׃

⁹ اشخاص ظالم، کودکان یتیم را از آغوش مادرانشان می‌ربایند و اطفال فقیران را در مقابل قرض خود گرو می‌گیرند.

¹⁰ערום הלכו בלי לבוש ורעבים נשאו עמר׃

¹⁰ این مردم مسکین، برهنه و با شکم گرسنه محصول دیگران را حمل می‌کنند.

¹¹בין שורתם יצהירו יקבים דרכו ויצמאו׃

¹¹ در کارخانه‌ها روغنِ زیتون می‌کشند و شراب می‌سازند، بدون آن که خودشان مزهٔ آن را بچشند.

¹²מעיר מתים ינאקו ונפש חללים תשוע ואלוה לא ישים תפלה׃

¹² صدای ناله و فریاد ستمدیدگان و زخمیانِ در حال مرگ، از شهر به گوش می‌رسد که کمک می‌طلبند، امّا خدا به نالهٔ آنها توجّه نمی‌کند.

¹³המה היו במרדי אור לא הכירו דרכיו ולא ישבו בנתיבתיו׃

¹³ کسانی هستند که برضد نور طغیان می‌کنند! راه آن را نمی‌شناسند و در آن راه نمی‌روند.

¹⁴לאור יקום רוצח יקטל עני ואביון ובלילה יהי כגנב׃

¹⁴ آدمکشان، صبح زود برمی‌خیزند تا مردم فقیر و محتاج را به قتل برسانند، و در شب دزدی می‌کنند

¹⁵ועין נאף שמרה נשף לאמר לא תשורני עין וסתר פנים ישים׃

¹⁵ زانیان منتظر سپیده‌دَم هستند و صورت خود را می‌پوشانند، بنابراین هیچ‌کس نمی‌تواند آنها را ببیند.

¹⁶חתר בחשך בתים יומם חתמו למו לא ידעו אור׃

¹⁶ شبها برای دزدی به خانه‌های مردم نقب می‌زنند و هنگام روز خود را پنهان می‌کنند و روی روشنی را نمی‌بینند.

¹⁷כי יחדו בקר למו צלמות כי יכיר בלהות צלמות׃

¹⁷ شب تاریک برای آنها همچون روشنی صبح است، زیرا سر و کارشان با وحشتِ تاریکی است. صوفر

¹⁸קל הוא על פני מים תקלל חלקתם בארץ לא יפנה דרך כרמים׃

¹⁸ شخص شریر دستخوش سیل و توفان می‌شود و زمین او مورد لعنت خدا قرار می‌گیرد و بی‌ثمر می‌ماند.

¹⁹ציה גם חם יגזלו מימי שלג שאול חטאו׃

¹⁹ خشکی و گرما، آب برف را تبخیر می‌کند و گناهکاران در کام مرگ فرو می‌روند.

²⁰ישכחהו רחם מתקו רמה עוד לא יזכר ותשבר כעץ עולה׃

²⁰ حتّی مادرانشان هم آنها را از یاد می‌برند و فراموش می‌کنند؛ و آنها همچون درختی شکسته، توسط کرمها خورده می‌شوند.

²¹רעה עקרה לא תלד ואלמנה לא ייטיב׃

²¹ به زنان بدون فرزند آزار می‌رسانند و به بیوه زنان احسان نمی‌کنند.

²²ומשך אבירים בכחו יקום ולא יאמין בחיין׃

²² خدا با قدرت خود ظالمان را نابود می‌سازد. آنها ظاهراً موفّق به نظر می‌رسند، امّا در واقع امیدی در زندگی ندارند.

²³יתן לו לבטח וישען ועיניהו על דרכיהם׃

²³ شاید خدا به آنها در زندگی امنیّت ببخشد و از آنها حمایت کند، ولی همیشه مراقب رفتار آنهاست.

²⁴רומו מעט ואיננו והמכו ככל יקפצון וכראש שבלת ימלו׃

²⁴ برای مدّتی موفّق می‌شوند، لیکن بزودی مثل علف، پژمرده می‌شوند و مانند خوشه‌های گندم، قطع می‌گردند. چه کسی می‌تواند سخنان مرا تکذیب کند؟

²⁵ואם לא אפו מי יכזיבני וישם לאל מלתי׃

²⁵ چه کسی می‌تواند سخنان مرا تکذیب کند؟