¹ויסף איוב שאת משלו ויאמר׃

¹ ایّوب به کلام خود ادامه داده گفت:

²מי יתנני כירחי קדם כימי אלוה ישמרני׃

² ای کاش دوران سابق و آن روزهایی که خدا مراقب و مواظب من بود، دوباره می‌آمد.

³בהלו נרו עלי ראשי לאורו אלך חשך׃

³ در آن روزها نور او بر من می‌تابید و راه تاریک مرا روشن می‌کرد.

⁴כאשר הייתי בימי חרפי בסוד אלוה עלי אהלי׃

⁴ آن وقت دوران کامرانی من بود و از دوستی خدا برخوردار بودم.

⁵בעוד שדי עמדי סביבותי נערי׃

⁵ خدای قادر مطلق با من بود و فرزندانم دور من جمع بودند.

⁶ברחץ הליכי בחמה וצור יצוק עמדי פלגי שמן׃

⁶ پاهای خود را با شیر می‌شستم و از صخره‌‌ها برای من روغن زیتون جاری می‌شد.

⁷בצאתי שער עלי קרת ברחוב אכין מושבי׃

⁷ وقتی به دروازهٔ شهر می‌رفتم و بر کرسی خود می‌نشستم،

⁸ראוני נערים ונחבאו וישישים קמו עמדו׃

⁸ جوانان برای من راه باز می‌کردند و ریش‌سفیدان به احترام من برمی‌خاستند.

⁹שרים עצרו במלים וכף ישימו לפיהם׃

⁹ رهبران شهر از حرف زدن باز می‌ایستادند و سکوت می‌کردند.

¹⁰קול נגידים נחבאו ולשונם לחכם דבקה׃

¹⁰ حتّی شخصیّت‌های مهم با دیدن من ساکت می‌شدند.

¹¹כי אזן שמעה ותאשרני ועין ראתה ותעידני׃

¹¹ هرکسی که مرا می‌دید و سخنان مرا می‌شنید، مرا ستایش می‌نمود.

¹²כי אמלט עני משוע ויתום ולא עזר לו׃

¹² زیرا من به داد مردم فقیر می‌رسیدم و به یتیمانِ بی‌کس کمک می‌کردم.

¹³ברכת אבד עלי תבא ולב אלמנה ארנן׃

¹³ کسانی‌که در حال مرگ بودند، برایم دعا می‌کردند و با کار نیک، دل بیوه زنان را شاد می‌ساختم.

¹⁴צדק לבשתי וילבשני כמעיל וצניף משפטי׃

¹⁴ کارهای خود را از روی عدل و انصاف انجام می‌دادم.

¹⁵עינים הייתי לעור ורגלים לפסח אני׃

¹⁵ برای کورها چشم و برای مردم لَنگ، پا بودم.

¹⁶אב אנכי לאביונים ורב לא ידעתי אחקרהו׃

¹⁶ از نیازمندان مثل یک پدر دستگیری می‌کردم و از حق غریبان دفاع می‌نمودم.

¹⁷ואשברה מתלעות עול ומשניו אשליך טרף׃

¹⁷ دندانهای نیش ظالمان را می‌شکستم و شکار را از دهنشان می‌گرفتم.

¹⁸ואמר עם קני אגוע וכחול ארבה ימים׃

¹⁸ آرزو داشتم که بعد از یک عمر شاد و طولانی، به آسودگی در خانهٔ خود بمیرم.

¹⁹שרשי פתוח אלי מים וטל ילין בקצירי׃

¹⁹ مثل درختی بودم که ریشه‌اش به آب می‌رسید و شاخه‌هایش با شبنم شاداب می‌شدند.

²⁰כבודי חדש עמדי וקשתי בידי תחליף׃

²⁰ همه از من تمجید می‌کردند و قدرت و نیروی من روزافزون بود.

²¹לי שמעו ויחלו וידמו למו עצתי׃

²¹ همه به سخنان من گوش می‌دادند و از پندهای من استفاده می‌کردند.

²²אחרי דברי לא ישנו ועלימו תטף מלתי׃

²² وقتی من سخنانم را تمام می‌کردم، کسی حرفی نمی‌زد. کلام من مانند قطرات شبنم بر آنها می‌چکید.

²³ויחלו כמטר לי ופיהם פערו למלקוש׃

²³ آنها همچون دهقانی که چشم به راه باران باشد، با شوق تمام منتظر شنیدن کلام من می‌بودند.

²⁴אשחק אלהם לא יאמינו ואור פני לא יפילון׃

²⁴ وقتی دلسرد می‌شدند، با یک تبسم آنها را دلگرم می‌ساختم و با روی خوش، آنها را تشویق می‌نمودم. در میان آنها، مانند پادشاه حکومت می‌کردم و در هنگام غم، آنها را تسلّی می‌دادم.

²⁵אבחר דרכם ואשב ראש ואשכון כמלך בגדוד כאשר אבלים ינחם׃

²⁵ در میان آنها، مانند پادشاه حکومت می‌کردم و در هنگام غم، آنها را تسلّی می‌دادم.